htoL#NiQ: The Firefly Diary

NIS staat in het Westen bekend om zijn Japanse games met apart karakter. Kon deze game ons bekoren of niet? Dat lees je hier!



Verhaal


Mion, een kleutermeisje uit wiens hoofd takken groeien, ontwaakt in een verlaten industrieel gebied (lees: fabriek). Ze herinnert zich niets meer van haar verleden, noch hoe ze in deze hachelijke situatie is terechtgekomen. Onmiddellijk na haar ontwaken ontmoet ze Lumen, de vuurvlieg uit de titel. Zij besluit deze te volgen, hopend dat dit haar een uitweg zal bieden. Niet lang na haar eerste stapjes ontmoet ze Umbra, een paarse vuurvlieg die steeds in Mions schaduw vertoeft. Gaandeweg verzamelt Mion geheugenfragmenten die haar situatie, alsook die van de rest van de wereld, toelichten.




Op zich begint het verhaal vrij simpel: een meisje met geheugenverlies moet zich een weg doorheen allerhande obstakels banen. Het interessante is het verleden van het meisje dat stukje bij beetje kenbaar wordt gemaakt aan de speler. Het mag gezegd worden dat het verhaal, zoals we al konden vermoeden, zeer Japans getint, en dus voor ons Westers denkbeeld, misschien wat té vergezocht is.

Gameplay


Touch the screen in a world of light and shadow


In deze game neem je geen bezit van de protagoniste, maar van de vuurvliegen van dienst. In eerste instantie controleer je Lumen, die haast synchroon gevolgd wordt door Mion. Moet zij een trapje opstappen, dan veeg je even naar boven op het touchscreen, moet zijn van de trap af gaan, dan geef je een veegje naar beneden. Verder volgt zij blindelings de groene vuurvlieg, met alle gevolgen van dien. Zet je Lumen iets te ver aan een afgrond, dan bestaat de kans dat Mion gewoon naar beneden valt (en sterft). Ook is het niet onwijs om te anticiperen op de objecten in de omgeving. Aangezien Mion stapt met de snelheid van een slak op kalmeringsmiddelen, zal zij dikwijls te prooi vallen aan de cirkelzagen, afgronden, en dergelijke meer.

Aan de andere kant kan je ook Umbra besturen. Met een tik op het achterste touchscreen schakel je over naar de schaduwwereld. Hierbij wordt de game ook gepauzeerd. Umbra kan enkel in de schaduw bewegen, met andere woorden: de schaduwen van de voorwerpen moeten met elkaar verbonden zijn. Hier ben je ook in staat om met allerhande objecten van de wereld te interageren. Zo kan je hendels omhalen, touwen doorknippen, of gebruik maken van zwakke punten in constructies.

De aandachtige lezer zal het al opgemerkt hebben, het is in deze game niet nodig om gebruik te maken van de knuppels, richtings- , actie- of schouderknoppen. De game kan volledig gespeeld worden door middel van het aanraken van de touchscreens vooraan en achteraan de PSVita.



Puzzle all the way


De game bestaat uit tien hoofdstukken, en deze kan je het best interpreteren als een opeenvolging van puzzelgebieden. Zo moet je met behulp van de vuurvliegen Mion veilig naar het einde van het hoofdstuk brengen. Hendels omhalen, zodat brugjes naar beneden komen, terwijl je via Lumen Mion veilig langs allerhande obstakels manoeuvreert. Zelfs de vijanden zijn puzzelgewijs te verslaan. Wanneer je een vijand tegenkomt, zal je wel ergens een zwakke plek in een constructie vinden, of een manier om deze vijand af te leiden. De moeilijkere puzzels zijn degene waar je op een bepaalde tijd een specifiek parcours moet afleggen. De tijdsdruk zal je vingervlugheid zeker op de proef stellen, en hier maak je dan ook snel fouten.

Naast gebruik te maken van de touchscreens kan je ook gebruik maken van je analoge knuppel - deze optie is echter goed weggestopt en je wordt er ook niet op gewezen. Zo beweeg je de vuurvliegen met de linkerknuppel, schakel je over naar de schaduwwereld door middel van driehoekje en gebruik je een object door het kruisje te gebruiken. Beide manieren hebben voor- en nadelen. Als je werkt met het touchscreen kan je zeer accuraat werken, maar komt soms de rest van de vinger - zijnde je hand - in je zicht, waardoor je het overzicht van de rest van het beeld verliest. Werk je met de knuppel, dan werk je veel minder precies, maar behoud je je volledige beeld.



Graphics & Sound


Grafisch gezien valt deze game net onder de middenmoot. De desolate sfeer wordt wel goed gebracht, maar de haarscherpe texturen missen we hier toch. Het was de bedoeling om aan te leunen bij graphics in een comicstijl. Hier slaagt men slechts gedeeltelijk in.

Op vlak van geluid hoor je een niet storend achtergronddeuntje en de objecten rondom zoals de cirkelzagen, of de enorme cilinders die op het oppervlak hard neerkomen. Wederom ongeveer de middelmaat.

Conclusie - Die Hards only


Als je me vraagt voor wie deze game is, dan moet ik je zeggen dat deze vooral weggelegd is voor de fans van het genre (en eventueel alles wat met Japan te maken heeft). Wij juichen steeds games met een alternatieve gameplay toe, echter voelt deze niet 100 % juist aan. Dit door de keuze van het touchscreen, of analoge controls met de voor- en nadelen die aan beide verbonden zijn. Sommige puzzels zijn ongenadig moeilijk en zal je tandenknarsend moeten doorstaan. De gamer die eerder van een goed verhaal houdt, kan deze ook proberen, al is de kans reëel dat deze nooit het einde ziet, wegens de moeilijkheidsgraad. De duur van de game hangt af van je inzicht om puzzels op te lossen en (niet onbelangrijk) je vingervlugheid.

Pluspunten


  • Alternatieve gameplay


Minpunten


  • Touchscreen of controls voelen beide onvoldoende uitgewerkt aan
  • Trage Mion
  • De optie om de knuppel te gebruiken wordt je niet verteld en ligt begraven in het optiemenu




Reviewer: Heer_Vonck

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
6/10
Grafisch
6/10
Geluid
7/10
Duur
7/10

htoL#NiQ: The Firefly Diary

Release
di 24 feb, 2015
Genre
Actie / Avontuur
Platform
vita
Uitgever
NIS
Ontwikkelaar
NIS

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
6/10
Grafisch
6/10
Geluid
7/10
Duur
7/10