Vampire Nights

Vampire Nights

Met je wachters moet je doorheen het spookachtige huis dwalen om schatten te vergaren, maar opgelet voor de vampiers, want als je gebeten wordt, loop jij de kans om er zelf één te worden!

 

Doel van het spel


De meeste punten verzamelen, als mens of vampier, door de correcte schatten, vampiers of dorpelingen te verzamelen.

Setup


In functie van het aantal spelers worden er een aantal kaarten en tegels eventueel uit het spel verwijderd. Speel je met twee, dan gaan de tegels en kaarten eruit waar '3' en '4' op staat. Speel je met drie, dan gaan de tegels/kaarten er uit waar '4' op staat. Speel je met vier, dan gebruik je alle tegels en kaarten. De tegels worden geschud, alsook de itemkaarten. Deze vormen beide trekstapels en liggen gedekt. Schud alle 'Bite'-kaarten en leg deze gedekt als trekstapel.

Iedere speler kiest een kleur en neemt dan de desbetreffende meeples, de zogenaamde guards of wachters. Iedereen krijgt vier itemkaarten. We maken nu het speelgebied, dus het huis. Het huis bestaat uit een aantal kolommen gelijk aan het aantal spelers. De huistegels zijn als het ware de kolomhoofden. Hieronder worden er vijf rijen van tegels geplaatst, waarbij de derde open gelegd wordt. Onder elke kolom wordt een tuintegel geplaatst.

Een eerste speler wordt gekozen.

Spelverloop


Iedere speler plaatst zijn wachters op één van de toegangstegels. Dit mag gebeuren in eender welke volgorde en er mogen meerdere wachters op dezelfde tegel starten. Iedere speler moet één itemkaart open op een aflegstapel afleggen. Kamertegels daarentegen worden gedekt op een aflegstapel gelegd, indien van toepassing. Twee kamers liggen naast elkaar als ze orthogonaal grenzen.

Het spel bestaat uit drie nachten - lees: ronden - samengesteld uit een aantal beurten van de spelers. Dat aantal beurten is sterk afhankelijk van de acties van de spelers. Elke ronde bestaat uit twee grote fasen: de exploratiefase en de eindfase. In de exploratiefase zullen de wachters het huis doorlopen en de kamers ontdekken, tijdens de eindfase zullen spelers in staat zijn om schatten die nog in het huis liggen te gaan halen.

Exploratiefase


De actieve speler beweegt één van zijn wachters naar een aangrenzende kamer ofwel naar beneden (richting tuin) ofwel naar links of rechts - dus nooit naar boven. Hij mag ook niet naar links of rechts bewegen als hij op dit ogenblik op een starttegel staat. Er zijn itemkaarten die de wachters toelaat om te springen (Jump Potion), diagonaal te bewegen (Mirror), de geheime plek in de tuin in te nemen (Cloak of Invisibility) en een masker (Mask) waardoor de wachters van twee spelers mogen gewisseld worden, die in zich in een aangrenzende kamer bevinden.
Tijdens het spel zal het dikwijls voorvallen dat tegels wegvallen, dus dat er kamers verdwijnen. Een speler kan over deze hiaten 'springen', want aangrenzend betekent vooral 'de eerstvolgende kamer naar beneden, links of rechts'. Op die manier kunnen plots grote afstanden afgelegd worden tijdens het verplaatsen.

Wanneer een wachter een kamer verkent, wordt de desbetreffende tegel omgedraaid. Komt er vampier tevoorschijn, dan kan hij deze verslaan met de houten staak, of hem wegdrijven met het kruisbeeld. Hierdoor gaat de kamertegel weg en ontstaat er een opening. Hij kan ook knoflook gebruiken, waardoor de vampier hem niet zal willen bijten, maar dan blijft de tegel wel liggen. Kan de speler zich niet verdedigen, dan wordt die gebeten. Die neemt dan een 'Bite'-kaart en legt een reeds verworven tegel gedekt op de algemene aflegstapel. Op deze kaart staat ofwel een schild, ofwel een vampier afgebeeld. Als een speler twee vampierkaarten in handen heeft, wordt die zelf een vampier - en verandert de puntentelling op het einde van het spel. Zelfs als je een vampier bent, en je wordt gebeten, neem je steeds een kaart en verlies je steeds een kamertegel.

Ontdekt de wachter een dorpsbewoner, dan kan de speler die tegel aan zijn voorraad toevoegen, als hij het item van het gewijde water heeft. De itemkaarten worden open op de aflegstapel gelegd. Op dezelfde manier zal je schatten (munten of duivelstenen) kunnen nemen, als je de itemkaart 'Bag' of 'Zak' hebt.

