Dark Souls 2

Anno 2011 verscheen Dark Souls, de spirituele opvolger van Demon Souls. De game werd al snel befaamd en berucht om zijn moeilijke en unieke gameplay. Drie jaar later kunnen we al aan de slag met het vervolg, om te verdwalen in nieuwe omgevingen en te sterven op ontelbare wijzen.



Verhaal - Welk verhaal?


Net als in zijn twee voorgangers heeft ook deze Dark souls 2 geen verhaal te vertellen. De plot beperkt zich wederom tot de lengte van een haiku. Je bent vervloekt om als een ondode door het leven te gaan en beetje bij beetje je ziel en menselijkheid te verliezen. Als dat nog niet genoeg is, zit je in een wereld, genaamd Drangleic, waar iedereen je een kopje kleiner wil maken. Wil je deze vloek omkeren, dan moet je de heerser van Drangleic, wiens naam vergeten is, verslaan.

Gameplay - The character of a man lies not in his body but in his soul(s)


I'm a soul man


Tegenwoordig proberen de meeste games een rollercoaster ervaring aan te bieden aan het gamepubliek. Snelle pret waar weinig moeite nodig is om de game tot een succesvol einde te brengen. Dark Souls 2 kiest duidelijk een ander traject en lijkt eigenlijk meer op het echte leven. Als je al iets van vooruitgang boekt, dan doe je dat in kleine stapjes, als je geluk hebt dan is dit meestal van korte duur en of je het nu wil of niet de game sleurt je steeds terug. Klinkt niet erg positief, maar toch zijn het deze elementen die de game zo aantrekkelijk maken. De zelfvoldoening na het decimeren van een schijnbaar onverslaanbare tegenstander maakt het spelen van de game meer dan waard.

De munteenheid in Drangleic zijn nog steeds zielen, die je verzamelt door het doden van demonen en monsters. Deze zielen heb je nodig om items te kopen en up te graden, maar vooral om te levelen. Het is zeer simpel, zonder zielen kom je nergens en als je nergens komt krijg je geen zielen.
Door te levelen kan je je personage specialiseren in een gave naar keuze. Je hebt de mogelijkheid om de tegenstand te laten proeven van je metalen tuig of je kan kiezen voor magische, pyromaanse of religieuze krachten. Nieuw zijn de hex spreuken (of duistere magie), die zowel religieuze als magische krachten van een zeker niveau vereisen. Bovendien heb je zielen nodig om deze spreuken te gebruiken. Deze kleine toevoeging is het ideale voorbeeld van hoe de reeks geëvolueerd is. Geen vernieuwing, maar vooral uitbreidingen op hetzelfde principe.

   
 
   

Death is just another path, one we must all take


Citaat

“End? No, the journey doesn't end here. Death is just another path, one that we all must take.”


Tolkien wist het al, sterven betekent niet het einde. Sterven is een belangrijke component van de gameplay en zet je volledig terug in het begin van een level. Werkt dit frustrerend? Soms wel, maar het is het meest typerende kenmerk die de soul saga heeft gemaakt tot wat ze is. Het is een terugkeer naar tijden dat falen wel nog een onderdeel was van gamen, en dat je moest leren uit je fouten. Bovendien draagt het bij tot de algehele sfeer van wanhoop die de game tracht te creëren. Die wanhoop wordt nog versterkt door de gamer het gevoel te geven dat hij of zij er alleen voor staat om alle aspecten van de game te doorgronden. Vind je een nieuw item, dan bestaat er een kans dat je geen idee hebt waarvoor het dient. Ofwel kan je dit later gebruiken, ofwel kom je het gewoonweg nooit te weten.

De sfeer van wanhoop is voor velen waarschijnlijk nog gekend van Dark Souls 1, al zal door het feit dat veel van de gameplay gerecupereerd is van de vorige game, dit gevoel van wanhoop eerder vervangen worden door een gevoel van gekendheid en vertrouwdheid.
Gelukkig heeft de ontwikkelaar toch enkele kleine aanpassingen gemaakt, zodat de gameplay geen exacte kopie is van Dark Souls 1. Je hebt nu de mogelijkheid om vier (in plaats van twee) ringen te dragen en de keuze uit drie (in plaats van twee) wapens per hand. Het aantal items en wapentuig is sterk uitgebreid, in de ondode modus verkort je levensbalkje na elke mislukte poging en je kan nu van meet aan naar elk kampvuur transporteren. Dit laatste is een enorme verademing en zorgt er voor dat je geen belachelijk lange afstanden moet afleggen om je doel te bereiken.

