KLAUS

 

Verhaal - Who am I?

Zo begint deze game, met vijf lijntjes tekst, die misschien wel de grootste mindfuck introduceren die een mens kan tegenkomen in zijn leven. Goed, denkt Klaus, dan kijken we maar hoe we uit deze kelder geraken. En naarmate je progressie maakt, en je steeds meer afstand laat tussen jou en je kelder, worden deze vragen beantwoord. Maar, of je het volledige verhaal zal begrijpen hangt af van jouw verzamelwoede. Verspreid over de levels liggen stukjes van Klaus' geheugen, die samen een deur vormen naar een deel van het verhaal. Als je deze collectibles niet verzamelt dan begrijp je niet goed hoe Klaus beland is in dat dompige keldertje, en dat zou eigenlijk best spijtig zijn. Want, hoe eenvoudig de set-up ook lijkt, het achterliggende verhaal is dat niet.

Gameplay - It's not just Jump and Run

Klaus en K1

In het eerste level ga je direct aan de slag met Klaus, een net mannetje met een stropdas aan. Maar in tegenstelling tot wat zijn klederdracht doet vermoeden is Klaus niet echt een houten Klaas. Hij springt hoog, ver, en – niet het minste – met de nodige precisie. Bovendien is hij nog eens klein genoeg om overal tussen te passen. Na het eerste deel van de game, waarin je de basics leert, ontmoet Klaus een tweede lotgenoot, genaamd K1. Ook hij zit schijnbaar vast in dit vreemde gebouw en volgt Klaus in zijn zoektocht naar antwoorden. In tegenstelling tot de kleine Klaus, is K1 groot en log, maar ook sterk. Hij kan niet erg ver springen, maar maakt dat ruimschoots goed door al zwevend doorheen de levels te bewegen. Bovendien kan hij met zijn brute kracht obstakels uit de weg ruimen voor de kleinere Klaus. Meer dan eens zullen de wegen van Klaus en K1 scheiden, om na het afgelopen traject elkaar weer terug te vinden aan de deur naar het volgende level. En als het duo dezelfde weg moet afleggen dan kan je ze gewoon tegelijk besturen door de R1-knop ingedrukt te houden. Door het duo met teamwork te laten samenwerken creëert deze game extra diepgang, die je niet in de mindere 2D-sidescrollers zal terugvinden.

Touchpad

Maar naast Klaus en K1 is er eigenlijk nog een derde speler in het spel. Jijzelf, de Player. Jouw rol is het activeren van schakelaars en platformen om Klaus en K1 op hun weg te helpen. Het duo spreekt je ook rechtstreeks aan op bepaalde scharniermomenten en op die manier probeert deze game de barrière te doorbreken tussen de fictieve gamewereld en die van ons. Door simpelweg de touchpad te gebruiken kan je schakelaars en platformen selecteren. Met de rechterknuppel verschuif je vervolgens de platformen dan in de gewenste richting. Het gebruik van de touchpad – wat veel games wel lijken te vergeten – zorgt weer voor een extra gelaagdheid in de game en het test hoe goed de gamer precies is in het uitvoeren van twee – of misschien zelfs drie dingen – tegelijk.

Altijd weer iets nieuw

En van zodra je denkt dat je de controls goed onder de knie krijgt, dan wordt er een nieuw element in het leveldesign gebracht. Het eerste nieuwe element is K1, en vervolgens zijn het dan weer nieuwe hindernissen, zoals luchtkokers, transportbanden, lasers, vijandige robotjes... Elk deel van het spel krijgt zijn eigen identiteit en op die manier wordt de game nooit echt repetitief. In de speciale levels – die je activeert na het vinden van een geheugenstukje – moet je Klaus bovendien op een “specialere” manier besturen. Zo zijn er levels met verminderde zwaartekracht, levels waar alles uitvergroot is, levels waar je meerdere Klausjes tegelijk bestuurt, en ga zo maar door. De game maakt ook pijnlijk duidelijk hoe moeilijk het is om aangeleerde controls plots andersom te gaan gebruiken.

Graphics & Sound - This Place is so... Unicolor

KLAUS kiest ervoor om te ogen als een game uit een vroeger tijdperk, en het aspireert ook niet meer dan dat. Door te kiezen voor een monotone kleur, zoals rood, groen, blauw of paars, en dit af te werken met duidelijke zwarte en witte lijnen krijg je een authentieke look, die absoluut niet misstaat op een PS4. Als je een retrogevoel wil creëren dan kan je niet veel beter doen dan deze grafische stijl te hanteren. Bovendien laat dit ook een aparte vorm van communicatie toe tussen de Player en Klaus of K1. Met duidelijke tekstvakken communiceert het duo met jou, en soms kan er zelfs een grapje van af. Met geluid wordt dan weer zuinig omgegaan, maar wanneer het verhaal wordt verteld in de geheugenlevels dan kunnen sommige noten toch de juiste snaren raken.

Conclusie

Als je af en toe eens afstand wil nemen van de gewoonlijke triple A games, dan is dit het moment bij uitstek. Retrogames zijn terug van weggeweest en met Not A Hero en KLAUS krijg je ook twee verschillende genres binnen deze authentieke sfeer. KLAUS is een game geworden met precieze controls en voldoende afwisseling om de gamer steeds terug te lokken tot het einde van het verhaal. Je zal op dit moment dan ook moeilijk een betere precisie-gebaseerde 2D-platformer vinden.

Pluspunten

• De juiste controls met de nodige precisie
• Maakt gebruik van de touchpad zoals het hoort
• Afwisselend leveldesign

Minpunten

• Verhaal is misbaar