Headlander

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal

In deze Headlander bevinden we ons in een verre toekomst, waar de mensheid zijn ordinaire bestaan al lang achter zich heeft gelaten. Mensen allerhande hebben namelijk hun lichaam van vlees en bloed opgeofferd en vervangen door een elektromechanische vorm om het eeuwige leven te vergaren. Helaas liep dit relaas verkeerd af want een kwaadwillige AI modificeerde de artificiële lichamen zodanig dat de mensheid herleid werd tot een slavenvolk. Het is nu zelfs zo ver gekomen dat jij, naar verluid, de enige resterend mens in leven bent en dus ben je gegeerd goed. Van zodra de game start zit ene Methuselah achter je aan om ongekende redenen. De enige die jou wil helpen is Earl, een mannelijke stem die je helpt ontsnappen uit de greep van Methuselah.



Het verhaal is vooral belangrijk om een gepaste setting neer te zetten voor de game, maar eens Headlander op gang is geschoten, neemt het verhaal een secundaire rol aan, en is het de humoristische sfeer met typisch Britse woordmopjes die het overneemt.

Gameplay

Metroidvania

Net als in het recente Song of the Deep krijgen we bij deze game een metroidvaniaans leveldesign. Metroidvaniaans is waarschijnlijk geen correct Nederlandstalig woord, maar voor het gemak verbasteren we het Engelse "Metroidvania" naar onze taal. De term metroidvaniaans is namelijk gebaseerd op de Metroid series en dat betekent dat games met hetzelfde leveldesign gebruik maken van een grote - doorgaans tweedimensionale - kaart met veel interconnecties. De meeste van die passages zijn pas te betreden nadat de gamer bepaalde items of upgrades verzameld heeft. Op die manier word je aangemaand om alle uithoeken van de virtuele wereld te bezoeken, maar de keerzijde van de medaille houdt in dat je frequent moet backtracken. Deze Headlander lost dat laatste euvel behoorlijk goed op. Enerzijds krijg je niet één grote kaart, maar een serie van kleinere die steeds volgens het metroidvaniaans principe worden opgebouwd, en anderzijds krijg je op tijd en stond extra gameplay-elementen, zoals vrijgespeelde upgrades, om de gameplay in een kinetische flow te houden.

Probeer je hoofd erbij te houden

Alhoewel het leveldesign gemakkelijk te vergelijken is met andere games, is het qua gamemechanismen moeilijker om een gelijkenis te zoeken. Headlander's centrale gameplaymechanismen zijn namelijk behoorlijk origineel en ludiek. Je hebt steeds de keuze om op één van twee manieren voort te bewegen. Ofwel zweef je rond met niks anders als je hoofd in een shuttle, ofwel neem je de controle over een robotisch corpus. Als hoofd heb je het voordeel dat je kan rondvliegen, hoogtes kan overwinnen, en gemakkelijk luchtkokers kan bereiken. Om jezelf te verdedigen beschik je over een krachtige stofzuiger om de artificiële vijanden te onthoofden en om vervolgens je eigen kopstuk te plaatsen op de vers onthoofde schouders. Niks luguber aan hoor, de game pakt het allemaal heel humoristisch aan.

Het grote nadeel als romploos object is dat je niet door automatische deuren kan passeren. En dat is nu net de hele opzet van deze game. Om vordering te maken door een bepaalde passage heb je een specifiek lichaam nodig en dat lichaam is niet altijd in de buurt. De deuren in Headlander zijn, net als de robots, kleurgecodeerd volgens een regenboogpatroon (rood - oranje - geel - groen - blauw - paars). Rode robots kunnen passeren door rode deuren, oranje robots door rode en oranje... en paarse robots, ten slotte, kunnen overal passeren. Kom je dus aan een groene deur en zijn er enkel rode, oranje en gele robots aanwezig? Dan moet je een andere weg zoeken of op zoek gaan naar die groene bot. Maar geen nood, voor gesloten deuren staan is nooit frustrerend in dit spel. Het is zelfs plezant, want de game steekt er leuke excentrieke puzzelgameplay in.

Lasershow

Het laatste gameplay-element van Headlander is de combat. Als hoofd kan je alleen te werk gaan met een stofzuiger, maar met een lichaam kan je rake klappen uitdelen en vooral jezelf verdedigen met je laserpistool. Hoe hoger de kleur van je robot, hoe sterker je laser is en hoe meer laserstralen je tegelijk afschiet. Bovendien weerkaatsen deze stralen op de meeste oppervlakten waardoor het scherm al snel gevuld wordt met een heuse lasershow. Het is haast onmogelijk om alle laserstralen te ontwijken, dus het komt erop aan om zo spastisch mogelijk af te wisselen tussen de vliegende hoofdmodus en het volledige lichaam. Het voelt niet altijd aan als erg eerlijke gameplay, maar het blijft wel geestig.

Graphics & Sound

Headlander's visie van de toekomst komt eigenlijk dicht in de buurt van de futuristische stijl die we kennen van de Jetsons en andere programma's over de toekomst uit de jaren 70 en 80. Een soort van toekomst met de excentrieke, optimistische blik van de Flower Power opgesmukt met blinkend chroom en felle regenboogkleuren. Van het ene moment op het andere wissel je tussen kleine kamers gevuld met trippende robots en grote ruimtes waar de lasershow je doet denken aan een discotheek. Alhoewel je dat niet zou verwachten past deze visuele stijl goed bij de gameplay en bij de Britse komische noot. Over de soundtrack valt dan weer weinig te zeggen, buiten het feit dat deze nooit de middelmatigheid overstijgt. Het enige opmerkelijke aan de muziek is dat het sterk doet denken aan een ouderwets lunapark met goedkope geluiden uit een flipperkast. Functioneel dus, zoals gewoonlijk, maar zeker geen geluidjes die in je hoofd blijven hangen.

Conclusie

Headlander is, compleet onverwacht toch wel, een Indie-game geworden die een zekere charme over zich heen heeft. De combinatie van de excentrieke gameplaymechanismen, de groovey futuristische setting en de Britse humor vormen een geslaagd geheel. Dat sluit niet uit dat het nog steeds enkel is weggelegd voor dwepers van het metroidvaniaanse concept. Tweedimensionale games blijven nu eenmaal nichegames die een beperkt publiek aanspreken. Maar ze beginnen zo stilaan te bewijzen dat ze het hoofd kunnen bieden aan hun driedimensionale collega's.

Pluspunten

• Goeie cohesie tussen grafische stijl en gameplay
• Afwisseling tussen hoofd- en lichaammodus zorgt voor een originele ervaring
• Excentrieke en flitsende gameplay...

Minpunten

• ...die niet altijd eerlijk aanvoelt
• Verhaal en soundtrack overstijgen nooit de middelmatigheid