Uncharted 4: A Thief's End

Nathan Drake staat aan de vooravond van zijn laatste avontuur. We weten het allemaal: de fans weten het, Naughty Dog weet het, en ook Nathan zelf lijkt het te beseffen. De tijd is dus helaas aangebroken om afscheid te nemen van een memorabele franchise.

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal - For Those Who Prove Worthy, Paradise Awaits


Het verhaal start drie jaar na de feiten uit Drake's Deception. We zien Nathan Drake aan de slag in een doordeweekse job. Hij heeft het leven van schattenjager achter zich gelaten, en leidt samen met zijn huidige vrouw en eeuwige liefde Elena Fisher, een teruggetrokken bestaan. Alhoewel Nathan het vooral naar zijn zin heeft in zijn huidige situatie, merk je toch duidelijk dat hij iets mist. Op zijn zolder, tussen de rekwisieten van zijn vorige avonturen, herbeleeft hij de spannende momenten uit zijn verleden. Desondanks is hij vastbesloten om niet meer terug te keren naar dat risicovolle leven. Althans, tot op het moment dat zijn dood gewaande broer, Sam Drake, terug in zijn leven keert. Sam is helaas niet enkel terug om bij te praten met zijn broer. Zijn leven is in gevaar en door een samenhang van omstandigheden betekent dit dat Nathan voor een laatste keer zijn avonturiersplunje moet aantrekken.




En vanuit die uitgangspositie begint een verhaal te lopen dat enkele sterke gelijkenissen vertoont met de drie voorgaande games. Ons sympathiek trio - Nathan, Victor, en Elena - in de hoofdrol? Check! Een cliché antagonist met onuitstaanbare karaktertrekken? Check! Een episch avontuur op zoek naar een verloren gewaande schat? Check! En het lijstje kan nog een eindje doorgaan. Het grote verschil aan dit verhaal is de hulp vragende derde, Sam Drake. Want, met dat laatste personage brengt Naughty Dog niet alleen een bekende stemacteur terug uit The Last of Us, maar hun hele ervaring aan verhaalvertelling. Hierdoor wordt er extra aandacht gespendeerd aan de hele emotionele gelaagdheid en wordt het tempo af en toe uit het verhaal gehaald zodat we beter kennis kunnen maken met de hoofdpersonages. Op die manier kunnen we - nog meer als vroeger - een band creëren met deze aimabele fictieve figuren.

Gameplay - Charted Territory


Op vlak van gameplay krijgen we veeleer subtiele wijzigingen op het gekende recept. Dat betekent dat de adrenalinerush iets vaker als voorheen vertraagd wordt in functie van het verhaal, en dat de levels een pak uitgebreider zijn om meer ruimte te laten voor het betere klauter- en schietwerk.

Freestyle Geocaching


Klimmen, springen en allerhande type klauterwerk zijn altijd al belangrijke onderdelen geweest van deze games. Dat is nu niet anders. Dankzij de schaaluitbreiding van de levels krijg je nu weliswaar een pak meer mogelijkheden om het terrein te verkennen, maar biedt zich ook de noodzaak aan om een afstand sneller te overbruggen. Om deze hiaat op te lossen hebben ze bij Naughty Dog goed gekeken naar de concurrentie. Enerzijds moet je op bepaalde momenten creatief overweg gaan met een voertuig, voornamelijk met een jeep, en anderzijds kan Nathan - net als Lara Croft - een touw bovenhalen om op een vlotte manier ravijnen over te steken en op verticale muren te klimmen. Het gebruik van dit touw blijft evenwel beperkt tot logisch aangegeven locaties, en levert bovendien een leuke meerwaarde bij de combat. Met deze upgrade is Nathan nu volledig uitgerust om als volleerd atleet grotten en hoogtes te overwinnen. Daardoor ervaar je zowel het benauwende en netelige gevoel van speleologie als het onbegrensde, maar onzekere gevoel van freestyle klimmen. Ondertussen kan je jouw ogen de kost geven voor de mooie uitzichten en uit de doppen kijken voor tegenstanders en fonkelende rekwisietjes. Die laatste hebbedingetjes voor verzamelaars keren in gekende vorm terug, maar zijn nu een pak moeilijker te lokaliseren.




