Verhaal
Ergens diep in een moeras woont een heks aka Metallia. Heel veel informatie over deze protaganiste krijg je echter niet. Je komt enkel te weten dat zij behoorlijk wat frustraties heeft en wrok koestert tegen de hele wereld. Waarom dit zo is kom je eveneens niet te weten. Om haar wrok en frustraties om te zetten in daden roept zij de hulp in van de hundred knight. Opnieuw, informatie over wie of wat dit wezentje is of enige uitleg over zijn afkomst krijg je niet.
Veel meer kan er niet verteld worden, het verhaal is zo onsamenhangend en fragmentarisch verteld dat er simpelweg geen lijn in te trekken is. Het enige dat je zeker weet is dat je als hundred knight verantwoordelijk bent voor het uitbreiden van Metallia's invloedssfeer. Gaandeweg sprokkel je wat meer informatie bijeen, maar op een bepaald moment boeit het verhaal je zo weinig dat je die informatie simpelweg niet meer opslaat of zelfs overslaat.
Gameplay
Helaas moet er hier in herhaling gevallen worden, informatie krijg je nauwelijks tot niet. Je weet dat je vanuit een top down view werkt en dat je level-gewijs doorheen het spel vordert. Je weet ook dat er aan vijanden verslaan niet veel aan is: vierkantje bashen tot die het loodje leggen en af en toe eens het kruisje gebruiken om te ontwijken. Dit laatste kom je echter pas te weten als je dit effectief eens geprobeerd heb. Meer zelfs, het bestaan van de Mystical Dodge, een speciaal ontwijkmanoeuvre dat je krijgt als je op het juiste moment ontwijkt, ontdek je pas nadat je daar de eerste keer in geslaagd bent.
En zo zijn er nog vele voorbeelden. De gameplay is eigenlijk vrij uitgebreid, alleen moet je op zoek naar al deze elementen. Nu zijn er twee soorten gamers, zij die dit graag hebben en zij die dit niet graag hebben. Om die reden wordt er hier niet al te veel prijsgegeven. De gameplay speurneuzen zullen die ontdekkingstocht zelf willen doen, de anderen blijven best weg van deze game.
Graphics & Sound
Voor de graphics wordt niet het onderste uit de kan gehaald van wat de PS4 kan. Dat is ook helemaal het doel niet van de makers. De gekozen tekenfilmachtige stijl kan bekoren, op voorwaarde dat je dit graag ziet.
Helemaal anders is de sound. deze is veruit het irritantste wat je in tijden gehoord hebt. Het stemmenwerk valt nog mee, maar dan hoor je de deuntjes op de achtergrond. Denk teletubbies met nog een dosis smurfen erbovenop, de lalala's vliegen je om de oren. Bijgevolg zal je al snel de beslissing nemen om het volume op zijn minimum te zetten.
Conclusie
Een remake van een game kan soms interessant zijn, zo bereik je als producent een groter publiek. Voor deze The Witch and the Hundred Knight hadden de makers zich deze moeite beter gespaard. Er is geen enkel element in de game die ook maar in de verste verte kan gezien worden als een aantrekkingspool. Integendeel, afstoten is iets waar deze game wonderwel in slaagt.
Pluspunten
- Voor gamers die graag op zoek gaan naar gameplayelementen
- Korte gamesessies mogelijk
Minpunten
- Fragmentarisch verhaal
- Fragmentarische gameplay
- De hele soundtrack
Reviewer: Heisenberg
