Shadow Warrior 2

Drie jaar geleden deed Shadow Warrior het onverwachte. Het zorgde voor een succesvolle reïncarnatie van een cultshooter door traditionele en moderne elementen geslaagd samen te brengen. Zo succesvol dat er nu zelfs een vervolg beschikbaar is. We kunnen dus eigenlijk maar één gepaste vraag stellen ... Who wants some more Wang?

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


Lo Wang is terug van weg geweest, en zijn infantiele, opgeblazen ego is ook terug van de partij. Vanzelfsprekend brengt zijn liefde voor geld en vlijmscherpe zwaarden hem weer in de nesten, en staat hij tot op de tand gewapend tussen een klein legertje demonen. Hoe is hij nu weer in die situatie verzeild geraak, vraag je je misschien af? Eerlijk, het doet er weinig toe. Het verhaal achter de man is compleet oninteressant en zijn beweegredenen zijn irrelevant. Dat geeft in dit geval echter niet, want wat Lo Wang doet - demonen openrijten en sappige, onnozele oneliners afvuren - dat doet hij goed.

Ondanks Lo Wangs enorme ego, kan je hem verrassend genoeg niet betichten van een gebrek aan zelfkennis. Zo zegt hij op een bepaald moment over zijn toekomstige daden: "Prepare yourself for a tsunami of stupid!" We kunnen hem niet meer als gelijk geven! Om dat aspect van het verhaal een beetje tegengewicht te geven, krijgt hij opnieuw het gezelschap van een tweede ziel. Deze keer is dat de dochter van zijn baas, de jonge vrouw die hij moet redden. Zij zorgt doorgaans voor een beetje duiding bij het missieverloop, maar ze is helaas lang niet zo grappig als Wangs vorige handlanger, de demoon Hoji uit de eerste game. Zonde, maar goed we hebben nog altijd Lo Wang zelf.



Gameplay


Lo Wang The Second


Aan het gameplaygevoel van deze 'first person shooter' en 'hack-and-slasher' is er niet gesleuteld. Alles gebeurt nog steeds met dezelfde spelregels als in Shadow Warrior 1. Dat betekent dat je steeds met je neus op de excessieve actie wordt geduwd. Je hoort geen dekking te zoeken, maar vliegensvlug te werk te gaan. Daarvoor heb je in de eerste plaats een vlot hanteerbaar arsenaal, maar ook de mogelijkheid om met snelle reflexen weg te springen als je zware klappen dreigt te ontvangen, om dan vervolgens weer even snel in de tegenaanval te gaan. Verwacht bovendien niet dat je in deze game zwaardvechten tot een kunst moet verheffen. Je mêleewapens zijn bedoeld om je uit te leven in een agressief, onverfijnd slagfestijn. Laat je dus maar compleet gaan!

Wat wel lichtjes werd gewijzigd is het wapenarsenaal. Dat werd namelijk significant uitgebreid. Vroeger had je slechts acht verschillende wapens, maar nu heb je aan het einde van de game een veelvoud daarvan. Teveel om op te noemen! Dat betekent uiteraard dat het verschil tussen sommige wapens eerder subtiel is. Zo voelt een 'dual wield' slagwapen steeds hetzelfde aan, of het nu gaat om metalen messen of de afgerukte klauwen van een demoon. Desondanks blijft het leuk om te gaan experimenteren met al dat leuks, niet alleen met de wapens, maar ook met de upgrades die die verslagen vijanden laten vallen. Je start met een eerder traditioneel arsenaal, maar naarmate de game vordert komen er veel creatieve wapens bij. De geestigste varianten zijn doorgaans de 'over the top'-wapens waar het bloedige geweld sterker benadrukt wordt. De 'shotgun' voelt bijvoorbeeld leuker aan als een gewone revolver, en de lichaamsdelen van de demonen die je tegen hen keert zijn nu eenmaal een stuk origineler en sadistischer om te gebruiken. Wie wil er nu niet aan de slag met een bionische demonenarm die bliksem afvuurt?!



Fetch is my favourite game


Wat wel een ander gameplaygevoel geeft is de opbouw van de levels. Voorheen was dit compleet lineair en moest je nooit op je stappen terugkeren. Dat systeem is volledig omgegooid om de incorporatie van een coöperatieve modus te accommoderen. Je begint nu steeds vanuit een centrale hub waar je missies ontvangt van enkele NPC's. Vervolgens teleporteer je naar een missiegebied waar een kleine open wereld op je wacht. In zo'n level manoeuvreer je van missieobjectief naar missieobjectief. Voor de verhaalmissies liggen die objectieven steeds op een vooraf gedefinieerde locatie, maar voor de talrijk voorkomende zijmissies, waarin je vooral een aantal voorwerpen moet verzamelen, verschijnen je doelen willekeurig op de onnatuurlijk aanvoelende kaart. Voeg daar nog eens aan toe dat je doorgaans verschillende items moet verzamelen, en dan loop je uiteindelijk van hot naar her over het level heen. Helaas komen dit soort missies nogal talrijk voor waardoor je direct uitkomt bij het grootste minpunt van deze game. Het kan zo repetitief worden! Ook Lo Wang lijkt dat te beseffen want hij zegt een beetje ironisch bij het ontvangen van zijn eerste missie als koerier: "Don't worry, fetch is my favourite game." Dat mag wel zo zijn, 'fetch' is zeker en vast niet onze favoriete bezigheid.