Playground Warfare


Klimmen is natuurlijk maar één onderdeel van deze game, want voor je het weet verandert jouw geologisch uitstapje plotseling in een fiks vuurgevecht. Net als in de recente Hitman, krijg je ook hier grote speeltuinen voorgeschoteld waarin je op verschillende manieren komaf kan maken met de tegenstand. Omdat het foerageergebied van die laatsten behoorlijk is uitgebreid, beschik je nu over meer mogelijkheden om een gebied te voltooien. Je kan een typisch dynamisch vuurgevecht aangaan met de hele meute, of je kan ze één voor één stilletjes trachten om te leggen. In het eerste geval kan je aan de slag met een uitgebreide set van moderne wapens, gaande van de gewone pistolen en shotguns tot langeafstandswapens en RPG's. Maar, in deze game blijft het niet simpelweg beperkt tot het heen en weer schieten tot iedereen dood is. Dankzij het snelle en vlotte coversysteem, de verticaliteit en variëteit in de omgevingen, het aanmoedigen tot close-combat, een snelle overgang tot een vuistgevecht en de mogelijkheid tot free-aim (kunnen schieten zonder richten), heb je op het einde van een vuurgevecht doorgaans alles uit je speeltuin gehaald. Vooral op de hogere moeilijkheidsgraden.

Daarnaast kan je ook gebruik maken van de Stealth Combat. Deze mechanismen waren al aanwezig sinds Uncharted 2, maar het heeft geduurd tot The Last of Us vooraleer deze speelstijl even belangrijk werd als de vuurgevechten. Ook nu werd deze speelstijl extra uitgewerkt, maar niet altijd even succesvol. Dankzij de verticaliteit in de omgevingen en vooral dankzij gebieden met hoog gras is Nathan nu theoretisch in staat om een volledig gebied sluipenderwijs uit te kammen, of zelfs langsheen alle tegenstanders voorbij te sluipen zonder ook maar een ziel kwaad te doen. In de praktijk is dit weliswaar vaak moeilijk uit te voeren, want erg veel mogelijkheden om ongezien te blijven heb je niet. Je kan enkel de tegenstand markeren - zoals in de recente Metal Gear Solid - om in de gaten te houden waar iedereen zit. Uitgeschakelde tegenstanders verstoppen kan je niet, waardoor jouw kanonnenvoer vaak in alerte toestand verkeert en Nathan snel wordt opgemerkt. Veel maakt dat natuurlijk niet uit, want het is gewoonweg veel leuker om al schietend te werk te gaan.




Rennen, klimmen, schieten, dekking zoeken en weer doorgaan


Alle bovenvermelde elementen apart zijn redenen genoeg waarom deze game hoog eindigt in de scoretabellen. Maar de reden waarom het steevast als hoogste eindigt in verschillende rankingen is de manier waarop alles naadloos in elkaar overgaat, en hoe de game er telkens weer in slaagt om het tempo van het gameverloop gepast weet te versnellen of vertragen. Rustige klauterpartijen kunnen plotseling veranderen in een Hollywoodiaanse achtervolging, of adrenaline-gierende zoektochten vinden soms hun conclusie in een adembenemend uitzicht. Om maar één voorbeeld op te noemen: op een bepaald moment besluiten de gebroeders Drake om een hoge toren te beklimmen om een overzicht te krijgen van hun omgeving. Na een adembenemende klim met een grafisch hoogstandje als achtergrond komen ze boven aan en plannen ze het vervolg van hun tocht. En dan loopt het mis, spectaculair mis. De toren die je net metershoog beklom verandert in korte tijd in een puinhoop, waarlangs je op sensationele wijze je terugtocht moet maken. Voor je het weet verandert een relatief rustig platformelement in een hectisch achtervolging met het nodige schietwerk. En dat is dan nog maar één van vele voorbeelden.



