Devil May Cry: Definitive Edition

Deze Definitive Edition is een HD remake van de reboot van de reeks, uitgebracht in 2013. Was deze remake nodig, of bleef hij beter een herinnering van de vorige consolegeneratie?



Verhaal


Jij bent Dante, die in dit origine verhaal zijn ware afkomst en kracht leert kennen. Vergil, de broer van Dante, zoekt contact op met zijn bloedverwant. Dante leert dat hij de zoon is van de demoon Sparda en Eva, een engel. Dankzij deze liefde werden hij en zijn broer geboren, Nephilims, de perfecte combinatie van demonen en engelen. Maar dit derde ras wordt, omwille van hun unieke gaven, gevreesd door de buitenwereld. Mundus, de demonenkoning vermoordde Eva en veroordeelde Sparda tot een eeuwige foltering. In een laatste poging hun kinderen te beschermen, wisten ze het geheugen van de twee broers en verborgen ze hen voor de buitenwereld. Tot nu, het moment om wraak te nemen op Mundus is aangebroken.




Het verhaal is er één voor de liefhebbers, en gelukkig ben ik er eentje van. De vuilgebekte, stoere oneliners van Dante deden meermaals een kleine grijns op mijn gezicht verschijnen. De combinatie van demonen die de wereld willen domineren door macht- en hebzucht en een ondergronds netwerk dat de hen een hak wil zetten, is filmisch materiaal. Ook wordt er in deze game subtiel verwezen naar de manier waarop de financiële wereld een kwelling is voor de hedendaagse maatschappij.

Vergils Ondergang


Naast het originele verhaal, bevat deze editie ook nog de uitbreiding 'Vergils Ondergang'

SPOILER ALERT! Als je het hoofdverhaal nog niet hebt gespeeld, sla je het volgende deel beter over.


In deze (kleine) uitbreiding zien we hoe Vergil, nadat hij door zijn broer verslagen is, zijn persoonlijke hel beleeft. Hij moet zich een weg banen doorheen een vijandelijke omgeving en ontmoet tussendoor de spilfiguren uit zijn verleden: Kat, Dante, en zijn overleden moeder. Maakt hij dezelfde keuzes die geleid hebben tot deze situatie, of herpakt hij zich?

Gameplay


Hack & Slash


De game start nogal plots, wanneer Dante wordt aangevallen door een tracker demon. Bij dit begin bezit je niets anders dan je trouwe zwaard, Rebellion. Met de driehoek en cirkel toets deel je vlijmscherpe messteken uit. Ranged attacks zijn mogelijk dankzij je dual wield vuurwapens, Ebony and Ivory. Deze “dames” vuur je af met de vierkant toets. Veel (ingewikkelde) combo’s zijn er niet mogelijk, waardoor je de besturing snel onder de knie krijgt. Na een tijdje krijgt Dante de controle over de 'Devil Trigger Mode'. Hierdoor worden de vijanden weerloos, heeft hij een grotere aanvalskracht en zelf meer bescherming.

Tijdens de uitbreiding 'Vergils Ondergang' zal deze enkel beschikken over zijn zwaard Yamato in engel- en demonische vorm.

De gameplay is vanaf het begin snel en flitsend, en moet in dit opzicht absoluut niet onderdoen voor de concurrentie. Vlotjes kan je de moves aan elkaar rijgen en de vijanden een voor een, of in een klap aan je zwaard rijgen.



In the name of the father, in the name of the mother


Veel Combo’s zijn niet aanwezig in het spel, maar om het geheel vinnig te maken, bezit je na enkele hoofdstukken twee nieuwe wapens. Arbiter is een demonische bijl (symbolisch ontvangen aan het portret van Dante’s vader), waarbij de nadruk ligt op trage krachtige bewegingen. Osiris is een goddelijke zeis (symbolisch ontvangen aan het portret van Dante’s moeder). Deze zeis komt goed van pas bij een veelvoud van vijanden, is snel, maar minder krachtig. Je moet vinnig reageren om bij de uithaal van verschillende type vijanden tijdig het juiste wapen te hanteren. Zo sla je eerst het schild stuk van een robuuste vijand, om vervolgens je zeis boven te halen om de horde af te houden. Het switchen tussen wapens werkt bijzonder vlot. Door de L2 toets ingedrukt te houden hanteer je Osiris, en met de R2 toets Arbiter. Deze controls zijn in se sterk gelijkaardig aan die van Castlevania.




