The Witcher 3: Wild Hunt

 

Verhaal

De verhalen van Sapkowski vertonen sterke gelijkenissen met de meeste fantasy boeken. Dwergen, elven, heksen, duistere krachten, onheilsprofeten, materiële en regionale conflicten... het zit er allemaal in. Het unieke aan dit fantasyuniversum zijn de Witchers, huurlingen met gemuteerde krachten die hun kost verdienen met de monsterjacht. Jij bent een van deze Witchers, genaamd Geralt of Rivia. Hij is zo berucht onder de lokale bevolking dat hij zelfs twee bijnamen krijgt, The Butcher of Blaviken en The White Wolf. The Witcher 3 opent met Geralt's zoektocht naar zijn geliefde Yennefer. Die zoektocht duurt niet zo lang maar eens hij haar gevonden heeft, hebben ze weinig tijd om bij te praten. Het blijkt dat Geralt's leerling-Witcher en surrogaatdochter Ciri opnieuw in het land is. Veilig is ze helaas niet, want The Wild Hunt, moordlustige ruiters wier aanwezigheid steeds samenhangt met een ijzige kilte, maken jacht op haar. Het is aan Geralt om zijn pupil te lokaliseren voordat The Wild Hunt dat doen.




Wat volgt is een heuse speurtocht naar Ciri, die bovendien sterk bemoeilijkt wordt wegens een pril oorlogsconflict. Het land verkeert in chaos en anarchie en Geralt's zoektocht belandt vaak op een zijspoor. Voor wat hoort wat, en de mensen die Geralt kunnen helpen, die hij meestal kent uit een verleden, verwachten eerst een wederdienst van hem. Doorgaans komt dit neer op het uitvoeren van je job als Witcher. Ofwel moet je een monster opsporen en uitschakelen, ofwel moet je jouw jagerskunsten inzetten om verdwenen personen te lokaliseren. Al doende doorkruis je het hele land en kom je in contact met alle levende wezens die het gebied rijk is. Op je queeste krijg je niet alleen te maken met een zoo aan monsters, maar ook met de dodelijke Wild Hunt en het gevaarlijkste monster van allemaal. Dit laatste monster vermoordt zijn soortgenoten als het hen goed uitkomt, liegt en bedriegt, komt voor in grote aantallen, en koestert vaak blinde ambitie. De mens laat zich waarlijk van z'n rauwste en lelijkste kant zien in het Witcher-universum.

Gameplay - Geralt, the Witcher

Geralt, the swordsman

De meeste RPG combatsystemen blijven summier en focussen voor een groot deel op tactiek. Bij Geralt daarentegen ligt de focus volledig op actievolle combat. Ten strijde trekken met divers wapentuig heeft meer weg van Skyrim, dan van pakweg Dragon Age. De combat wordt onderhouden in een freeflow beweging door naadloos over te schakelen van het offensief naar het defensief en vice versa. Aanvallen doe je beredeneerd met slagwapens of met magie (of Signs zoals Witchers ze noemen), en verdedigen doe je door te ontwijken of te pareren. Eens je de mechanismen onder de knie krijgt is het een plezier om je zwaard te trekken, en zal je zelden een groep tegenstanders ontwijken.  Diezelfde tegenstand komt trouwens in alle formaten en soorten voor. Je oorspronkelijke bestaansreden als Witcher krijgt hierdoor een extra gelaagdheid. Al die verschillende creaturen bedreigen namelijk op de een of andere manier de vrede en rust, en dan is het aan Geralt om, al dan niet met vergoeding, de rust te doen terugkeren.

Geralt, the magician

Volgens Sapkowski's definitie is Geralt eigenlijk geen magiër. Hij is enkel in staat om een verzwakte vorm van magie of signs te gebruiken. Deze trucjes gebruik je in de eerste plaats tijdens de combat. Met Igni, bijvoorbeeld, ben je in staat om de tegenstand in lichterlaaie te zetten, terwijl je met een telekinetische knal je vijand ten gronde richt. Bovendien kan je ook een tijdelijk schild activeren dat enorm van pas komt op de hogere moeilijkheidsgraden van de game. Soms kan je de signs ook gebruiken buiten de combat. Zo kan je met igni een vuurtje stoken, en kan je met de hulp van een soort Jedi mind trick een onderhandeling in jouw voordeel buigen, of net niet...