Online: soulmates


Net als voorheen zijn de online en offline gameplay met elkaar verweven. Gamers kunnen met elkaar communiceren via boodschappen (hints, “mopjes” of leugens) of in elkaars wereld binnendringen, al dan niet met uitnodiging. Deze online gameplay blijft uniek binnen de gamewereld en zorgt voor een aangename ervaring. Vijandige gamers dringen je wereld binnen als dark phantoms en zullen pas verdwijnen als je ze verslaat. Vreedzame gamers kunnen je ter hulp komen bij het verslaan van die ene (te) moeilijke eindbaas. Ook hier geldt dat vele handen het werk lichter maken, soms gaat het zelfs zoveel makkelijker om met drie een level te voltooien dat het niet meer eerlijk aanvoelt. De tegenstand iets pittiger maken bij het gebruiken van hulp had niet verkeerd geweest.

Ook de convenants keren terug, maar deze zijn haast exacte kopijen van de vorige verbonden. Bij convenants geldt steeds het principe: “je geeft iets om iets terug te krijgen”. Bijvoorbeeld, als je voldoende gamers helpt in hun missie dan krijg je sunlight medals toegekend. Deze medailles kan je uitgeven bij de heirs of the sun convenant voor het leren van mirakels.

   

Twee vernieuwingen zijn toegevoegd aan de online gameplay. Naast phantoms kan je nu ook shades ter hulp oproepen. Phantoms functioneren zoals voorheen, terwijl shades ook opgeroepen kunnen worden nadat de eindbaas van een gebied verslaan is. Hun rol is dus niet om het level uit te spelen maar om de meester in leven te houden. De meeste verrassende aanpassing was het toevoegen van voice chat aan de game. Gamers kunnen nu een normaal gesprek met elkaar houden, al gaat er niks boven het communiceren met symbolen. Dit laatste hoort gewoon bij de game, waardoor de die hard fans het achterwege zullen laten om hun headset aan te zetten.

Graphics & Sound


In vergelijking met Dark Souls 1 is er zo goed als niks verbeterd aan de grafische engine. De texturen zijn nog steeds zanderig en behoren tot de slechtste die tegenwoordig te vinden zijn op de gamemarkt. Gelukkig werkt dit niet storend, maar het kost de ontwikkelaar punten dat ze er niet in slagen hun grafische kwaliteit op dezelfde hoogte te krijgen als de huidige games.

Net als Lordan is Drangleic een genot om in te verdwalen. De omgevingen zijn gevarieerd en na nauwe doorgangen wordt je vaak getrakteerd op mooie verzichten. Aan fantasie had de ontwikkelaar wederom geen tekort. Omgevingen variëren van het sombere doch aantrekkelijke Majula tot mistige bossen met onzichtbare vijanden en gigantische kastelen met al even grote metalen reuzen. Ook deze keer zijn de vele walgelijke en ontzagwekkende tegenstanders de voornaamste trekpleisters voor het oog. Ze zijn recht uit je ergste nachtmerries geplukt, ook al lijken ze af en toe gebaseerd op de vijanden van de vorige twee games.

   
 

De soundtrack van de game is eng en sober. Enkel bij sleutelmomenten, zoals het gevecht met een eindbaas of je komst in de veilige haven Majula, word je vergezeld van een soundtrack. Daarnaast is er van muziek geen sprake, waardoor kille voetstappen of ademhalingen eng duidelijk worden.

Conclusie - Dark Soul 1 bis


Dark Souls 2 is net als zijn voorgangers een uitgestoken middenvinger naar de mainstream casual gamer. Het reikt de hand naar gamers die op zoek zijn naar een een diepgaande uitdaging.
Al zullen die gamers die gekend zijn met de reeks ondervinden dat het gebrek aan vernieuwing leidt tot een gevoel van vertrouwdheid. De unieke sfeer van wanhoop in Lordan is daardoor niet meer volledig terug te vinden in Drangleic.