Later wordt je wapenarsenaal nog uitgebreid met Eryx, een stevig stel vuisten, tevens gekoppeld aan de R2 toets en Aquila, een stel vlijmscherpe shuriken, gekoppeld aan de L2 toets. Daarnaast krijg je nog twee ranged weapons, Revenant (een soort shotgun) en Kablooey (eenmaal raden wat die doet).

Naast het gewone voetvolk, zijn er ook nog de boss battles. Helaas halen deze niet dat flitsende niveau dat de game elders voorschotelt. Zelden tot nooit moet je hier spelen met het switchen van je wapens, en de uithalen van de tegenstand worden snel repetitief en voorspelbaar. Hierdoor gaan de meeste boss vijanden, hoe groot ze ook zijn, neer als een zwak lammetje.

Platform elementen


Kwestie van wat afwisseling te hebben, zal je nu en dan een platform parcours moeten afleggen, doorgaans begeleid onder een decor van instortende gebouwen. Hier wordt ook gebruik gemaakt van de afwisseling tussen demonische en goddelijke attributen. Met de combo L2 en de vierkant toets trekt Dante zichzelf met zijn zweep naar voorwerpen of vijanden toe. Met R2 en de vierkant toets sleurt Dante vijanden of platformen zijn richting uit. Hier is het tevens de bedoeling vinnig te reageren, want de verschillende elementen volgen elkaar snel op.



Shopping


Wanneer Dante vijanden verslaat, krijgt hij hiervoor verschillende bollen (of waren het schedels?). De groene zullen zijn levensbalk een beetje aanvullen, maar daarnaast kan hij ook nog witte en rode verzamelen. Wanneer je voldoende witte verzamelt zal Dante een ervaringspunt krijgen, die hij kan spenderen aan één van zijn vaardigheden of om zijn wapens up te graden. De rode dienen als valuta. Zo kan je items kopen die je levensbalk - een beetje, of veel - kunnen aanvullen, of je Devil Trigger - meter wat kunnen aanvullen, en dergelijke meer.

Bloody Palace


Een onderdeel eigen aan deze editie, is deze survival modus. Deze werd uitgebracht als DLC voor de PS3-versie. Hier is het doel om zoveel mogelijk golven van vijanden te overleven.

Graphics & Sound


We kunnen niet rond het feit heen, dat deze Definitive Edition een remake is. Zo is het zeer duidelijk dat de game grafisch achterhaald is. Echter valt dit niet meer zo op (of is het beter uitgewerkt) na enkele levels. De stijl van Limbo (de tussenwereld waar de game zich voornamelijk afspeelt) is een soort schaduwwereld van de echte. Zo bestaan de meeste gebouwen in beide dimensies, al zit er in een limbo een 'twist from hell' bij. Zo kunnen er teksten op muren verschijnen zoals 'Kill Him', 'Stop Him', en meer van deze vriendelijke boodschappen. Zelfs de camera's zien er in Limbo toch wat anders uit...

Wie niet houdt van dreunende heavy metal of dubstep zal de audio niet kunnen smaken. Echter past deze perfect bij de setting die gecreëerd wordt in deze game.



Conclusie


Voor wie de game op PS3 heeft gespeeld, zal deze editie weinig meerwaarde hebben. Heb je deze game echter nog niet gespeeld en hou je wel van een uitdagend singleplayer avontuur, dan is deze game misschien iets voor jou. Zelfs wanneer je de game beëindigd hebt, kan je deze opnieuw aanvangen op een hogere moeilijkheidsgraad, of één van de andere vrijgespeelde gamemodi. En dan heb je nog de Bloody Palace uitbreiding... De hoofdverhalen doorloop je een eerste maal in een tien tot twaalf uur.

Pluspunten


  • Dante's oneliners
  • Oerdegelijke gameplay
  • De launchprijs


Minpunten


  • Soms grafisch achterhaald
  • Té simpele baasgevechten




Reviewer: Heer_Vonck

Score

Verhaal
8/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
7/10
Geluid
8/10
Duur
9/10

Devil May Cry: Definitive Edition

Release
di 10 mrt, 2015
Genre
Hack-n-Slash
Platform
ps4
Uitgever
Capcom
Ontwikkelaar
Ninja Theory

Score

Verhaal
8/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
7/10
Geluid
8/10
Duur
9/10