Secret of Mana

Secret of Mana is een HD-remaster van de gelijknamige RPG uit het jaar 1993. Van alle remasters die we tot dusver hebben gekregen op de PS4, moet dit dus een van de oudsten zijn. Of deze fossiel uit het Super NES-tijdperk nog kan aarden in het jaar 2018, lees je in deze review.

 

De geteste versie is de PS4-versie.

Verhaal


Secret of Mana vertelt het epos van een jonge dorpeling die, na een tuimeling in een waterval, een zwaard in een steen vindt. Helaas komen, tegelijk met zijn vondst, een hoop monsters en gedrochten af op zijn lokale gemeenschap, waardoor de inwoners van het dorp de schuld van de onfortuinlijke verschijningen doorschuiven op de arme jongen. Hij wordt daarom verbannen uit het dorp, maar niet vooraleer hij gesproken heeft met een mysterieuze ridder. Deze laatste herkent het zwaard dat de jongeman hanteert als het wapen dat werd gebruikt door een vergane held om komaf te maken met kwaadwillige mensen, die de grondstof mana misbruikten om een almachtig fort te bouwen. De legende vertelt dat wanneer het zwaard opnieuw verschijnt de wereld in een zelfde gevaar verkeert en dat het zwaard opnieuw gehanteerd moet worden om de dreiging af te wenden.

Vanuit dat gegeven vertrekt de jongeman naar een tempel waar hij hoopt zijn nieuw verworven zwaard naar zijn voormalige glorie te herstellen. Onderweg ontmoet hij een kleurrijke bende bondgenoten bestaande uit een vrolijk meisje en een gekke kameraad die hem bijstaan in zijn strijd, en stuit hij op een rivaliserende orde met aan het hoofd een kwaadaardige tovenaar, die de krachten van het mana wil aanwenden om het almachtige fort te herstellen om alleenheerser te worden over de wereld.



Gameplay


Secret of Mana is in de eerste plaats een actie-gerichte RPG waarbij jouw actiemeter de voornaamste peiler is waarop je moet letten tijdens je gevechten. Zit die actiemeter vol, dan deel je maximale schade uit met het wapen dat een van je drie personages (de jongen, het meisje, of de kameraad) hanteert. Deel je bijvoorbeeld een slag uit met je zwaard, dan leegt de actiemeter en wacht je best tot de meter zich weer automatisch bijvult. Het is met andere woorden een systeem waarbij je opeenvolgend aanvalt en terugtrekt. Een aanval afweren gaat in dit spel echter niet. Je kan dus niets anders doen dan de tegenstanders te bestuderen en hun patronen te leren, om hun aanvallen succesvol te ontwijken door simpelweg opzij te stappen. Ondertussen kan je wel het kruisje ingedrukt houden om een speciale aanval op te laden en om op jouw beurt weer aan te vallen. Het is een eenvoudig, maar duidelijk systeem dat anno 2018 nog steeds werkt, zolang je kan leven met enige vorm van stroefheid en hoekigheid.

De stroefheid trekt zich ietwat door naar het ringvormige menu waar je onder andere jouw items kan selecteren en waar je kan wisselen tussen je uitrusting. Gelukkig kan je sommige items sneller activeren door op de schoudertoetsen te drukken, want anders dreig je ongelukkigerwijs soms de verkeerde items te selecteren. Iets wat zeker niet de bedoeling kan zijn wanneer je sommige van de erg moeilijke vijanden bevecht.



Ondanks het kinderlijke gevoel van deze game kan het spelniveau echter behoorlijk moeilijk worden, iets wat wel vaker voorkwam in 1993. In het begin valt het nog goed mee, maar je moet er niet raar van op kijken als je geregeld sterft, zeker op de hogere moeilijkheidsgraden. Dat is in de eerste plaats zo omdat het gameplaysysteem makkelijk is om aan te leren maar moeilijk om te beheersen. Los daarvan mist het spel soms de correcte balans, want ook al loopt het een tijdje lekker, dan nog kan het gebeuren dat er plots een moeilijke tegenstander opduikt die jou vlotjes verslaat. Je zorgt er dus best voor dat je voldoende lekkernijen mee hebt om je levens weer aan te vullen. Bovendien bestaat je bende helden na een tijdje uit twee teamgenoten, maar hun AI-niveau is niet geoptimaliseerd. Zelfs wanneer je de AI heel specifiek aanstuurt, zal je nog vaak moeten wisselen tussen je personages om iedereen te helpen. Je kan de game echter in lokale co-op spelen tot en met drie personen waardoor de game in principe dat tikkeltje leuker wordt als je vrienden net iets meer intelligentie aan het daglicht stellen in vergelijking met de AI.



