Homefront: The Revolution

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal

Terwijl Amerika al sinds de jaren ’60 oorlog aan het voeren is met de landen uit het Midden-Oosten, maakt Noord-Korea een drastische technologische vooruitgang. De laatste decennia hebben ze zich gericht op het vervaardigen van wapens, die zij dan doorverkochten aan het Amerikaans leger, om hun oorlogen verder te zetten. Wanneer Amerika, en de rest van de wereld zowel economisch als militaristisch zwak staan, slaat Noord-Korea zijn slag en nemen ze Amerika over, zonder veel slag of stoot.



Jij bent een revolutionair, net gerekruteerd door Walker, een grote naam in de rebellenwereld. Het duurt niet lang of de KPA is jullie op het spoor. Walker wordt opgepakt, maar jij – Ethan Brady – ontsnapt en verdwijnt in de onderwereld. Van de rebellenleiders krijg jij de opdracht om de KPA op allerhande manieren te ondermijnen. Je kan namelijk de vele faciliteiten van de KPA saboteren, en de Amerikaanse bevolking opzetten tegen hun bezetter.

Het verdere verhaal kabbelt rustig verder. Tijdens de vele missies zal je ofwel faciliteiten ten gronde moeten richten, de rebellen beschermen tegen de KPA, of de bevolking subtiel beïnvloeden zodat ze opkomen tegen de Noord-Koreaanse onderdrukking. Het verhaal op zich kan je nog het best vergelijken met een B-actiefilm.

Gameplay

'Open Wereld'

Daar waar de eerste Homefront een lineair verhaal vertelde, opteert deze The Revolution voor een eerder ‘open wereld’ aanpak. Eerder, omdat we niet kunnen spreken over een open wereld die we gewend zijn uit bijvoorbeeld Skyrim of GTA. De spelwereld bestaat namelijk uit verschillende zones. Wanneer je tussen bepaalde zones reist zal je dit doen met een (ondergrondse) toegangsweg, waarna het spel de specifieke zone inlaadt. De zones kan je in drie verdelen:

• Rode zones: hier heerst de KPA en schieten zij op alles wat beweegt. Hier beweeg je je het best voort met een getrokken wapen en leg je zoveel mogelijk vijandelijke soldaten om.
• Gele zones: de burgers van Amerika worden hier ondergebracht. Wanneer je je onopvallend gedraagt, zal je opgaan in de menigte, of je kan je wegstoppen in één van de vele schuilplaatsen.
• Groene zones: de KPA forten die je hier tegenkomt zijn tot de tanden gewapend. Aan jou om manieren te vinden om deze in te nemen.

De map bovenhalen, je secundaire doelen raadplegen, nieuwe waypoints plaatsen en zelfs foto's nemen kan je allemaal doen met je telefoon. Af en toe zal je ook een sms'je krijgen van één van je kompanen om je te zeggen dat je goed bezig bent, of dat je je wat moet haasten met een bepaalde missie.

In The Streets Of Philadelphia

In de wereld van het onderdrukte Philadelphia zal je veel bouwwerken tegenkomen die je moet veroveren. Raffinaderijen moet je saboteren, radiotorens moet je hacken, enzovoort. Op die manier wordt de map volledig gevuld met kleine doelstellingen die ervoor zorgen dat je de zones bevrijdt van het Koreaanse juk. Verder zijn er ook nog radio’s die je kan activeren, waardoor de mensen ‘de stem van de vrijheid’ horen, of kan je generatoren van de KPA saboteren. Deze kleine handelingen zorgen ervoor dat de onderdrukte bevolking jouw zijde vervoegt en de KPA het vuur aan de schenen legt.



