Shadow of the Colossus

Een van de meest gelauwerde games ooit krijgt een remaster op de PS4, en dan denk je misschien, heeft Shadow of the Colossus al geen HD-remake gekregen op de PS3. Jawel, maar deze keer heeft het team van Bluepoint Games de restauratie op zich genomen en wat het resultaat daarvan is, zie je in de recentste versie van het magnum epos van Team Ico.

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


Het verlies van een geliefde is altijd zwaar te verduren, en als je de kans zou krijgen om je dierbare terug tot leven te brengen dan zouden er weinigen zijn die die kans zouden laten liggen. Dat is exact wat onze protagonist doet in Shadow of the Colossus. Hij gaat met zijn paard en het levenloze lichaam van zijn geliefde naar een vreemd land, waarvan legendes vertellen dat er hogere machten bestaan die de doden terug tot leven kunnen wekken. Die hogere machten vragen echter een offer, want vooraleer de held terug verenigd wordt met zijn liefste, moet hij twaalf magnifieke kolossussen vernietigen. Het is een offer dat hij zonder verpinken wil brengen, zonder te beseffen welke prijs hij daarvoor moet betalen.



Gameplay


In principe biedt Shadow of the Colussus niets meer dan twaalf opeenvolgende baasgevechten. Je spoort de twaalf giganten op, terwijl je de wijde natuur en denderende sfeer in je opneemt, en bekampt vervolgens de kolossussen in hun zelf gekozen arena’s. Dat doe je vrij eenvoudig door ze te beklimmen en ze te raken op hun zwakke plekken. Wat maakt het dan juist zo leuk? Wel, die kolossussen zijn min of meer bewegende puzzels waarvan je in de eerste plaats moet uitzoeken hoe je er op geraakt. Dat gaat elke keer anders. Soms ligt dat voor de hand, soms moet je een tijdje proberen en kijken wat werkt. Het is een erg persoonlijke kwestie of die aha-erlebnis al dan niet snel komt, tenzij je de game natuurlijk al eerder hebt gespeeld, want dan weet je allicht vanbuiten hoe de radarmechanismen van de kolossussen werken.

Eens je op de kolossus zit, is het vervolgens een kwestie van je stevig vast te houden en een balans te vinden tussen het zoeken van rustpunten en een inspanning leveren om naar het volgende lichaamsdeel te geraken. Je stamina is namelijk niet oneindig en als je kliminspanning te lang duurt dan val je van het gigantische wezen en moet je opnieuw beginnen. Wie af en toe eens gaat trainen op een klimmuur, kent dat gevoel waarschijnlijk perfect. Al is het nu nog wat moeilijker want je klimmuur zit deze keer niet stil.



Dan kan je je misschien nog de vraag stellen of de gameplaymechanismen niet gedateerd voelen … en het antwoord is bevestigend. Sommige bewegingen voelen niet 100 procent soepel, en dat wordt vooral duidelijk wanneer je met jouw paard door smalle gangen manoeuvreert. Eigenlijk voelt de besturing wat hetzelfde als bij The Last Guardian wat natuurlijk niet hoeft te verbazen. Irritant wordt het daardoor echter nooit, want je beseft natuurlijk dat het om een twaalf jaar oude game gaat en als je meer verwacht, dan heb je die jaren gewoonweg nooit meegemaakt of liggen je verwachtingen te hoog.

Graphics & Sound


Verbazing. Dat is het woord dat perfect beschrijft wat deze game je doet voelen wanneer je hem opstart. Verbazing omdat je het niet voor mogelijk houdt dat een game uit 2005 er nu nog zo mooi kan uitzien. De imposante kolossussen krijgen een meer natuurlijke look met hun bewegende pels en de wijd uitgestrekte omgeving doet je vermoeden dat je op reis bent in een mysterieuze versie van Nieuw-Zeeland. Je moet stellen dat het ontwikkelingsteam van Bluepoint Games de ‘remaster’-concurrentie belachelijk maakt. We zagen al eerder dat ze wat in hun mars hadden met hun herwerkigen van The Uncharted Trilogy en Crah Bandicoot, maar in die gevallen kon je nog stellen dat Uncharted nog helemaal niet zo oud was en dat Crash Bandicoot er terug knap uitzag omdat ze konden terugvallen op een cartooneske look. Shadow of the Colossus is van een hele andere orde. Het is een twaalf jaar oude game die nu bijna terug meedoet met de grafische elite onder de games - als je de ietwat vale en grijze kleuren weet te negeren. Als je wat speelt met de fotomodus dan merk je dat direct.



Een laatste pluim moeten we natuurlijk nog uitdelen aan de muziek die perfect weet in te spelen op je gemoed. Als je bijvoorbeeld een kolossus neerhaalt dan denk je misschien dat je overspoeld wordt door vreugde, maar minder is waar. De muziek steekt een stokje voor je unieke vreugdegevoel. Als je het gigantische construct ziet neergaan dan kan je niks anders dan medelijden voelen voor het wezen, en dus blijf je zitten met een mix van vreugde en verdriet, keer op keer, en we zouden het niet anders willen.

Conclusie


Eén enkel gameplayprincipe gefocusseerd en vindingrijk uitwerken in een audiovisueel theaterstukje, tegenwoordig wil geen enkele ontwikkelaar zich daar nog aan wagen – op de Indie-games na misschien. Nochtans … meer is er niet nodig om te komen tot een game die decennialang over de lippen blijft gaan. Zelfs het verhaal blijft heel eenvoudig, maar is in haar eenvoud wel ontroerend en pakkend. Of het echter nodig was om Shadow of the Colossus nog een keertje uit te brengen is een andere vraag, maar het biedt in ieder geval de kans aan gamers om een stukje gamegeschiedenis in huis te halen, of je de game nu al hebt gespeeld of niet.

Pluspunten


  • Klassieker in een modern jasje
  • Eenvoudige en toch imposante gameplay


Minpunten


  • Is al de tweede keer dat ze deze game herwerken
  • Bewegen gaat niet altijd even vloeiend




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9/10
Grafisch
10/10
Geluid
9.5/10
Duur
9/10

Shadow of the Colossus

Release
di 06 feb, 2018
Genre
Avontuur
Platform
ps4
Uitgever
Sony
Ontwikkelaar
Bluepoint Games

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9/10
Grafisch
10/10
Geluid
9.5/10
Duur
9/10