Bioshock Infinite

 

Verhaal - Save the damsel in distress???

Het hoofdpersonage in dit nieuwe avontuur is Booker DeWitt. Zijn verleden is mysterieus, maar je begrijpt al snel dat hij een en ander op zijn kerfstok heeft staan. Mede door zijn (zondige) verleden is hij verplicht een schuld te vereffenen en op zoek te gaan naar Elizabeth. Haar laatst bekende locatie is Columbia, een stad boven het wolkendek.
Het verhaal start met je lancering richting de zwevende stad. Eens je daar toekomt lijkt Columbia een vredig oord. Kinderen spelen buiten, allerlei kraampjes verkopen mierenzoete lekkernijen en koren zingen een lied (beach boys – god only knows). Er is een kermis op het stadsplein, waar je spelenderwijs de controls leert kennen. Columbia lijkt haast een replica van de Hemel. Maar, een wrang gevoel wordt steeds nakender, er klopt iets niet. Je gevoel wordt bevestigd wanneer je toekomt aan een “kermisattractie”. Een koppel staat op het punt gestenigd te worden. In één klap is het sprookje voorbij. Je slaat het gezicht van een agent door je nieuwe combat tool, de skyhook. En de toon voor wat volgt wordt direct gezet. Columbia is geen hemels oord, de pracht en praal is slechts een glanzend laagje op een kern van racisme, katholiek extremisme en nationalisme.

Politiek en religieus leider van de zwevende stad is Zachary Comstock, ook gekend als “de profeet”. Hij ziet in Columbia een moderne ark van Noah, bedoeld voor het zuivere christelijke ras om toekomstige zondvloeden te overleven. Hij misbruikt echter zijn macht en laat zichzelf verafgoden. Al wie de leer van de profeet afzweert vindt in Columbia een persoonlijke hel. Hij houdt Elizabeth, schijnbaar zijn dochter, gevangen in een bewaakte kooi. De mechanische Songbird is de beschermer van Elizabeth, en laat haar niet zonder kleerscheuren gaan. Tijdens je ontsnapping zal (het liedje van) de Songbird je voortdurend achtervolgen.



Al het bovenstaande is in principe een mooie basis voor een gameverhaal, op zowat dezelfde golflengte van de meeste andere games. Bioshock doet daar, met zijn absurd mysterieuze stijl, nog een schepje bovenop. Elizabeth heeft de gave om portalen te openen naar andere werelden. Initieel lijkt dit slechts een middel om de gameplay op te smukken, maar naarmate het verhaal vordert komen deze gaven naar het voorplan. Het redden van Elizabeth en de daaropvolgende ontsnapping waren slechts de rekwisieten van het echte toneel. Dat echte verhaal vindt initieel plaats achter de gordijnen, en werkt naar een summum toe op het einde. Een einde dat je niet onberoerd laat en je nooit zag aankomen.

   

Gameplay

Vigorious

De gameplay is (uiteraard) sterk gelijkaardig aan de vorige twee Bioshock games. Zoals bij de voorgangers is er ook deze keer sprake van een dual-wield systeem. Met je linkerhand (en linker schouderknoppen) beheers je de speciale gaven van de vigors (vroeger bekend als plasmids) en met je rechterhand (en rechter schouderknoppen) haal je de trekker over van gevarieerd wapentuig.
De vigors zijn haast exacte kopijen van de vroegere plasmids, maar dat neemt niks weg van de brute, vermakelijke gameplay die ze bieden. In combinatie met de juiste wapens vormen ze een dodelijk duo. Zo is de combo "Bucking Brunco", die je vijanden in de lucht katapulteert, gevolgd door een hagelregen met de shotgun een succesvolle mix in nauwe ruimtes. In totaal beschik je (op het einde) over acht verschillende vigors met een variatie aan effecten. De wapens zijn gebaseerd op basis van de technologie die voorhanden was in het begin van de twintigste eeuw.