Eén van de leukste segmenten in deze game zijn de wapens die je kan kopen, en opwaarderen. Wanneer je genoeg dollars hebt verdiend door de guerrilladoelen te voltooien, kan je aan één van de vele wapenautomaten een wapen kopen. Dit wapen krijg je eerst in zijn standaardvorm. Na elke succesvolle missie of ingenomen locatie krijg je ‘KPA-punten’. Met deze punten kan je opwaarderingen vrijspelen voor de wapens die je bezit. Op die manier kan je jouw kruisboog omtoveren tot een vlammenwerper, of kan je springtuig aan een RC-wagentje binden om op afstand en onopgemerkt vijanden op te blazen. En zo zijn er een hele hoop opwaarderingen. Ook kan je zelf je explosieven maken, als je de correcte ingrediënten gevonden hebt. Je kan in de verkooppunten ook nog extra uitrusting kopen die ervoor zorgt dat je wat sneller, of stiller, kan sluipen, of dat je wat minder snel herkend wordt.

Join The (online) Rebellion

De game bezit ook een online co-op modus, die goed uitgewerkt is. Je kan met z'n vieren de missies aanvatten, en dit op verschillende moeilijkheidsgraden. De beschikbare missies volgen wel steeds ongeveer hetzelfde patroon: ofwel moet je een gebied beschermen, ofwel moet je iets van de vijand saboteren of stelen. Wanneer er iemand neergaat, kan hij een beperkt aantal keer tot leven gebracht worden. Wanneer de 'levens' op zijn, komt hij tot leven bij het volgende controlepunt. Verder speelt het online gedeelte zoals het offline gedeelte. Je zal een hoop Norks - zo worden de soldaten van de KPA door de rebellen genoemd - moeten omleggen, terwijl je de andere doelstellingen voltooit. Voor het volbrengen van missies krijg je zowel geld als experience. Hiermee kan je dan nieuwe wapens en uitrusting vrijspelen, die je online een voordeel kunnen opleveren. Je kan je ook specialiseren in één van de vier beschikbare skilltrees: liever een betere gezondheid of breng je liever wat meer schade toe, dat bepaal je hier.

Is Geld Zo Belangrijk?

Hoewel de setting vele gamers zal aanspreken, en je de eerste uren ondergedompeld wordt in de wereld van het bezette Philadelphia, krijg je een gevoel dat het ergens niet allemaal klopt in deze wereld. Wanneer je trouwens een locatie bevrijdt van vijandelijke troepen, dan verschijnt daar plots een wapenautomaat, of zelfs medkits. Ook wordt die plaats onmiddellijk overspoeld door vele rebellen. Tweede punt is je beloning voor het behalen van (zij)doelstellingen. Hiervoor krijg je contant geld dat je dan kan spenderen aan de automaten of verkopers. Bij mezelf denk ik dan, gezien de aard van de missies, dat er toch meer waardevolle dingen zijn in die wereld dan het geld dat je krijgt. Het is dan ook vreemd dat het bezette Amerika zijn valutasysteem toch nog steeds behoudt.

Verder is de AI keihard, maar niet bijster intelligent. Je zal wel dikwijls het loodje leggen omdat een te sterke vijand onopgemerkt achter je sluipt en je gewoon omver blaast. Doordachte manoeuvres maken de tegenstanders eerder niet. Ik gebruik hier expres het woord ‘onopgemerkt’, want wanneer je de vijand alarmeert – dit kan je trouwens zelfs doen met een pistool met silencer op 30 meter afstand – dan word je plots en snel overspoeld door vijanden. Waar die vijanden allemaal vandaan komen (lees: uitkruipen) heb ik me dikwijls afgevraagd. Door al deze kleine dingen zorgt The Revolution ervoor dat de game gewoonweg niet realistisch overkomt. De vijanden zijn keihard - headshots lijken amper iets uit te halen - maar ze zijn tegelijk oerdom. Toch zal jij, meestal zelfs zonder dat je het weet, neergaan en opnieuw tot leven komen bij een nader gelegen controlepunt.



