Numantia

Nog eens lekker strategisch aan de slag gaan met de Oude Romeinen en hun tijdsgenoten, het lijk haast gamen uit een vorig tijdperk. Numantia keert nog eens terug op dat principe en wij zochten uit of het kan concurreren met die oude bekenden zoals Rome: Total War, Civilazation, en andere strategiegames.



De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


Wie de Klassieke Oudheid vernoemt, die denkt vanzelf aan het Grote Romeinse Rijk, en wie over de expansiedrang van die oude Romeinen reflecteert, die denkt vanzelf aan de Gallische oorlogen met Caesar in een hoofdrol, of aan de Punische oorlogen tegen Carthago met Hannibal als de bekendste figuur. De Keltiberische oorlogen daarentegen ... Wie heeft daar ooit al van gehoord? Het is een stukje geschiedenis omtrent de Romeinse veroveringen dat zelden de geschiedenislessen haalt. Deze historiek verhaalt het conflict tussen de Romeinen en de inwoners van het noorden van Hispania, nu beter bekent als het Iberische schiereiland, en het is bovendien een reeks gebeurtenissen waarop deze game is gebaseerd.

Numantia was de hoofdstad van deze streek en het is tevens de uitvalsbasis van waaruit de Keltiberische stammen hun defensief jarenlang hebben gevoerd. Hoe deze oorlog verliep, daarvoor hoef je niet per se een geschiedenisboek op te pakken want het ontwikkelingsteam achter Numantia heeft er voor gekozen om deze gebeurtenissen zo waarheidsgetrouw mogelijk te vertellen, zowel vanuit het standpunt van de Romeinen als vanuit het standpunt van de Keltiberianen. Spannend wordt het uiteraard niet, want we weten allemaal dat de Romeinen Hispania uiteindelijk veroveren, maar je leert op deze manier wel iets bij uit een ongekend stukje geschiedenis.



Gameplay - Bedrieglijk simpel


De gameplay in Numantia is opgebouwd uit twee aspecten. De veldslagen, die je met een turn-based strategie beslecht, vormen de hoofdcomponent van deze game. Daarnaast heb je in de campagne nog een rudimentair managementsysteem waarbij je moet zorgen dat de inkomsten blijven binnenstromen om je leger gelukkig te houden en uit te breiden.

Een strategische mozaïek van hexagonen


De basisregels achter de turn-based strategie zijn behoorlijk eenvoudig. Starten doe je steeds op een speelbord opgebouwd uit hexagonen. Het enige dat het speelbord een beetje kan beïnvloeden zijn vaste voorwerpen, zoals een rotspartij, zodat op sommige vakjes geen pionnen kunnen staan. Anders gezegd, het speelbord is van ondergeschikt belang, want het zijn vooral de eigen en de vijandige pionnen die je speelstijl zullen bepalen.

Van zodra je jouw pionnen hebt geplaatst op het bord start een sequentieel beurtsysteem. Pionnen die het hoogste op de initiatieladder staan, die mogen als eerste een beurt uitvoeren die bestaat uit een bewegingsfase en een aanvalsfase. In de bewegingsfase kan je jouw pion verplaatsen naar vakjes aangeduid met een blauw en een geel kader. Bewegen naar een blauw kader vergt geen moeite, maar als je de pion naar een geel kader beweegt dan kost dat moraal, waarover later meer. Hoe ver de pion zich kan bewegen dat is louter afhankelijk van zijn intrinsieke kenmerken. Leden van de cavalerie kunnen bijvoorbeeld een grotere afstand overbruggen dan de infanterie, en loggere pionnen zoals olifanten kunnen maar mondjesmaat vooruit gaan. Sommige units zoals ballista's kunnen zelfs helemaal niet bewegen. Je houdt daar dus best al rekening mee wanneer je jouw leger bij de start positioneert op het bord. Wanneer je, ten slotte, de bewegingsfase eindigt, dan moet je nog kiezen naar welke van zes richtingen de pion kijkt. Dat klinkt onnozel, maar het is een van de belangrijkste aspecten achter de strategie, want een aanval langs achteren berokkent meer schade dan een aanval van opzij of een aanval frontaal.



