Drawn to Death

Een compleet nieuwe game als maandelijkse extra bij PS Plus, het is eens wat anders. Drawn to Death doet exact dat door doodles helemaal gratis tot leven te toveren op je scherm. Of dat ook betekent dat je deze game stante pede moet downloaden is dan weer een andere kwestie.

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


David Jaffe is vooral bekend van zijn epische creatie God of War, maar op basis van die andere minder bekende reeks Twisted Metal werd al duidelijk dat het tienerbrein van deze gamedesigner nooit echt compleet volwassen is geworden. Drawn to Death is daar het tweede bewijs van. Doodles, als het ware verzonnen door een zestienjarige, vechten het uit in geschetste gladiatorenarena's steeds begeleid met zwarte humor. Een verhaal is er echter niet, dus dat krijgt het gemiddelde van de andere aspecten.



Gameplay


Ouderwetse Arcade Shooter


Deze 'third person'-shooter gaat volop voor een ouderwets arenagevoel. Je kiest één van de beschikbare gamemodi, één van de beschikbare arena's en dan schiet je elkaar aan flarden. Niet te veel tactiek, niet te veel dekking zoeken, gewoon gebruik maken van jouw 'over the top'-wapens en speciale aanvallen, en van de bonussen die verspreid liggen over het strijdveld. De meeste van die wapens zijn gebaseerd op bestaande concepten zoals de vereiste 'shotguns' en 'assault'-wapens, maar het merendeel vindt vaak inspiratie in de tienercultuur, vooral de Amerikaanse variant. Zo kan je bijvoorbeeld je tegenstanders aan flarden slaan met een 'dodgeball' of haal je jouw dikke nonkel uit zijn grafkist om met een knal van organen de tegenstand op te blazen. Tja ... hadden we al gezegd dat het vooral 'over the top'-wapens betreft?! Daarnaast heeft je gekozen doodle ook nog een speciale aanval. Alan, de zombiemuis, deelt bijvoorbeeld rake klappen uit met een cirkelzaag en kan onzichtbaar worden, terwijl Cyborgula, de half cyborg half vampier, transformeert in een zwerm vleermuizen en hij kan met zijn zelfvernietigingssequentie tegenstanders meenemen in de dood. Zo gaat het lijstje nog wel een tijdje door... De wapens en speciale aanvallen horen eigenlijk bij de creatiefste die we de laatste tijd zijn tegengekomen in een shooter, zowat op dezelfde hoogte als DOOM.



Zo dun als papier


Zo creatief als de game is, zo slecht zijn helaas ook de gamemechanismen. Enerzijds is er geen enkele vorm van diepgang, en anderzijds is er niet echt veel te doen. Er zijn wel een aantal verschillende gamemodi, maar door het aantal spelers fameus te beperken en door alles erg simpel en ouderwets te houden, heeft deze game te weinig om het lijf om frequente speelsessies te rechtvaardigen. Het was duidelijk de bedoeling om met hectiek de game leuk te houden, maar waarom beperkt men dan het maximaal aantal spelers tot vier?! Bovendien maakt diezelfde hectiek de game niet altijd even eerlijk. Als twee honden vechten om één been dan loopt de afwachtende derde er vaak makkelijk mee heen. Het is dus eigenlijk beter om drie kennissen uit te nodigen en je gamesessie te combineren met een sociaal evenement om de humor en hectiek in de game te katalyseren, en om de saaie, eentonige gameplay te maskeren. Anders zal deze Drawn to Death weer snel van je harde schijf verdwijnen.

Graphics & Sound


Het meest opvallende aspect aan deze game is natuurlijk de visuele, en bij uitbreiding de audiovisuele stijl. We hebben allemaal wel eens doodles getekend terwijl we moegetergd achter de schoolbanken zaten te luister naar onze leerkrachten, maar de meeste van die doodles zullen lang niet het niveau halen dat je terugvindt in deze Drawn to Death. Indien dat wel het geval is dan voer je nu waarschijnlijk een beroep uit in de aard van grafische vormgeving. De achtergrond is steeds een gebroken wit als dat van ruitjespapier en de voorwerpen worden waar nodig ingevuld met felle kleuren van balpennen en fluostiften. Alle bewegende en statische voorwerpen nemen ergens een plaats in het spectrum tussen bloederige 18+-beelden en kinderlijke onnozelheid. Typisch voor tieners dus. De doodles zijn trouwens niet de enige aspecten die men heeft teruggehaald uit onze jonge jaren, de onbevangen tienerhumor is ook terug van weggeweest. Al zal niet iedereen dat evenveel kunnen smaken, zeker niet in Europa. Denk bijvoorbeeld aan een kikker die gedurig zijn middenvinger naar iedereen uitsteekt en die vertelt hoe hij je moeder bevredigt. Velen zullen vinden dat het iets verfijnder mocht zijn, maar ja, ieder zijn humor zeker. Al bij al werkt de geschetste stijl met potlood en balpen goed voor dit type game, al zien we het niet snel gebeuren dat deze vormgeving zal overgenomen worden door een andere game.



Conclusie


Is Drawn to Death creatief en origineel? Dat is het zeker, maar dat geeft nog geen garantie op onuitgegeven plezier. De gamemechanismen zijn vaak te eenvoudig en door enkel in te zetten op een chaotische wirwar dreigen de gamesessies snel te gaan vervelen. Evengoed, de game is gratis beschikbaar bij PS Plus, dus je kan niks verkeerd doen door het gewoon even uit te proberen. Misschien werkt de humor in de game nog even in op je lachspieren wanneer je met een aantal vrienden wat ongein uithaalt.

Pluspunten


  • Originele visuele stijl
  • Gratis beschikbaar bij PS Plus


Minpunten


  • Nagenoeg geen diepgang in de gameplay
  • Weinig redenen om (veel) tijd te spenderen aan deze game




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
6.5/10
Gameplay
5/10
Grafisch
8/10
Geluid
7/10
Duur
6/10

Drawn to Death

Release
di 04 apr, 2017
Genre
Third Person Shooter
Platform
ps4
Uitgever
Sony Computer Entertainment
Ontwikkelaar
The Bartlet Jones Supernatural Detective Agency

Score

Verhaal
6.5/10
Gameplay
5/10
Grafisch
8/10
Geluid
7/10
Duur
6/10