De geteste versie is de PS4 versie.
Verhaal
Met Dishonored: Death of the Outsider krijgen we, sneller dan verwacht, een nieuwe kans om terug te keren naar het mysterieuze Karnaka. Deze keer nemen we geen kijk in het leven van individuen met keizerlijk bloed, maar nemen we de controle over Billie Lurk. Wie?! Tja, Billie Lurk is waarschijnlijk niet het personage dat lang is blijven hangen in je hoofd nadat je Dishonored 2 hebt uitgespeeld. Zij was de rechterhand van huurmoordenaar Daud toen die keizerin Jessamine Kaldwin om het leven heeft gebracht in Dishonored 1, om vervolgens met spijt in het hart haar wandaden tracht ongedaan te maken door Emily Kaldwin te helpen in Dishonored 2. Het is je vergeven als je haar bestaan vergeten was.
Billie Lurk lijkt dus een beetje een vreemde keuze te zijn om het verhaal van deze uitbreiding aan op te hangen, maar dat wordt fantastisch goed opgevangen door een andere bekende in het verhaal te betrekken. The Outsider die kent iedereen, en hij is misschien nog het populairste personage uit de reeks. Hij is de raadselachtige figuur die steeds de teugels in handen lijkt te nemen bij belangrijke sleutelmomenten. Vanuit de geheimzinnige Void-dimensie bepaalt dit opperwezen met de kenmerkende diepzwarte ogen wie superieure krachten krijgt en wie niet. Dat klinkt als heel veel macht voor maar één man, toch?! Zo denken ook Daud en Billie Lurk erover, en zij willen hier een einde aan brengen door The Outsider om het leven te brengen. Ze zullen dus snel te weten komen of het werkelijk mogelijk is om een god te doden.
Gameplay
Op vlak van gameplay doet Dishonored: Death of the Outsider krak hetzelfde als Dishonored 2: het nodigt uit tot creativiteit. In elke van de vijf levels krijg je een klein terrein voor de voeten waar je jouw eigen ding kan doen. Dat betekent dat je door het creëren van een hoop chaos met flitsende aanvallen je doel kan bereiken of door beredeneerd te sluipen en op voorhand te plannen als een dief in de nacht kan verdwijnen. Beide speelstijlen kennen hun eigen moeilijkheden en dan is het aan de gamer om creatief om te springen met hun beperkte hoeveelheid munitie of met het spitsvondige leveldesign. In het derde level moet je bijvoorbeeld een bank overvallen. Niks houdt je tegen om gewoon door de voordeur te gaan, al het bankpersoneel naar het hiernamaals te sturen, en het op een lopen te zetten met je buit. Toegegeven, erg stijlvol klinkt dat niet, toch? De game is dan ook op z'n best wanneer je met een zekere traagheid speelt. Voordat je naar de bank gaat kan je misschien beter eens onderzoeken of het de moeite loont om naar de lokale apotheker te gaan, want ze zouden daar wel eens verdovende middelen kunnen hebben. Als je die medicijnen in een gasvorm door het ventilatiesysteem van de bank stuurt, dan dalen de kansen dat je gespot wordt door de benevelde bankbedienden. Het is toch echt veel leuker om een bank te overvallen zonder dat iemand iets heeft beseft! Hoe dan ook, welke speelstijl je ook kiest, er zijn steeds voldoende opties om mee te experimenteren.
Dishonored zou natuurlijk geen Dishonored zijn als je enkel zou kunnen schieten met fysieke, aardse wapens. De magische krachten zijn ook van de partij en die steken in een nieuw jasje. Vreemd genoeg heeft The Outsider besloten om Billie te voorzien van enkele upgrades zodat ze makkelijker haar moordenaarsdoel kan bereiken. Billie laat er zich niet het hoofd van dol maken waarom haar doelwit dat in vredesnaam zou doen en dus gebruikt ze die krachten naar believen. Ten eerste, kan ze net als Corvo Attano en Emily Kaldwin vliegensvlug teleporteren naar een nabijgelegen locatie. Deze magische kracht is, net als voorheen, de basisfundering van de game want je gebruikt het steeds in combinatie met je andere mogelijkheden. De andere twee krachten zijn Foresight en Semblance. Met het eerste zet je de tijd stil en treed je uit je lichaam. Je kan dan in een zielvorm de omgeving verkennen en tegenstanders markeren. Het voelt een beetje aan als een (te) sterke variant van Shadow Vision. Met Semblance, ten slotte, steel je letterlijk de identiteit van een NPC om vervolgens met een tijdelijke vermomming onverdacht te passeren. Alhoewel Billie over minder krachten beschikt als haar voorgangers zijn er nog steeds genoeg opties om mee te spelen.
Graphics & Sound
Veel valt er niet over het audiovisuele plaatje te vertellen zonder in herhaling te vallen over de vorige game. Het spreekt voor zich dat dezelfde grafische engine gebruikt wordt, en doordat de ontwikkelaars opnieuw veel zorg hebben gestoken in het bouwen van sfeervolle levels met mysterieuze taferelen kunnen we opnieuw alleen maar met lof zwaaien. Karnaka blijft een stad waar we graag in vertoeven!
Conclusie
Uitbreidingen van games op de markt brengen die een eigen leven beginnen te leiden ... Het lijkt een schot in de roos te worden, want tot op heden hebben we geen klagen over die expansies. Net als Dishonored 1 en 2 is Death of the Outsider essentieel goed voor al wie graag creatief gamet, en het niet erg vindt om dat nu en dan aan een traag tempo te doen.
Pluspunten
- Gameplay bijna even goed als in Dishonored 2
- Audivisuele sfeer even puik als voorheen
- The Outsider
Minpunten
- Foresight voelt aan als een te sterke vaardigheid
Reviewer: Kenneth
