Verhaal
De Dusk saga vindt plaats in een wereld waar de waterbronnen opdrogen en de wereld is herleid tot één grote woestijn. Wanneer haar dorp zonder water dreigt te vallen wordt Shallistera (bijgenaamd Shallie) samen met een paar begeleiders op pad gestuurd om hulp te zoeken in één van de weinig overgebleven oasen, Stellard. Stellard kampt echter zelf ook met een opdrogende bron. Aan Shallie om de inwoners van Stellard te overtuigen haar en haar volk te helpen.
Wie er nog rondloopt in deze oase is de frivole Shalotte Elminus, eveneens bijgenaamd Shallie. Haar enige doel is iets van haar leven maken, ook al heeft ze geen flauw idee wat dat iets is. Dit doet ze door schijnbaar doelloze klusjes op te knappen voor de inwoners van Stellard om zo geld en reputatie te verdienen. Gelukkig kan ze hierbij op de hulp van haar vrienden rekenen.
Deze twee Shallie's leer je reeds in de inleiding kennen. Na deze inleiding moet je plots kiezen met welke van de twee dames je verder op pad wil, de andere wordt vervolgens aan de kant geschoven. Kies je voor Shalotte, dan krijg je het verhaal van iemand die een weg zoekt doorheen de dagelijkse beslommeringen. Iemand die de kleine taakjes aanneemt in de hoop op te vallen en telkens meer verantwoordelijkheid te krijgen. Kies je het verhaal van Shallistera dan krijg je het verhaal van iemand die de druk van de wereld op haar schouders draagt. Zij moet en zal haar volk redden.
Hoe ze beiden hun doel bereiken verloopt vrij parallel. Shallie I aanvaardt de taken van de inwoners van Stellard om zo de hulp van deze inwoners te verkrijgen. Shallie II aanvaardt dezelfde of gelijkaardige taken om geld te verdienen. De beweegredenen en het doel verschillen, maar hun werkwijze is dezelfde.
Vertellen hoe en of deze twee verhaallijnen verweefd geraken, zou een spoiler zijn. Dit 'mysterie' zorgt er voor dat je steeds verder wil geraken in het spel. Meer zelfs, het is de dragende kracht van het het hele spel. Je moet en zal dit te weten komen. Deze verrassing verpesten zou dus zonde zijn.
Gameplay
De gameplay is onderverdeeld in een paar delen. Eerst en vooral heb je het verkengedeelte. Via de wereldkaart ga je naar het gebied waar je je huidige taak moet uitvoeren. Hier aangekomen verzamel je plaatselijke flora en vermoord je de plaatselijke fauna. Deze is namelijk niet zo vriendelijk naar jou en je gezelschap toe. Dit vermoorden gebeurt via een turn-based vechtsysteem. Je kiest wat jouw eerste personage gaat doen. Dit is ofwel een normale basisaanval, een skill (meestal een iets sterkere aanval die je maar beperkt aantal keer kan uitvoeren), verdedigen, of een item gebruiken (dit kan een geneesmiddel zijn maar bijvoorbeeld ook een bom die je naar de vijand gooit). Vervolgens zijn de andere leden van je gezelschap aan de beurt. Dit wordt afgewisseld met aanvallen van de vijandige monsters. Wat er in zulke turn-based gameplay kan voorkomen, is een stevige dosis tactiek. Helaas ontbreekt hier alle spoor van. Gewoon breinloos aanvallen tot de vijand neerzijgt is meer dan genoeg. Het eerste uur is dit nog amusant maar de verveling kruipt er helaas snel in. Zelfs wanneer je een paar uur verder in het spel de optie krijgt om een speler in het veld te vervangen door iemand aan de zijlijn, is de factor tactiek nog steeds ver zoek.
Variatie en inspiratie in de taken die je tijdens dit verkengedeelte uitvoert ontbreken eveneens. Vermoord zoveel keer monster x, verzamel zoveel van plant y, vind dit, … Heel lang is hier niet over nagedacht. De enige variant hierop leidt naar het tweede gedeelte van de gameplay. Soms krijg je de taak om een bepaald voorwerp te leveren dat niet in de natuur voorkomt. Dit zal je zelf moeten synthetiseren via alchemie. Je smijt de ingrediënten die je wel in het wild vindt samen in één pot en haalt er iets nieuw uit. Dit kan variëren van een geneesmiddel tot een paar leren laarzen. Je hebt hier met andere woorden te maken met een beknopt crafting-systeem. Naarmate je hier meer bedreven in wordt (lees: in level stijgt) krijg je iets meer opties om je gecrafte items te tweaken, maar summier en eenvoudig blijven de voornaamste trefwoorden. Opnieuw kan dit je een uurtje zoet houden maar veel langer zal je hier niet aan besteden.
Op zich is dit eigenlijk geen slechte gameplay. Er zit gewoon te weinig afwisseling in om zo'n lange game mee te vullen. De routine en bijgevolg verveling kruipt er veel te gemakkelijk in. Vooral omdat enige vorm van uitdaging ver te zoeken is.
Graphics & Sound
De graphics zijn wat je ondertussen al gewend bent van een JRPG. Ook hier krijg je de typerende animestijl. Is dit goed? Is dit slecht? Dat hangt van je eigen persoonlijke voorkeur af. Fotorealistisch is het niet, maar de vraag blijft of dit überhaupt nodig is.
Ook in de rubriek sound zijn er weinig verrassingen. Wederom typische Japanse muziek, weliswaar zonder schreeuwerig te zijn of 'kleine meisjes stemmen' te bevatten. Het is al wel eens slechter geweest in andere JRPG's.
Conclusie
Een degelijke game die vooral gedragen wordt door zijn verhaallijn(en). De opsplitsing van de twee personages zorgt voor veel herspeelwaarde. De vraag blijft of je effectief voor een tweede playthrough zal opteren. De gameplay is namelijk iets te repetitief en inspiratieloos om je lang zoet te houden.
pluspunten
- Het verhaal als drijvende factor
- Opsplitsing in twee verhaallijnen
minpunten
- Inspiratieloze gameplay
- Repetitieve taken
Reviewer: Heisenberg
