Black Manta zint nog steeds op wraak maar Aquaman heeft zijn pak kapot gemaakt en hij zoekt naar Antlantiaanse technologie voor een upgrade. Hij krijgt meer dan hij wilt bij het vinden van een zwarte drietand, die wel wat nieuwe plannetjes in zijn oor fluistert. Bij Aquaman zelf loopt alles ook niet van een leien dakje. De combinatie huisvader-koning van Atlantis is geen gemakkelijke om te onderhouden. Vooral omdat zijn onderdanen niet zaten te wachten op een koning wiens troon meestal leeg is. Hij staat dan ook dikwijls tegenover de Raad, die een visie hebben die haaks op de zijne staat, zeker nu de oceanen vervuild worden door de mensen. Gelukkig kan hij terugvallen op zijn bruid en zoon, Arthur junior.
Deze tweede film van Aquaman bestaat uit drie aspecten. Het ene deel bestaat uit een zeer degelijk verhaal dat zich vlot laat vertellen en waar je geïntrigeerd door bent. Een ander deel is, net zoals de eerste film, een overload van CGI. We leven dan wel in een tijdperk waarin grafische kracht 'gemakkelijk' op het scherm kan worden getoverd, en het is uiteraard geen sinecure om Atlantis, een hoogtechnologische onderwaterstad weer te geven. De andere kant is de nogal onnozele kant van Aquaman, misschien zelfs te vergelijken met de laatste Thor-film (Love and Thunder) die hier ook het slachtoffer van werd. Dit laatste aspect, dat wel wat geforceerd overkomt, was niet iets waar we op zaten te wachten. Als je hierdoor kan kijken staat je een film te wachten die vlot achter de kiezen gaat op een zaterdagavond.