Call of Duty: Infinite Warfare

Activision mist zijn jaarlijkse Call of Duty afspraak niet en gooit deze Infinite Warfare naar ons. Gooien wij hem terug of niet? Dat lezen jullie hier!

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


We nemen een grote stap in de toekomst. De mens is er uiteindelijk in geslaagd de Aarde van haar natuurlijke grondstoffen uit te putten, en zoals men de menselijke aard kent, zal hij ook voor oplossingen zoeken. De mensheid besluit om zijn pijlen te richten op de ruimte. Hierdoor ontstaan er in ons zonnestelsel her en der kolonies, die enkel en alleen dienen om planeten, manen, meteoren en satellieten te ontginnen, zodat de mens in alle luxe kan verder leven. Het is onoverkomelijk dat er binnen de mensheid, waar die ook gevestigd is, verschillende groeperingen gevormd worden. De UNSA - United Nations Space Alliance - kan je het best omvatten als de aardbewoners. De vijandige factie SDF - Settlement Defense Front - heeft zijn hoofdkwartier op Mars. In deze gezellige setting speelt zich het verhaal af van Infinite Warfare...



Er is een spionage-actie bezig op Europa - op, want we hebben het over de maan van Jupiter. Soldaten van UNSA willen een geheim wapen van SDF stelen, en diens faciliteit tot ontploffing brengen. Zij slagen in het tweede deel van hun missie, maar worden genadeloos afgeslacht door admiraal Kotch - die gespeeld wordt door Kit Harrington, Jon Snow, of was het Stark, voor de vrienden. De transmissie van de stervende soldaat vindt zijn weg naar aarde, waar lieutenant Reyes en admiraal Raines zich zorgen maken. Alhoewel, de ene al wat meer dan de andere. Toevallig is er op dat tijdstip een parade aan de gang, niet zoals wij ze kennen, maar met heuse ruimteschepen. Uit het niets worden deze aangevallen, uiteraard door SDF. Reyes promoveert al snel tot kapitein van zijn eigen ruimteschip, dit met zijn trouwe partner Salt(er) en zijn nieuwste vriend, robot Ethan. Samen met hen en zijn bemanning jagen zij de SDF achterna, om wraak te nemen op wat er gebeurd is op aarde.



Het verhaal en de tussenfilmpjes bezitten een hoog Hollywoodgehalte. De actie spettert van je scherm, inclusief bombastische ontploffingen en andere grafische hoogstandjes. In het begin neemt de game je bij de arm en sleurt die je mee, maar in het middenstuk laat de rollercoaster het even afweten. Deels door de secundaire missies, deels door de vergeetbare personages die je tegenkomt, deels door de weinige plotwendingen. De actiefanaat wil deze campagne zeker afronden.

Gameplay


Tijdens het hoofdverhaal is er weinig negatief op te merken qua gameplay. Je krijgt uiteenlopend schiettuig, granaten en veel meer tot je beschikking. Hierbij zal je af en toe in staat zijn om een vijandelijke eenheid (robot) te hacken. Deze kan je dan gebruiken om omstaanders aan te vallen, of om zichzelf te laten exploderen. Ook krijg je bijvoorbeeld de mogelijkheid om mini-robots, een soort van crawlers, een vijand te laten zoeken en uit te schakelen.



Na een uurtje of twee spelen bevind je je in de centrale hub van het spel. Dit is dan de brug van je ruimteschip. Hier kan je, met behulp van een intergalactische map, de missie selecteren die je wil starten. Hier krijg je de keuze in hoofdmissies en optionele missies, die je enkel wat uitbreidingen en kleurenpatronen voor je wapens opleveren. Deze kan je dan uitrusten in de wapenkamer waar je bovendien een voorstel krijgt wat betreft je uitrusting voor de geselecteerde missie.

Naast de tussenfilmpjes en de klassieke gameplay, zal je ook af en toe dogfight-gevechten moeten leveren, en deze komen talrijk voor. Je merkt al snel dat dit niet de hoofdfocus is van de game, aangezien je de vijand vrij snel herleidt tot een hoopje ruimte-afval. Toch is dit een geslaagd onderdeel van de game, gezien de toegankelijkheid ervan.