Een speler kan er ook voor kiezen om gewoonweg geen van zijn wachters te laten bewegen. Hij laat dan een wachter passen en legt deze op zijn zijde. Als een speler beide wachters zo heeft geplaatst, doet hij deze ronde niet meer mee. Opgelet: geen twee wachters kunnen passen in dezelfde kamer.
Wachters kunnen ook de tuintegel bereiken. De eerste die dat doet, plaatst zich op het veld met '1' op, de tweede doet hetzelfde maar op plaats '2'. Heb je echter de onzichtbaarheidsmantel, dan kan je je ook op de geheime plaats zetten. Dit is van belang voor de volgende fase in de ronde.
Als er een aantal wachters, gelijk aan het aantal spelers + 1 de tuinen heeft bereikt, of wanneer alle wachter gepast hebben, gaat de volgende fase van start.

Eindfase


Tijdens de eindfase zullen speler nog in staat zijn om schatten, achtergebleven in het huis, te vergaren.

Er wordt per kolom gekeken welke speler mogen looten, en welke eerst. Een speler zijn 'lootgebied' zijn de tegels tussen een wachter en de starttegel, inclusief de tegel waarop de wachter staat. De wachter die het verst staat - het dichtst bij de tuin - mag eerst. Staan er wachters in de tuin, dan start degene die op '1' staat, tenzij er iemand de mantel heeft gebruikt en op het desbetreffende veld staat. De lay-out van de tuintegels is zo opgesteld dat nog altijd geldt: degene die het verst van de starttegel staat, mag beginnen met looten.

De te vergaren schatten zijn dorpsbewoners, de hond, duivelstenen en munten. Vampieren en tegels die niet omgedraaid zijn, kan je niet nemen. Om beurten worden de schatten genomen tot ze allemaal weg zijn. Het looten is verplicht, dus op het einde schiet er meestal niets meer over om te nemen.

Na deze fase worden alle tegels die er nog steeds liggen - vampiers en niet-verkende tegels - gesloten op de aflegstapel geplaatst. De kamers worden opnieuw aangevuld, de wachters worden opnieuw bovenaan geplaatst en er start een nieuwe nacht of ronde.
Na drie ronden stopt het spel en gaan we over naar de puntentelling.

Ben je nog steeds een mens, dan moet je de punten optellen die zich links bovenaan bevinden. Ben je een vampier, dan zijn het de punten links ongeveer in het midden. Ben je erin geslaagd om sets van vampiers/dorpsbewoners/dorpsbewoners+hond te maken, dan tel je die extra punten op, die zich rechts bevinden. Elke tegel kan slechts tot één set behoren. Opgelet bij de duivelstenen, als mens zakt de waarde van de stenen, maar als vampier blijft die behouden.

Wie op het einde de meeste punten heeft, die wint het spel. In het geval van een gelijkstand, wint de speler met de minste 'Bite'-kaarten. Indien nog steeds gelijk, wint de speler met de minste loot-tegels.



Materialen


De materialen bestaan uit een hele hoop, dikke en degelijke kartonnen tegels en een handvol kaarten die de beten en items simuleren. De artwork is mooi en passend voor het thema: simpel, niet goor of bloederig, maar wel sfeervol.

Conclusie / Onze mening


Het eerste potje dat we speelden was met twee spelers en kon ons moeilijk overtuigen. De spelersinteractie zit hem er dan vooral in om wat geluk te hebben en net die ene tegel onder het oog van de tegenstander weggraaien, maar daar bleef het dan ook bij. Het spel wordt beter, samen met het spelersaantal. Dat 'voor de voeten lopen' gebeurt nu wel nog, maar nu kan je tactischer omspringen met de hiaten in het speelgebied. Vanaf drie spelers ben je dan ook niet meer zo zeker wat er nog allemaal kan gebeuren en komt ook het race-aspect meer tot de voorgrond. Met twee spelers werd de ronde beëindigd wanneer er drie van de vier wachters de tuinen bereikten, maar met drie was dat al vier van de zes, en met vier wordt dat vijf van de acht, wat betekent dat er steeds meer wachters achterblijven, en er dus minder te looten was. Het spelletje is snel opgezet en ook weer snel opgeborgen, wat een pluspunt is. Als je de tegels wat goed ordent in de insert is de setup nog sneller klaar, want je kan de tegels voor drie of vier spelers dan gemakkelijk scheiden.

Vampire Nights is voor ons een klein, simpel spelletje dat heel toegankelijk is, dat we zullen spelen vanaf drie spelers.

Overzicht


Speelduur 20-30 minuten
Aantal SpelersTwee tot vier; volgens ons beter met drie/vier
MoeilijkheidsgraadGemakkelijk
Voor wie?+10 staat op de doos, maar het lukt zeker al vanaf 8 jaar


Wij danken David Ausloos en Ludolux voor het ontvangen van een reviewexemplaar.
Onze mening is subjectief en op geen enkele wijze beïnvloed.

Steun playstationclan.be