Pluspunten


  • Een subliem gameplay systeem overgeërfd
  • Unieke online ervaring
  • Uitdagend en verslavend
  • Fantasierijke omgevingen


Minpunten


  • Weinig vernieuwing
  • Zanderige graphics (alweer!)
  • Geen verhaal




Reviewer: Kenneth


 

Soul searching


Je komt toe in een massieve grot, verlicht met rustgevende groen-grijze kleuren. Op een klif zie je in de verte een verloren Azteken tempel die iets mysterieus en authentieks uitstraalt. Aan de bodem van die tempel zie je een blauw meer waar je haast zen van wordt. Later tref je zelfs een soort verheven muziek aan die dit gevoel nog eens onderstreept. Op een oogwenk zie je een lichtpuntje, het is een kampvuur. Je dartelt er heen en plots doemt er een gigantische draak boven je uit die je uit je zentoestand haalt. Juist ja, dit is Dark Souls 2 DLC: die rustieke tempel is bezaaid met ondode Azteken, en langs het meer lopen magie spuwende dinosauriërs. Als je rust zoekt, dan ben je hier aan het verkeerde adres.



Crown of the Sunken King speelt zich hoofdzakelijk af in en langs doolhof passages van een 'verzonken stad'. Al is het woord stad misschien een beetje overdaad. Doorheen de verschillende gebieden kom je vaak uit op (schijnbaar) doodlopende stukken, die al dan niet functioneel zijn. Behoorlijk nieuw aan deze DLC is het beter integreren van platformelementen in het geheel. Door schakels of hendels te raken activeer je verborgen deuren, of stijgt/daalt er een platform om voorheen onbereikbare kamers met (soms) kostbare loot te plunderen. Af en toe is het nodig deze hendels vanop afstand (met je boog of magische staf) te activeren. De avonturier wordt op die manier verplicht eens op een andere manier te gamen en denken dan wat de gewoonte is in Dark Souls. Het is een welgekomen en aangename afwisseling al lijdt de afwerking onder het feit dat platforming nu eenmaal niet het sterkste punt was van deze gamereeks.



What doesn't kill you, only makes you stronger


Op je weg door de tempel en het meer kom je weer allerlei gespuis tegen. De ondode Azteken proberen je met hun aantallen te verschalken, waardoor het zaak is om ze één voor één uit hun kot te lokken. Dual wield zwaardvechters manifesteren zich in een geestvorm. Je moet eerst hun tombe vernietigen voor je ze schade kan toebrengen. Gevolg, om aan hun tombe te geraken wordt je achtervolgd door een dodelijk vijftal waardoor je gegarandeerd het voorbije stuk opnieuw moet doorlopen. Dan zijn er nog vliegensvlugge ridders, die praktisch geen weerbots ondervinden van jouw uithalen, en de magie spuwende dino's die je pletten met hun staart als je te dicht komt. Slaag je erin om deze levels tot een goed einde te brengen dan wordt je gelukkig dik beloond. Deze nieuwe gebieden liggen namelijk bezaaid met kostbare edelstenen (zoals twinkling titanite) om je wapens up te graden. Maar je vindt ook handige ringen, nieuwe wapens en nieuw harnas.





In totaal zijn er twee eindbazen te verslaan. De eerste is Elena, the Squalid Queen. Na een paar sterfgevallen ook gekend als Elena, de queen bitch die een andere uit de kluiten gewassen gouden ridder oproept. De tweede is Sinh, the Slumbering Dragon, die erg mobiel is voor een sluimerend beestje.  Hem kwam je al eens tegen in het begin van je ontdekkingstocht. Slaag je erin beiden te verslaan dan wordt je rijkelijk beloond met veel loot, zielen en met het kroontje op de taart, de Crown of the Sunken King.

Conclusie: Die Hard with a Vengeance


Deze DLC hoort bij het moeilijkste dat ooit al is uitgekomen in de Soul reeks. Moeilijke en doordachte bazen, checkpoints (lees: bonfires) die ver uit elkaar liggen en nog eens verborgen zijn ook, levels voorzien van verticaliteit waardoor de dood door een valpartij vaak nakend is. Deze uitbreiding is vooral voor de fans van de reeks die er maar geen genoeg van krijgen. Was je daarentegen na Dark Souls 2 een beetje klaar met de reeks, dan kan je beter wachten op Bloodborne of Lords of the Fallen.
Ben je een superbe gamer, dan speel je dit extraatje uit in vier tot vijf uur. Als je op de sukkel slaat, dan worden dat er makkelijk tien.

VerhaalGameplayGraphicsSoundSpeelduurTotaal
6/109/107/108.5/109.5/1080/100

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
9/10
Grafisch
7/10
Geluid
8/10
Duur
10/10

Dark Souls 2

Release
vr 14 mrt, 2014
Genre
Survival
Platform
ps3
Uitgever
Namco Bandai
Ontwikkelaar
From Software

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
9/10
Grafisch
7/10
Geluid
8/10
Duur
10/10

Dark Souls 2 kopen?