Nadat je de pion of pionnen hebt bewogen, kan je een aanval lanceren. Hoeveel schade je toebrengt dat hangt af van een aantal aspecten. In de statistieken vind je terug hoeveel basisschade kan toegebracht worden, maar dat bedrag varieert. Om te beginnen zijn er pionnen die zijn opgebouwd uit bijvoorbeeld zes mannetjes. Per zesde dat verloren gaat van de levensbalk, verlies je ook één van de zes mannetjes, en dan gaat er ook een zesde verloren aan de basisschade. Daarnaast bepaalt de moraal hoeveel bonusschade je kan toebrengen. Deze moraal gaat omhoog als de pion omringd wordt door bondgenoten, en gaat omlaag als de pion overrompeld wordt door vijanden. Je moet je leger dus best zo dicht mogelijk bij elkaar houden. Ten slotte, zijn er ook nog specifieke vaardigheden per verschillende soort pion, maar die zijn te uitgebreid om allemaal op te sommen. Kortom, als je alle aspecten van de strategie bij elkaar raapt, dan kom je uit bij een gameplaysysteem dat bedrieglijk simpel is. De basisregels zijn apart allemaal makkelijk te begrijpen, maar tezamen zorgen ze voor een nood aan strategisch inzicht, met een hoog belang aan het vooruit plannen van je eigen zetten, en het anticiperen van de zetten van de tegenstander.

Verhalen rond het kampvuur


In de campagnemodus, waar je enkele jaren volgt in de sporen van de Romeinen of de Keltiberianen, krijg je ook nog een eenvoudig managementsysteem voor de voeten. Terwijl de geschiedenis van de oorlog wordt verteld kan je bepaalde events activeren. Doorgaans komt dit erop neer dat er een dialoogvenster opent, en op het einde krijg je dan een keuze over welke handelingen je wilt ondernemen bij uiteenlopende situaties. Een voorbeeld: een patrouille is te laat terug van de verkenning, en je moet beslissen wat je zal doen. Stuur je een reddingsoperatie of hoop je dat de patrouille nog met vertraging terugkeert? In het eerste geval kom je doorgaans terecht in een veldslag, waardoor je pionnen kan verliezen, maar als je de slag wint dan kan je ook extra moraal verdienen voor de overlevers of extra grondstoffen binnenrijven om nieuwe pionnen te kopen. Het is een erg eenvoudig systeem maar het doet zijn werk om het verhaal en de gameplay te linken.



Graphics & Sound


De grafische kwaliteit is een van de zwakste aspecten van deze game. De in-game graphics die dateren nog van het PS3-tijdperk, maar omdat je hier met een erg eenvoudige opbouw zit van de 2D-hexagonale kaart met 3D-figuren, maakt dat weinig uit. Enkel gamers die zich daar onnatuurlijk hard op focussen zullen zich daaraan storen. Bovendien wordt het verhaal verteld aan de hand van knap geschetste striptekeningen, die daarenboven nog eens trouw blijven aan de geschiedkundige bronnen, dus reden tot klagen is er niet. De muziek is op zijn beurt sereen gehouden. Het themaliedje is enerzijds onopvallend maar blijft anderzijds toch in je hoofd pakken. Ingesproken tekst is er niet dus je zal wel een beetje moeten lezen.



Besluit


Numantia al dan niet aanbevelen aan andere gamers is een moeilijke beslissing, want deze game heeft nagenoeg geen concurrentie in dit genre, al zeker niet op de PS4. Gelijksoortige games dateren al vaak van een decennium terug, dus het is lastig om een vergelijking te maken, maar je kan natuurlijk ook omgekeerd redeneren. Mis je het strategiegenre en ben je op zoek naar een solide titel binnen die stijl? Dan kan je met Numantia weinig verkeerd doen. Strategie is namelijk de rode draad doorheen deze game en door terug te grijpen naar gebeurtenissen uit de Klassieke Oudheid creëert deze game bovendien nog een leuk retrogevoel.

pluspunten


  • Deze game straalt en ademt strategie en historiek
  • Serene audiovisuele stijl en setting in Klassieke Oudheid creëren een aangenaam retrogevoel


Minpunten


  • In-game graphics gedateerd
  • Managementsysteem niet erg diep uitgewerkt




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
7/10
Grafisch
6/10
Geluid
7.5/10
Duur
8.5/10

Numantia

Release
wo 25 okt, 2017
Genre
RTS
Platform
ps4
Uitgever
Reco Technology
Ontwikkelaar
Reco Technology

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
7/10
Grafisch
6/10
Geluid
7.5/10
Duur
8.5/10