Geralt, the craftsman

Tenslotte kan Geralt nog een arsenaal aan bommen, oliën en krachtige drankjes bereiden. De lijst van mogelijkheden is vrij indrukwekkend, zoals dat tegenwoordig de gewoonte is voor een RPG. De lijst van ingrediënten is bijgevolg nog indrukwekkender, en dan dreig je soms het bos niet meer te zien door de bomen. Bovendien is het niet bijzonder behulpzaam als de lettertjes in je inventaris aan de kleine kant zijn. Wie dat wenst, hoeft zich niet per se bezig te houden met dit luik van de gameplay, aangezien de game een goed evenwicht behoudt om zowel hardcore RPG fans als casual gamers aan te spreken. Wie geen zin heeft om drankjes te bereiden, kan ze gewoon kopen bij een kruidenkenner, maar dan zal je wel op zoek moeten gaan naar extra inkomsten. Wie alles graag zelf maakt, zal een tijdje zoet zijn met het landschap af te bakenen op zoek naar al je ingrediënten.

Harnas en wapens kan Geralt niet zelf maken, daarvoor heb je de hulp nodig van een smid. Uiteraard moet je wel op zoek gaan naar de ruwe materialen en de blauwdrukken voor jouw metalen gerij. Er zijn zelfs uitgebreide zijmissies voorzien met als doel het ultieme harnas te creëren. Er is dus duidelijk gedacht aan de verzamelgekken onder de gamers.

Geralt, the detective

Witchers zijn niet alleen behendig met het zwaard, ze zijn ook nog eens levende encyclopedieën als het aankomt op monsterlijk gebroed en jagerstechnieken. Die skills kunnen ze aardig gebruiken wanneer ze een vermiste persoon of monster moeten opsporen, of wanneer ze een misdaad moeten oplossen. In dat laatste geval gebruik je jouw versterkte Witcher zintuigen om Batman-gewijs  de plaats van het delict af te speuren op zoek naar aanwijzingen. Traceer je een bloedspoor of een wijngeur, dan kan je dit spoor volgen om op het einde van het traject hopelijk wat wijzer te worden. Leer je tijdens jouw onderzoek wat de aard is van jouw toekomstige tegenstander, dan kan je jezelf optimaal voorbereiden door, bijvoorbeeld, oliën aan te brengen op je zwaard om maximale schade toe te brengen aan de tegenstand. Het is dus zeker niet (altijd) de bedoeling om als domme bruut blitzkrieg-gewijs aan werk te gaan. Je moet toch een beetje je verstand gebruiken.

Geralt, the gambler

Naast het uitgebreide hoofdverhaal, en de nog meer uitgebreide zijmissies, heeft ook het kaartspel Gwent een plaats gevonden in deze game. Op het eerste zicht lijkt dit niets speciaal en kan men dit afdoen als een simpel kaartspelletje. Gelukkig zijn er enkele zijmissies waarbij je het tegen enkele tegenstanders moet opnemen, of moet je specifieke kaarten bemachtigen, en hierdoor kan je de pracht van dit kaartspel ontdekken. Gwent speel je met minstens 22 'unit' kaarten. Deze unit kaarten zijn grofweg kaarten met figuren / monsters / elven / ... op. Daarnaast zijn er ook nog 'weer'-kaarten (dienen om het weer te veranderen, niet te voorspellen) en zijn er ook nog kaarten waardoor je aanvalskracht kan verdubbelen. De meeste unit-kaarten behoren tot één van drie aanvalsgebieden: close combat, ranged of siege. Voor sommige kaarten kan je het aanvalsgebied zelf kiezen. Elke kaart heeft een bepaalde aanvalswaarde, en het is de bedoeling om op het einde van de ronde een hogere aanvalskracht te hebben dan je tegenstander, en dit door tactisch gebruik te maken met hetgene dat je bedeeld is, want je krijgt slechts 10 van je 22 (of meer) kaarten.

Net zoals met de politieke instellingen in de game, heb je per factie ook een verschillend dek. Zo heb je, bijvoorbeeld, enerzijds het noordelijk dek, maar anderzijds kan je ook aan de slag met de Nilfgardians, of zelfs met monsters. Het plezier in de game zit niet alleen in het tactisch onderdeel, maar ook in het verkrijgen van die ene speciale kaart. Zo zal je bij nagenoeg elke handelaar in het spel in staat zijn om een kaart te winnen. Wanneer je met de zijmissies omtrent Gwent aan de slag gaat, zal je zelfs speciale 'hero' kaarten krijgen, die niet onderhevig zijn aan het ruwe weer, met een hoge aanvalskracht, en hopelijk met nog een speciale vaardigheid.