Lo Wang + 3


Al wordt natuurlijk snel duidelijk waarom deze arcadestijl noodzakelijk is. Deze game hoopt zijn doelpubliek uit te breiden door een heuse coöp toe te voegen aan het geheel. Concreet komt het erop neer dat je zowat de hele game kan uitspelen met maximum drie andere spelers. Met vrienden spelen, in plaats van alleen, verandert niks aan je speelstijl, maar dat hoger aantal katana's wordt natuurlijk opgevangen door een hogere moeilijkheidsgraad en een hoger aantal vijanden. Al kan je steeds zelf kiezen of je de moeilijkheid verhoogt of niet. Bovendien wordt het spelen met kennissen een beetje noodzakelijk gemaakt om de eentonigheid van de verzamelmissies wat te onderdrukken. Een beetje plezier met vier verlicht daardoor het grootste minpunt van deze game.



Graphics & Sound


Op grafisch vlak krijgen we in dit tweede deel een stuk meer variatie aan omgevingen ten opzichte van zijn voorganger. Die winst in afwisseling komt er vooral dankzij de implementatie van een futuristische setting in de stedelijke omgevingen. Die stijl wordt vooral gekenmerkt door felle neonlichten en hologrammen in alle kleuren van de regenboog, en door de grauwe, grijze metalen afwerking van de bouwwerken. Een weerspiegeling van die stijl vind je trouwens terug in een aantal van je modernere wapens. Deze futuristische setting staat in fel contrast met de traditionele, pittoreske, Oosterse taferelen met de typische Japanse kerselaars die in volle bloei staan en de rustgevende koivijvers en houten tempels. Een setting die we dus nog kennen van Shadow Warrior 1. De afwisseling is verfrissend, al zullen er gamers zijn die de futuristische setting willen afzweren.

Met het design van de tegenstand gaat het helaas vaak op en af. De meeste van de demonen, robots en Yakuza die je moet omleggen, zou je liefst nooit willen tegenkomen in je leven, maar sommige modellen ogen een beetje ludiek, onafgewerkt, en lijken te zijn verzonnen op een maandagmorgen. We moeten Lo Wang dus gelijk geven wanneer hij zegt dat als de demonen nog lelijker worden dat hij ze met een blinddoek moet slachten. Dat is echter maar een beetje muggenzifterij, want als je die lelijke mormels aan mootjes hakt met je katana dan spatten ze allemaal open als bloedrode pinata's.



De audio kan je natuurlijk voor het leeuwendeel toewijzen aan Wangs oneliners, die variëren van subliem tot kinderlijk belachelijk. Perfect dus! De andere geluiden in de game zijn ook weer onderhevig aan ups en downs. De prestaties van de meeste stemacteurs zijn eerder vergeetbaar, net als de personages die ze vertolken, en de soundtrack is niet altijd kwaliteitsvol. Het geluid van het excessieve geweld is, daarentegen, geschikt. De geluiden van open spattende organen, en klingelende zwaarden vliegen je om de oren.

Conclusie


Als je genoten hebt van de eerste Shadow Warrior, moet je dan het vervolg kopen? Het antwoord is niet volledig bevestigend, want sommige gamers zullen niet te vinden zijn voor de stijlwijziging richting een zuivere arcade-opbouw van de levels. Dat kan namelijk voor een hoop repetitiviteit zorgen. Niettegenstaande blijft de vloeiende zwaard- en wapengameplay garant staan voor een hoop plezier, en blijft Lo Wang de best geplaatste figuur om deze bombastische tentoonstelling overeind te houden. Gamen draait voor de meesten nu eenmaal rond hersenloos vermaak, zij het alleen of met vrienden, en daar slaagt deze game voortreffelijk in.

Pluspunten


  • Vloeiende gameplay staat garant voor hersenloos vermaak
  • Coöpmodus biedt een welkome afwisseling
  • Lo Wang


Minpunten


  • Arcadestijl van de levels verhoogt de repetitiviteit
  • Audiovisuele stijl onderhevig aan ups en downs




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
8/10
Grafisch
7/10
Geluid
7.5/10
Duur
7.5/10

Shadow Warrior 2

Release
vr 19 mei, 2017
Genre
Shooter
Platform
ps4
Uitgever
Devolver Digital
Ontwikkelaar
Flying Wild Hog

Score

Verhaal
7/10
Gameplay
8/10
Grafisch
7/10
Geluid
7.5/10
Duur
7.5/10