Een ander heikel punt is de besturing. Niet zozeer van Brady, maar vooral wanneer je wilt wisselen van wapen, én het wapen in een andere modus wil gebruiken. Je wisselt tussen je pistool en het iets zwaarder geschut met driehoekje, wat we wel gewend zijn, maar als je wil wisselen tussen de zwaardere wapens moet je de wapencirkel bovenhalen. Ook je granaten moet je op dezelfde manier uitrusten, en je kan er vier verschillende meenemen. Akkoord, het lijkt niet het ergste van de wereld, maar als je beschoten wordt, en als je weet dat je twee à drie voltreffers kan hebben vooraleer je sterft, mag het iets sneller en vloeiender gaan. Op dezelfde manier moet je ook wisselen van modi van je gebruikte wapen. Dat je een schouderknop en een actieknop moet inhouden, akkoord, maar dan nog met je knuppel ergens naartoe wijzen is er net wat te veel aan.

Graphics & Sound

Grafisch gezien biedt de game wat moois. Texturen zijn goed afgewerkt, en omgevingen en personages zijn gedetailleerd. Jammer genoeg biedt de omgeving weinig variatie. Zo lijken de verschillende zones wel erg goed op elkaar. In het begin van de game lijkt het allemaal wel te kloppen: de vernietigde huizen die wat opgeknapt zijn om opnieuw leefbaar gemaakt te worden, en de verwoeste rode zones... Echter krijg je al snel het gevoel dat je het al eens gezien hebt. Maar... hetgeen wat echt niet meer kan, niet in deze generatie, en ook niet in de vorige generatie van spelconsoles, zijn de enorme framerate drops. We snappen ook wel als het spel eventjes moet opslaan dat er een kleine 'pauze' is. Maar als je gewoon in een winkel wat dingen verkoopt, een framedrop waarbij je twee seconden naar hetzelfde beeld kijkt, dat mag absoluut niet. En hoe verder je raakt in het verhaal, hoe meer en langer deze fouten voorkomen, zelfs wanneer je gewoon wat vijanden tegenkomt loopt het al mis.

Het geluid is iets beter, zo ben je altijd vergezeld van een soundtrack, die zich aanpast aan de situatie. Wanneer je een groep vijanden aanvalt, zal deze veranderen ten opzicht van wanneer je gewoon een gebied aan het verkennen bent. Dit draagt zeker bij aan de spanning wanneer je een 'fort' aanvalt.

Conclusie

Ken je het gevoel dat je hebt als je een game hebt gespeeld en dat je denkt dat er toch veel meer in zat. Of het cliché van de ruwe diamant? Deze The Revolution is een uitvergroting van dit gevoel. Voor elk positief punt, kan je zeker één negatief punt aanhalen. Hebben de ontwikkelaars niet voldoende tijd gehad, of hebben zij gewoonweg niet voldoende getest? Konden ze niet denken dat het eindeloze laden als enerverend kan opgevat worden? Nochtans heeft deze franchise een setting om 'U' tegen te zeggen. Een door Korea onderdrukt Amerika, revoluties die je op gang moet brengen, en de zelf in elkaar geknutselde wapens beloofden nochtans een leuke game. Zelfs de multiplayer moet je zeker eens getest hebben als je deze game hebt gespeeld.

Toch is frustratie troef als je deze game speelt: de framerate drops, het laden dat nergens voor nodig is, de onhandige besturing, etc. Al deze kleine haperingen, met af en toe zelfs een crash (!), zorgen ervoor dat The Revolution op dit ogenblik moeilijk te spelen is. Het lineaire verhaal draagt ook niet echt bij om de interesse levend te houden. Toch kijk ik uit naar het derde deel van deze game, al hoop ik dat het geen Revolution wordt, maar hopelijk een Evolution naar de standaarden die we dan gewend zijn. Met het verhaal ben je een twintig uurtjes zoet, en dan heb je nog een degelijke multiplayer.

Pluspunten

• Intrigerende setting
• Leuk wapenmodificatiesysteem

Minpunten

• Freezes / framedrops
• Crashes
• Onhandige besturing
• Weinig variatie in omgevingen