Graphics & Sound


De meeste opvallende wijziging van deze game is de nieuwe grafische stijl. De visuele voorstelling werd met moderne belichtings- en aflijningstechnieken bijgewerkt naar een beeldvoering die er niet al te oubollig uitziet. Je ziet in onderstaande afbeelding perfect wat die wijziging teweeg brengt. De oude, gepixeleerde grafische stijl wordt getransformeerd tot een top-down 3D-stijl. Ondertussen blijft de kleurrijke, kinderlijke stijl behouden van het origineel. Ondanks het kwaad dat de wereld bedreigt blijft veel van die wereld er namelijk zonnig en perfect uitzien. Overal word je onthaald door een wijd uitgestrekte flora die je doet vermoeden dat de wereld van Secret of Mana er zo slecht nog niet aan toe is. Zelfs de vijanden missen iets schrikwekkend. Agressieve eenden met onnozele helmen of snoezige, witte konijntjes doen de meeste reizigers waarschijnlijk niet direct vermoeden dat ze hun zwaard moeten trekken, maar dat gegeven maakt deze game net zo typisch voor zijn tijd.



Ook de personagemodellen zijn typisch voor een eerder gamingtijdperk. De personages hebben een erg groot hoofd, waardoor je niet te veel moet wijzigen om te komen tot een bobblehead. Daarnaast bewegen de monden niet als er iets wordt uitgesproken, wat niet direct ten goede komt aan het stemmenwerk dat sowieso al naar overacting neigt. Het wordt daarom een beetje gênant wanneer de verkeerde emoties worden uitgedrukt in sommige van de scènes. Het start al wanneer de jongen wordt verbannen uit zijn dorp. Alhoewel dat over een erg serieuze maatregel gaat, voel je dat niet echt aan in de emoties van de omstaanders. Die blijven er vrij nuchter bij. Sommigen blijven zelfs gewoon voort doen met hun voorgeprogrammeerde dansje. Vreemd! De muzikale score, in een gloednieuw arrangement, charmeert gelukkig wel. Het oubollige geluid werd omgezet in een meer heldere klank die nog steeds het gevoel geeft alsof je naar achtbitmuziekjes luistert.



Conclusie


Secret of Mana brengt een aantal typische features uit 1993 naar de huidige tijd. Dan spreken we vooral over de kinderlijke stijl terwijl de game toch behoorlijk moeilijk blijft. Zo was het vroeger nu eenmaal altijd. Dat neemt niet weg dat er enkele kansen zijn blijven liggen om de gameplay te optimaliseren naar een meer uitgebalanceerde progressie en naar iets beter werkende AI. Na 25 jaar mag dat wel! Wie er zo lang geleden nog niet bij was in het gamewereldje heeft echter weinig reden om deze Secret of Mana aan te schaffen, het is vooral bedoeld voor gamers die benieuwd zijn hoe goed hun geheugen nog werkt en om te checken of Secret of Mana nu nog zo goed is als ze zich herinneren.

Pluspunten


  • Een van de betere games uit 1993 krijgt een make-over
  • Genietbare grafische stijl


Minpunten


  • Te weinig aanpassingen aan de gameplay om nu nog plezierig te zijn
  • Audiovisuele setting mist wat niveau tijdens de tussenscènes




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
6/10
Grafisch
7/10
Geluid
6.5/10
Duur
8.5/10

Secret of Mana

Release
do 15 feb, 2018
Genre
JRPG
Platform
ps4 vita
Uitgever
Square Enix
Ontwikkelaar
Square Enix

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
6/10
Grafisch
7/10
Geluid
6.5/10
Duur
8.5/10