De geteste versie is de PS4 versie.
Verhaal
Was je aan het hopen om alle sleutelmomenten van JoJo’s Bizarre Adventure nog eens te herbeleven? Dan heb je pech! Deze game kiest er gelukkigerwijze voor om ons een creatievere insteek aan te bieden op het bizarre universum van de meteroseksuele strijders. De verhaalmodus beschrijft zowaar een volledig nieuw relaas met Jotaro Kujo in een hoofdrol. Bij deze modus val je direct met de deur in huis. De game start namelijk met het iconische gevecht tussen Jotaro Kujo en Dio Brando. Een gevecht dat eindigt met de - voor mangafans - gekende woorden: "There's a reason for your defeat, Dio. One simple reason... You pissed me off." En van hieruit neemt het verhaal een ongekende wending. Nagenietend van hun overwinning tegen Dio nemen de leden van de Joestar familie afscheid van Jean-Pierre, hun Franse vriend in de strijd. Maar veel tijd om te recupereren hebben ze niet, want een bizar fenomeen doet zich voor. Keer op keer worden kleinzoon Jotaro Kujo, opa Joseph Joestar en Jean-Pierre belaagd door overleden strijders die terug opstaan uit de dood. De ondoden willen de overwinning behalen op de joestar familieclan en dat allemaal in naam van een onbekende tegenstander genaamd The Noble One. Als dat bizarre avontuur maar goed afloopt...
Het verhaal gaat daarmee dezelfde richting uit als het recente Xenoverse van de Dragon Ball reeks. Door de doden terug tot leven te wekken, wat op zich op hetzelfde neer komt als het tijdreizen in Dragon Ball Xenoverse, creëert het verhaal een metafysisch platform waar strijders uit een andere tijdslijn het tegen elkaar moeten opnemen. En ook al werd er door de originele makers toegezien op de creatie van dit nieuwe bizarre avontuur, toch voelt het aan als een ander soort bizar dan wat deze reeks normaal gezien voorschotelt.
Gameplay
Toen JoJo's Bizarre Adventure: All Star Battle twee jaar geleden verscheen op de PS3 hadden veel gamers waarschijnlijk diep rode cijfers verwacht. Integendeel, door de audiovisuele stijl van de serie foutloos te reproduceren, en door een eenvoudig maar degelijk gameplaysysteem uit te werken dat goed aansloot bij die bizarre stijl, kwam de game uit in de middenmoot. De ontwikkelaars hadden zich er dus makkelijk van af kunnen maken door de gameplay ongeroerd te laten. Maar opnieuw verbaasd deze brawler door toch een aantal nieuwe dingen uit te proberen.
JoJos à JoJos
Een van die nieuwe elementen is de introductie van de 2vs2 gevechten, een mechanisme waar wel vaker mee geëxperimenteerd wordt in de animebrawlers. Deze 2vs2 gevechten zijn eigenlijk het sterkst vertegenwoordigd in deze brawler en ze laten ook toe om met vier spelers tegelijk aan de slag te gaan. Maar in de verhaalmodus moet je de klus nog steeds alleen klaren en wordt jouw teamgenoot bestuurd door een AI. Jijzelf neemt dus de controle over één van de twee personages in jouw team, en je kan niet switchen tussen de twee strijdmakkers. Jouw teamgenoot blijft voortdurend actief op de arena, maar treedt enkel assisterend op wanneer je een speciale move activeert. Voor de rest levert deze verdubbeling van het aantal vechters niet bepaald een meerwaarde op. De AI van jouw partner is doorgaans veel te laag waardoor jij het vaak zelf moet uitzoeken tegen twee vijanden tegelijk. Zoals zo vaak vervalt dit mechanisme dus in een hoop chaos en gaat de gefocuste speelstijl - die je in de vorige game wel nog had - voor een groot deel verloren. Zonde!
Groter is niet altijd beter
Om die 2vs2 gevechten te accommoderen werden bovendien de strijdarena's uitgebreid in oppervlakte. Op die manier kan je toch nog het overzicht bewaren als elk kampend koppel genoeg afstand houdt van elkaar. Door te focussen op één tegenstander tegelijk kan je toch nog het beste maken van deze set-up. Ten minste zolang de tegenstanders niet aan het andere uiteinde van het veld staan, of op een andere etage. Want, deze game is niet echt gemaakt om het lange-afstandsvechten te promoten. De strijders beschikken niet over de trucjes van de Saiyans en komen het best tot hun recht als ze elkaar face-to-face bekampen. De pijnlijke en rake klappen komen het best in beeld in krappe ruimtes, waar de typische comic book tekstvakken - zoals de pafs, bacoons, pows ... - eraf vliegen. En dat is opnieuw iets dat beter tot zijn recht kwam in de vorige iteratie, toen de arena's nog een pak kleiner waren en je steeds lijnrecht tegenover je tegenstander stond. Tweemaal zonde!
Streef naar de eenvoud
Naast de set-up van het strijdveld, heb je natuurlijk ook nog de set-up van je besturing. Deze is voor het grootste deel ongewijzigd gebleven. De combo's, het springen en het blokkeren van aanvallen vind je nu onder compleet andere knoppen(combinaties), maar in de praktijk komt dit nog steeds op hetzelfde neer. Het is namelijk nog steeds zo dat je best zo snel als mogelijk de speciale moves aan elkaar rijgt omdat je op die manier snelheid in je spel brengt. Als je enkel een beroep doet op de veel tragere gewone aanvallen dan is het gevecht veel saaier, en wordt het ook moeilijker om de overwinning te behalen. Bovendien is het aantal moves dat je kan hanteren nogal beperkt waardoor je frequent dezelfde aanvallen opnieuw zal gebruiken.
Graphics & Sound
De schetsmatige comic book stijl, die al bij de voorgaande game paste als twee trommelstokken, wordt nagenoeg klakkeloos gekopieerd van zijn voorganger. En dat kunnen we in dit geval alleen maar bejubelen. Bij een game afgeleid van een mangareeks, hoort enkel de authentieke audiovisuele stijl thuis en dat wordt hier moeiteloos gereproduceerd. De rake klappen van de fysieke manifestaties (of Stands) wordt nog steeds erg pijnlijk en sierlijk in beeld gebracht. De bizarre wereld van JoJo is kleurrijk, bombastisch en energiek. Bovendien sluiten de flitsende audio en Japanse kreten goed aan bij de energieke voorstelling van dit universum.
Conclusie
De Joestar familie slaagt er helaas niet in om ons voor een tweede keer op rij te verrassen. Ook al doet deze brawler de moeite om het geheel in te pakken in een nieuw jasje, toch lijkt het erop dat de vorige iteratie ons iets meer kon bekoren met zijn eenvoud. Door over te schakelen op 2vs2 gevechten en door de strijdarena's iets groter te maken vormt de gameplay toch net iets minder een geslaagde cohesie met die spastische en excentrieke stijl van de manga. Dat men wel de moeite levert om een originele insteek te geven aan de verhaalmodus, levert deze game wel een extra puntje op voor het verhaal.
Pluspunten
- Creatievere insteek voor het verhaal
- Je kan met vier vrienden tegelijk aan de slag
- Gelikte comic book voorstellingen
Minpunten
- Chaotische gameplay
- Lage AI van de teamgenoten in de 2vs2 gevechten
- Gameplay sluit nu minder goed aan bij de audiovisuele stijl
Reviewer: Kenneth