 

Skyline

Nieuw aan Infinite is de skyline battle. Af en toe zal je, zoals in een pretpark attractie, slingeren en glijden over rails ver boven de grond. Met je skyhook hecht je jezelf vast aan de rails en moet je aan hoge snelheid vat krijgen over de veldslag, ahum luchtstrijd. Dit element zorgt voor een meer dynamisch gebeuren en levert een aangename afwisseling op. De skyhook fungeert eveneens als mêlee wapen, waarmee je brute finishers maakt als je van de rails afspringt richting doelwit.

   

Big Daddy make-over

Je kan ruim genomen twee type vijanden onderscheiden. Het gewone voetvolk zijn een beetje ludiek ogende agenten en soldaten, waarmee je weinig moeite zult ondervinden. De speciale vijanden noemen: crows, firemen, patriots en big daddies, ahum, handymen. Crows en firemen beschikken net als jezelf over bepaalde vigors. Crows veranderen in een onschendbare zwerm kraaien en firemen bekogelen je met vuurballen. Patriots zijn wandelende propaganda machines die je graag eens onder vuur nemen met hun cranckgun (de infinite versie van een minigun). De handymen, ten slotte, zijn een opgefokte versie van de Big Daddies. In tegenstelling tot hun lompe voorkomen zijn ze bijzonder wendbaar en heb je meerdere magazijnen (en als je pech hebt meerdere pogingen) nodig om ze uit te schakelen.

   

Elizabeth

Elizabeth heeft veel weg van de ideale vrouw. Ze geeft veel, maar vraagt niks terug. Op de actieloze momenten zal ze haar gevonden geld aan jou schenken. Wat? Ja, deze vrouw GEEFT geld! Daarbovenop is ze tijdens de actie een enorme hulp. Op tijd en stond geeft ze jou munitie, zout (om je vigors aan te vullen) en health packs. En het beste komt nog, ondertussen hoef je helemaal niet op haar te passen. De vijanden vallen haar niet aan en je moet je dus niet bekommeren om haar welzijn  tijdens een gevecht.
Bovendien zorgt ze voor een extra gelaagdheid tijdens de combat. Met haar extradimensionele portalen kan ze hulpvolle elementen oproepen. Dit varieert van munitie en assistentie onder vorm van een automatisch geweer tot een plasje water, waarin je de vijanden kan elektrocuteren met je “Shock Jockey” vigor. Kortom, Elizabeth heeft niet alleen een verhaal te vertellen, ze levert bovendien een mooie gameplay ervaring.

 

Graphics & Sound

Rapture werd dus ingeruild voor Columbia. Dat terwijl de fantasierijke setting van de unieke verzonken metropool gerust nog geschikt was voor een derde deel. Gelukkig moet de zwevende stad niet onder doen; zelden heeft de gamewereld een sfeervollere setting neergezet. Columbia bruist van het leven, vogels fladderen voortdurend in je beeld, de 1900 setting wordt speels in beeld gebracht, het kleurenpatroon is rijk en er wordt mooi gewerkt met lichteffecten.
Toegegeven, de verbazing die Bioshock 1 opwekte in de begindagen van de Playstation 3 is wat afgezwakt, maar je zal frequent even de tijd willen nemen om het schouwspel van de levende stad in te nemen.

   

De soundtrack van de game is ietwat speciaal en bijzonder gevarieerd. Geregeld speelt een radio op de achtergrond met typische jaren 1900 muziek. Daarnaast heb je de gewoonlijke gamesoundtracks die de sfeer van het geheel vervolledigen. En om een treurige toon te creëren werd de requiem van Mozart boven gehaald. Voor dit sfeervolle pallet van geluiden kreeg de game de eerste prijs bij de DICE awards in de categorie “Outstanding Achievement in Original Music Composition”.

Conclusie - Musthave

Games als deze doen de lijn tussen verhaalvertelling en gameplay vervagen, en zorgen voor een superbe totaalervaring. Dit is het bewijs  dat de game industrie ooit op dezelfde hoogte kan staan als de filmindustrie. Als shooterfan, of simpelweg als fan van gamen, moet je deze game gespeeld hebben.

+ punten

• 10+ voor het verhaal
• Sfeervolle setting en soundtrack
• Oerdegelijke gameplay

- punten

• Het verhaal moet een keer eindigen...