Hoe origineel kan de gameindustrie nog uit de hoek komen? Een vraag die na ettelijke jaren van gameontwikkeling wel eens de kop zal opsteken. Zoals bij alles, is er ook hier sprake van trends die komen en gaan. Eén van de huidige is teruggrijpen naar het verleden. Retrogames waar alles niet strak en perfect moet zijn en die je het gevoel geven terug in een lunapark te zijn. Ook deze Not A Hero valt onder deze categorie. De vraag is, loont het de moeite om oude koeien uit de sloot te halen?
Verhaal
Het verhaal is even simpel als absurd. Een half mens, half konijn genaamd Bunnylord keert terug uit de toekomst om deel te nemen aan een verkiezing. Deze laatste zin alleen al is het begin van een compleet bij de haren getrokken verhaal, maar het wordt het nog vreemder. Bunnylord moet en zal namelijk deze verkiezing winnen ten einde een dreigende apocalyps te vermijden. Om deze klus te klaren huurt Bunnylord een groep huurlingen in om de malafide tegenstand uit te schakelen zodat niets een verkiezingsoverwinning in de weg kan staan. Juist ja, 'Wat?' is een meer dan logische reactie.
Dat je dit allemaal niet te ernstig moet nemen, wordt meer dan eens duidelijk gemaakt door dit absurde verhaal te verweven met de nodige dosis absurde humor. Deze humor mist echter vaker wel dan niet zijn doel. Merendeel omdat je hem gewoon niet opvangt. De tussenfilmpjes zijn niet van die aard dat je deze per se moet zien, bijgevolg zal je deze meer dan eens overslaan. Desalniettemin zullen je mondhoeken van tijd tot tijd eens omhoog krullen. Het verhaal is echter niet waar het hier om draait, daarvoor moet je bij de gameplay zijn.
Gameplay
De gameplay is niet zo absurd als het verhaal, toch valt ook hier plezier te beleven. In se is deze Not A Hero een 2D cover based shooter met hier en daar een brutaal trekje. Met een simpele druk op het kruisje, glijdt jouw personage van cover naar cover om van daaruit je vijanden met een kogelregen te belagen. Het leuke is dat je met dit glijden ook een vijand kunt tackelen. Ligt deze uitgeteld op de grond, kan je hem afmaken met een brutale headshot. Godzijdank voor de gepixeleerde graphics, anders zou dit niet voor gevoelige zieltjes zijn.
Een ander aspect aan de gameplay is de chaos die er bij momenten ontstaat. Plots ben je omsingeld door een hele hoop vijanden en moet je hopen dat je je er nog een weg kan uitknallen. Dit zal er voor zorgen dat je wel vaker het loodje zal leggen. Trial en error komt op deze manier om de hoek kijken, je zal namelijk op zoek moeten naar de beste tactiek om een level te voltooien. Een probleem wordt dit echter nooit, de levels zijn kort genoeg (en helaas niet zo talrijk) dat dit nooit frustrerend wordt en bijdraagt aan de lengte van de game.
Wat eveneens bijdraagt tot deze speelduur is dat je voor elk van de ongeveer 20 levels, drie doelstellingen krijgt. Het vervullen van deze doelstellingen zal bijdragen tot je uiteindelijke score.
Graphics & Sound
Over de graphics valt niet zo heel veel te zeggen. Er is hier duidelijk voor een retrolook gekozen, wat inhoudt dat je de hoeveelheid pixels kan tellen. Slecht of niet, hangt volledig van jouw persoonlijke voorkeur af.
Ook aan de sound valt weinig op te merken. Niets dat blijft hangen, maar ook niets dat op enig moment zal storen.
Conclusie
Ook al betreft het hier een oude koe, toch kan deze game verfrissend overkomen. Er valt met andere woorden zeker iets te zeggen over deze game en dat heeft het vooral te danken aan de combinatie van een nostalgische sfeer met hier en daar een hedendaags element.
Pluspunten
- Brutale gameplay
- Nostalgische sfeer
Minpunten
- De humor komt niet altijd over
- Er viel toch net iets meer uit deze verhaallijn te rapen
Reviewer: Heisenberg
