Stefani is een studente aan de universiteit die het moeilijk heeft slaap te vatten. Zij ervaart elke nacht dezelfde droom: een instorting van de Sky View, een restaurant opgericht in de jaren '60, door de ogen van ene Iris. Toeval of niet, haar vervreemde oma heeft dezelfde naam! Na wat opzoekwerk vindt ze haar grootmoeder die de 'tekenen van de Dood' herkent. Zij is er een halve eeuw geleden in geslaagd het plannetje van de Dood te voorzien en voorkwam zo een hele hoop doden. De gebeurtenissen die Stefani droomt - zoals het had moeten gebeuren - zijn niet voorgevallen. Zodoende heeft de Dood heel wat werk in te halen, want de slachtoffers die hun lot ontlopen hadden, hebben nu kinderen en kleinkinderen. Kinderen die niet eens hadden mogen bestaan. Is Stefani in staat om de Dood af te wenden, of niet?
Zoals in alle voorgaande films uit de reeks zijn de manieren waarop mensen sterven nogal ver gezocht en meestal begint het met iets onschuldigs en eindigt het in een gruwelijke dood. Denk maar aan een stuk glas dat iemand zou opdrinken, maar dat geheel anders verloopt. Iets eigen aan de reeks is dat de sterfwijzen nogal expliciet in beeld worden gebracht, en dat is bij deze niet anders. Integendeel, ik heb de indruk dat het net iets gruwelijker en bloederiger op het scherm komt. Qua plot moet je geen grote wendingen verwachten. De meeste gebeurtenissen zijn vrij voorspelbaar en het algemene plot valt in de lijn met de voorgaande films. Ideaal voor als je een luchtige thriller/horror wil bekijken.