Thow me the idol, I'll throw you the whip


En het schietwerk eindigt niet offline. Ook het online luik werd verzorgd en uitgebreid. De eerste impressies, die we hebben opgedaan toen de bèta beschikbaar was, worden bevestigd. Deze multiplayer is geen overbodig extraatje, maar een sterk uitgewerkte online third-person shooter, die de speelduur van je game gemakkelijk verdubbeld. Momenteel kan je kiezen tussen acht verschillende kaarten en drie modi (Team Deathmatch, Plunder en Command), maar dat wordt nog verder uitgebreid met vier gratis DLC-pakketten die elk seizoen verschijnen.

Graphics & Sound - Uncharted Territory


De graphics bespreken kan heel kort duren. Je krijgt hier de beste graphics die tot dusver beschikbaar zijn op de PS4, zowel in de tussenfilmpjes als in-game. Het is zelfs zo straf dat er helemaal geen nood meer is aan een duidelijke afbakening tussen de verhaalscènes en de gameplay. Van zodra een scène erop zit, ga je in één flow direct aan de slag met de game, zonder in te boeten aan details. Dat betekent dat we opnieuw een aantal onvergeetbare decors op ons afgevuurd krijgen, gaande van de Schotse hooglanden tot tropische pirateneilanden, en natuurlijk een verloren gewaand stukje geschiedenis. Niet alleen de omgevingen zijn de moeite om te bekijken, ook de details op de personages en vooral op hun gelaten laten geen ruimte meer voor misinterpretatie. Een frons is een frons, een glimlach is een glimlach. De gezichten vertellen bijna evenveel als de ingesproken teksten van de stemacteurs.





Het zou natuurlijk spijtig zijn als die duidelijke emoties niet voorzien worden van het betere stemacteurswerk. Maar ook op dat vlak zit het snor. Zowel Troy Baker (Sam Drake) als Nolan North (Nathan Drake) hebben allebei al zo'n staat van verdienste op hun vertolkingslijst staan, dat ze intussen al bekender zijn dan de meeste van hun personages. Nolan North vertolkt Nathan nu al voor de vierde keer, waardoor hij de rol haast al slapend zou kunnen inspreken. De soundtrack is dan weer thematisch helemaal correct en maakt geen enkele fout, maar mist helaas het kenmerkende themadeuntje van vroeger.

Conclusie - We salute you, Nathan Drake


Uncharted 4 geeft ons meer dan een waardig een afscheid van de franchise, zowel op vlak van verhaal, gameplay en graphics. De verhaalvertelling ondervindt een duidelijke meerwaarde van de opgedane ervaring bij The Last of Us. Er wordt namelijk meer tijd gestoken in de emotionele achtergrond bij de hoofdpersonages. Daarnaast wordt elk gameplayelement extra uitgewerkt door de schaaluitbreiding van de levels, zonder ook maar iets af te doen van de spectaculaire lineaire speelervaring. En, dat alles wordt verpakt in de beste graphics die er momenteel te vinden zijn. Wie doet er op dit moment beter? Als er dan al minpunten zijn - en die zijn er ook als je goed zoekt (zoals inferieure AI bij de stealth) - dan doen deze bijna niks af van de totaalervaring die hier wordt neergezet.

Anders verwoord: ken je dat lege gevoel dat je hebt wanneer een fantastisch avontuur net is afgelopen? Die drang om vervolgens weer die verslavende ervaring op te wekken die je een paar tellen geleden nog had? Wel, Uncharted 4 is een van die weinige games die er (nog) in slaagt om een aantal gamers met dat gevoel achter te laten. En als dat zo is, dan weet je gewoon dat het goed was.



Pluspunten


  • Ode aan verhaalvertelling in games
  • (Audio)visueel huzarenstukje
  • Perfect tempowisselingen in de gameplay
  • Gedetailleerde afwerking


Minpunten


  • Waar is het hoofdthema heen?
  • AI niet altijd even slim tijdens de sluipsegmenten




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
10/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
10/10
Geluid
9.5/10
Duur
9.5/10

Uncharted 4: A Thief's End

Release
di 10 mei, 2016
Genre
Actie / Avontuur
Platform
ps4
Uitgever
Sony Computer Entertainment
Ontwikkelaar
Naughty Dog

Score

Verhaal
10/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
10/10
Geluid
9.5/10
Duur
9.5/10

Uncharted 4: A Thief's End kopen?