Het komt niet vaak voor in een mensenleven dat een game in een game zo populair wordt, dat er een nieuwe IP wordt voor uitgebracht. De ontwikkelaars bij CD Project Red kregen dat voor elkaar met hun ingenieuze kaartspel Gwent, de populaire minigame uit The Witcher 3: Wild Hunt.
De spelregels
In se is het kaartspel simpel. Je moet twee van drie rondes winnen, door op het einde van een ronde te eindigen met de hoogste aanvalskracht. Hiervoor trek je bij de start van het spel tien kaarten uit je zelf samengestelde stapel, en per beurt mag je één kaart spelen op het spelbord. Pas echter op! Tussen de rondes door trek je respectievelijk slechts twee kaarten en één kaart bij, dus je moet opletten dat je al jouw troeven niet op tafel smijt tijdens de eerste ronde, anders krijg je fameus op je doos in de volgende twee rondes. Het spelbord zelf bestaat uit twee helften, één voor elke speler, en elke helft is opgedeeld in drie rijen. In die drie rijen komen, van boven naar onder, kaarten terecht die horen bij respectievelijke 'Melee', 'Ranged', en 'Siege'. Als je stapel alleen zou bestaan uit kaarten met aanvalskracht zonder meer dan zouden deze drie rijen geen meerwaarde bieden aan de game. Met de introductie van weerkaarten en andere magische trucjes voegt het echter een strategische meerwaarde toe waarmee Gwent zich onderscheidt van analoge kaartspellen zoals 'Magic: The Gathering' of 'Yu-Gi-Oh'. Stel, bijvoorbeeld, dat je tegenstander veel kaarten heeft liggen in zijn of haar 'Melee'-zone dan kan je met het spelen van een 'Frost'-kaart de aanvalskracht van alle kaarten in deze zone reduceren tot één. Let wel op, ook jouw 'Melee'-units worden beïnvloed, dus je kan er maar beter voor zorgen dat je voldoende aanvalskracht hebt in de 'Ranged'- of 'Siege'-zone. Het is maar één voorbeeld van hoe dit makkelijk te leren kaartspel toch moeilijk te beheersen is.
Te makkelijk?
Hoe leuk deze minigame ook was in The Witcher, de meeste gamers zullen beamen dat winnen na verloop van tijd te makkelijk werd. Van zodra je voldoende spionkaarten had verzameld, die je in staat stelden om per gespeelde spion twee extra kaarten te trekken, lag de winst steevast voor het grijpen. Een combinatie van veel spionkaarten en veel gouden kaarten met een hoge aanvalskracht was dodelijk voor de tegenstand. Dat euvel lijkt bij deze opgelost. Zowel de spionkaarten en de gouden kaarten hebben een downgrade gekregen. Spionkaarten komen simpelweg minder voor en in plaats van twee kaarten te trekken en in je hand te houden, trek je nog steeds twee kaarten, maar één van de twee keert terug naar je stapel en de andere leg je direct op het speelveld. Daarnaast werd er een limiet geplaatst op het aantal gouden (en zilveren) kaarten dat je in jouw deck kan plaatsen. Je zelf samengestelde stapel lijkt dus veel beter uitgebalanceerd, eveneens tussen de verschillende facties, en dat komt de spanning van een spelletje alleen maar ten goede. Nu maar hopen dat die lijn wordt doorgetrokken naar de eigenlijke game.
Connectie
Een ander groot verschil met de minigame uit The Witcher is dat je uiteraard ook kan spelen tegen andere gamers en niet langer alleen tegen NPC's. In deze technische bèta kon je erg makkelijk een spel starten tegen een willekeurige speler. Meestal vonden de servers binnen de vijf seconden een passende tegenkandidaat. Het helpt natuurlijk dat er enkel een '1vs1'-modus bestaat. Af en toe kwam het voor dat een sessie werd onderbroken omdat één van de twee spelers connectiviteitsproblemen kende, maar de flow van een spel werd nooit vertraagd door lag of analoge problemen. Met de connectiviteit leek het dus meestal snor te zitten.
Wie van jullie gaat er ook aan de slag met deze game?
Een releasedatum van de game is nog niet gekend.
