Deze geteste versie is de PS5-versie.
Verhaal
Dit Marvel epos begint met Hydra die de 'wicked witch' Lilith uit de doden terughaalt. De reden, wel, Hydra is slecht en Lilith terughalen is een slechte daad, het moet niet altijd ingewikkeld zijn. Heks zijnde is Lilith uit op de Darkhold, kijkers van 'Doctor Strange and the Multiverse of Madness' welbekend, en komt zo bij het sanctuorium van doctor Strange uit in een poging om deze te bemachtigen. Doctor Strange, op een of andere manier bekend met Lilith, zoekt hierop hulp bij de Midnight Suns. Deze worden geleid door de 'caretaker' wie op haar beurt Lilith's kind, Hunter, uit zijn/haar graf haalt. Hunter is namelijk volgens profetie de enige die Lilith kan stoppen.
Na dit vrij typische Marvel begin krijg je een vrij extensieve campagne voorgeschoteld met voldoende omzwervingen om het interessant te houden. Kwestie dat je voldoende superhelden uit de Marvel collectie kan rekruteren om je in je queeste bij te staan. Dit omvat de bekende zoals Iron Man en Spiderman maar ook minder bekende zoals Nico Minaru en Illyana “Magik” Rasputin (juist ja, wie?).
Al bij al is dit een verhaal zonder veel diepgang, maar desalniettemin vermakelijk, exact de cocktail die Marvel zo bekend heeft gemaakt.
Gameplay
De gameplay is tweeledig. Enerzijds heb je de combat, die samen te vatten valt als een strategische deck-builder. Voor elke missie stel je een team van drie superhelden samen. Wel, eigenlijk twee want Hunter is de vaste waarde in het team. Voor elke held heb je een aanpasbaar deck van acht kaarten. Deze kaarten worden tijdens het gevecht geschud, je krijgt er vijf bedeeld en tijdens jouw beurt kan je drie kaarten uitvoeren waarna de beurt naar de tegenstander gaat. De kaarten bieden je verschillende mogelijkheden van healen, tot verschillende soorten aanvallen, tot nieuwe kaarten trekken etcetera. Naarmate je vordert in het spel krijg je toegang tot andere, sterkere kaarten of kan je de bestaande upgraden. Dit stelt je in staat om je favoriete deck uit te bouwen.
In de gevechten zelf zijn er sterke en minder sterke vijanden waarvoor je zelf de juiste tactiek moet bepalen. Echter op de gemiddelde moeilijkheid heb je nooit het gevoel dat de tactiek echt belangrijk is. Je hoeft het niet per se slim aan te pakken om de missie tot een succesvol einde te brengen. Met een verhoogde moeilijkheid wordt dit meer het geval en is de beloning voor een geslaagde missie ook hoger, zeker de moeite om te proberen, maar aan jou de keuze uiteraard.
Anderzijds heb je de gameplay tussen missies in. Hier zit je in je uitvalsbasis en heb je als Hunter twee opties: het verkennen van je uitvalsbasis en hierbij de geheimen van je woonst ontdekken en/of het bevrienden van je collega-superhelden. Dit zorgt enigszins voor een aangenaam tussendoortje. Anderzijds draagt dit niet bij tot de ontplooiing van het verhaal en voelt dit ietwat gemaakt aan. Het is nu eenmaal cool om te zeggen dat je beste vrienden bent met Iron Man.
Graphics & Sound
De graphics zijn met voorsprong het slechtste element van de game. Met de huidige platformen is er zeker en vast meer mogelijk. Spijtig maar zeker geen pretbederver.
De soundtrack is niets dat blijft plakken, niet in de negatieve zin, noch in de positieve.
Conclusie
Een vermakelijk tussendoortje waar je je hersencellen niet al te hard voor moet pijnigen. Je moet je enkel door het eerste uur worstelen om er in te komen.
Pluspunten
- Marvel entertainment
Minpunten
- De voortzetting van de Marvel overload
- De graphics
Reviewer: Heisenberg