Geralt, the explorer

Velen, Novigrad en alle andere territoria kan je verkennen met de benenwagen, te paard of met een bootje. De wereld is uitermate geschikt om er op uit te trekken met je trouwe ros Roach, al heeft Geralt de neiging om elk paard zo te noemen. Helaas werkt het paardrijden niet altijd even vlot, vooral niet in de sterk beboste gebieden, maar dat was misschien opzettelijk zo gekozen. Desondanks lijkt het erop dat het paardrijden een stuk optimaler functioneerde in Red Dead Redemption, waar de paarden automatisch kleine hindernissen konden overwinnen. Met Roach zit je soms frustrerend vast in een klein hoekje. Gelukkig is dat makkelijk op te lossen: kom gewoon van je zadel en ga een stukje lopen, dan krijg je extra veel kansen om de gebieden te aanschouwen.




Heb je even geen zin in het hoofdverhaal? Geen probleem, dan is ligt er nog steeds driekwart van de game open, klaar om te ontdekken. De wijde wereld krioelt van de zijmissies en extra opdrachtjes, gaande van het uitroeien van een monsternest tot het absorberen van extra krachten op mystieke plaatsen. Tijdens die zijmissies kan je de noodlottige bevolking belangeloos helpen en je brood verdienen met het plunderen van opslagplaatsen van bandieten of je kan onderhandelen om je contracten maximaal te laten uitbesteden. Wees wel aandachtig voor je inkomsten, want het financiële systeem in deze game is onvergeeflijk. Het geld ligt hier niet voor het rapen! Wordt al het geweld je een beetje teveel en heb je nood aan een moment van escapisme binnen het escapisme dan kan je nog steeds een potje Gwent spelen.

Graphics & Sound

CD projekt Red zet een van de meest authentieke werelden neer die tot dusver op onze consoles getoverd zijn. Geen enkele plek voelt geforceerd of synthetisch aan: elke heuvel en elk moeras lijkt te zijn ontstaan door een geologische speling van de natuur. De buitenpracht wordt visueel gevoed door de bewegingsvrijheid van de wind in het bladerdak, door realistische weereffecten met regionale verschillen, en een dag-nachtcyclus met divers kleurenpalet gaande van een kille blauwe nacht tot een gouden zonsopgang. De grote steden ademen al evenveel leven uit als de bossen, maar binnen de door-mens-gemetste-muren maakt de fauna en flora plaats voor meer baldadige taferelen van beschonken schepsels in de avond en voor spelende kinderen overdag. Deze open wereld mag zich gerust op gelijke hoogte zetten met de sandbox kwaliteit die we van de Rockstar games gewend zijn. Is het dan een compleet positief verhaal? Helaas niet. Af en toe krijg je nog te maken met een haperend beeld of een grafische glitch. Maar met het nodige oplapwerk zijn die glitches hopelijk snel verleden tijd.





De soundtrack blijft trouw aan de setting, maar onderscheidt zich met het gebruik van krachtige vrouwenstemmen. Het hoofdthema weerklinkt in veel van de andere deuntjes en onderhoudt een dynamische timbre tijdens je gameplaysessies. De voice-acting is van de bovenste plank; de stemacteurs sleuren je mee in het ruwe verhaal.

Conclusie - Een game voor iedereen

The Witcher 3 kan zich gerust DE fantasy game van het moment noemen. De combinatie van Sapkowski's hersenspinsels en CD Projekt Red's ontwikkelingstalent zijn voer geworden voor een prachtige game met dito hoofdfiguur. Hier en daar lijken nog een paar dingen onafgewerkt, waaronder de grafische glitches, maar deze zijn meestal tot een minimum herleid waardoor ze niets af doen van de totaalervaring. Of deze Witcher 3 beter is dan Skyrim zal afhangen van de bevraagde, maar het zou in ieder geval een spannende pol worden. De game slaagt erin een balans te vinden tussen hardcore RPG en verhaal-gedreven elementen, zodat in principe gamers allerhande deze game kunnen aankopen.

Maak een aantal uren vrij, sluit je gordijntjes en laat je meevoeren naar het universum van The Witcher!

Pluspunten

• Realistische authentieke wereld
• Fluïde combatsysteem
• Gotta kill them all
• Gotta collect them all

Minpunten

• Tekst te klein in de menu's
• Af en toe grafische glitches