Multiplayer


De jaarlijkse Call of Duty is voor vele gamers synoniem voor de nieuwe online shooter waar zij het komende jaar mee zullen vullen. Jaarlijks wordt ook voortgebouwd op hetgeen wat er vorig jaar beschikbaar was, en dat is nu niet anders. Maak je borst dus al maar nat omtrent het muurlopen, het glijden, en de boost die je kan gebruiken tijdens het springen. Al moeten we zeggen dat deze laatste toch wel teruggeschroefd is tegenover de vorige edities.

We vinden vele oude bekende terug zoals het tienpuntensysteem omtrent perks en attachments, de verschillende klassen - die nu de naam 'rig' krijgen - en de vele populaire, terugkerende modi zoals Team Deathmatch, Capture The Flag, Domination, enzovoort. Nieuwkomers zijn Frontline en Defender. Die eerste kan je het best vergelijken met een Team Deathmatch, waarbij je steeds opnieuw tot leven komt in hetzelfde kamp. Hierdoor is de verleiding groot tot een soort spanwkillen, omdat je toch weet vanwaar de vijanden zullen komen. Bij Defender moet je een drone vasthouden terwijl deze gegevens upload. Deze drone heeft de vorm van een bal, waarbij een potje basketbal tot de verleiding hoort.




Zombiemode


De Call of Duty franchise maakt al enkele jaren gretig gebruik van de zombiemodus, en dat is dit jaar niet anders. Waar het vorig jaar nog om een virus ging, wordt de speler nu gekatapulteerd tot een ludieke jaren '80 setting. Maak je dus al klaar voor hevige neonlichten en punkzombies met hanenkammen, terwijl jij en enkele andere de stroomtoevoer voor een pretpark genaamd Spaceland trachten te reactiveren. In deze modus beschik je ook over vijf speelkaarten, die dienen als power-ups. Wanneer je voldoende ondoden hebt euh, gedood kan je de kaarten activeren.



Graphics & Sound


Call of Duty heeft nooit bekend gestaan voor zijn slechte graphics. Dit jaar worden ook weer hoge ogen gegooid, vooral in de campagnemodus. De bombastische scènes en de vele uiteenlopende omgevingen worden steeds mooi in beeld gebracht. Bovendien met het nodige realisme! Zo denken we bijvoorbeeld aan de onmiskenbare meteoor die zich dicht bij de zon bevindt en snel om zijn as draait. Het geluid is ook opnieuw van het hoogste goed, al schakel je best snel de stem uit die uit je controllerspeaker komt.

Conclusie


Dit jaar levert Infinity Ward een singleplayer af die zeker de moeite is om te spelen. Online kunnen we moeilijk stellen dat deze game niet speelt als de voorgaande COD's. Hier en daar iets nieuw, maar er wordt vooral voortgeborduurd op wat er al was. De kern van de COD'ers zullen deze dan ook graag verslinden. Toch maak ik hier de bedenking dat het voor nieuwelingen nogal 'groots' overkomt: de perks, de rigs, de verschillende attachments en nog zoveel andere dingen laten de game steeds meer lijken op een RPG, terwijl andere franchises teruggrijpen naar meer eenvoud.

Ben je fan van Call of Duty? Dan is deze iets voor jou! Was de vorige al iets te futuristisch of waren de aanpasbare opties voor jou dan al te veel? Dan sla je misschien beter dit jaar over.

Pluspunten


  • Bouwt verder op kerngameplay
  • Goed hoofdverhaal


Minpunten


  • Hoge online-instapdrempel




Reviewer: Heer_Vonck

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
8/10
Grafisch
8.5/10
Geluid
8.5/10
Duur
9/10

Call of Duty: Infinite Warfare

Release
vr 04 nov, 2016
Genre
Shooter
Platform
ps4
Uitgever
Activision
Ontwikkelaar
Treyarch

Score

Verhaal
7.5/10
Gameplay
8/10
Grafisch
8.5/10
Geluid
8.5/10
Duur
9/10