De geteste versie is de PS4 versie.
Verhaal
Square Enix besloot enkele jaren terug dat de tijd was aangebroken om de Tomb Raider franchise nieuw leven in te blazen, en van voor af aan te beginnen. En met succes! Begin 2013 kregen gamers de kans om opnieuw kennis te maken met een jeugdige Lara Croft, in een Action/Adventure die terug voeling kreeg bij de absolute topgames. In die reboot zagen we een frêle versie van Lara, die samen met een team van archeologen schipbreuk leed op een stormachtig eiland. Lara en haar vrienden beleefden daar een hevige belevenis, eentje die van Lara een echte overleefster heeft gemaakt.
Nu keert Lara terug en dankzij haar sterkende ervaringen uit het verleden en haar teruggewonnen geloof in het bovennatuurlijke, is ze vastbesloten om datgene te lokaliseren waar haar vader zijn hele leven naar op zoek was. Vader Croft was namelijk sterk overtuigd van het bestaan van The Divine Source, een relikwie dat in staat zou zijn om mensen onsterfelijkheid te schenken. Zijn drang om het voorwerp te vinden leidde hem tot waanzin en isolatie en uiteindelijk ook tot zijn dood. Door zijn wilde ganzen jacht geraakte hij in diskrediet, en nu wil Lara de eer van haar vader redden door The Divine Source volledig zelf te vinden.
Natuurlijk is Lara niet de enige die achter dit relikwie van onschatbare waarde aangaat. Ze ondervindt de nodige, vijandige concurrentie van een sekte genaamd Trinity. Deze bende zwaargewapende schurken zijn al eeuwenlang op zoek naar The Divine Source en ze zijn natuurlijk niet van plan om zich te laten aftroeven door een jonge vrouw. Hun zoektocht naar het relikwie brengt zowel onze protagonist als de antagonisten naar Siberië waar ze verrassend genoeg stuiten op een onverwachte derde partij.
Het plot van deze Rise of the Tomb Raider vertoont dus sterke analogieën met de verhalen van voorgaande Tomb Raider films en games. Een degelijk maar voorspelbaar verhaal, tegenstrevers met een hatelijke persoonlijkheid die je graag eens zou laten kennis maken met je gebalde vuist, een mysterieuze schat die een avontuurlijke zoektocht in gang zet... Alle elementen voor een leuk avonturierverhaal zijn aanwezig. Maar als je dit verhaal vergelijkt met zijn dichtste en enigste tegenstrever in het gamelandschap dan concludeer je toch dat Lara Crofts relaas een tikkeltje moet onderdoen voor de avonturen van Nathan Drake. Lara heeft wel die heuse overlevingsdrang en dat onstuitbare doorzettingsvermogen waar iedereen van droomt maar noch zij, noch haar tegenspelers, noch de context die het verhaal samenbindt, hebben die charme en boeiende flair voor vertelling om een maximumscore voor het verhaal te rechtvaardigen.
Gameplay
Laat ons maar direct eerlijk zijn. Rise of the Tomb raider doet nagenoeg niks nieuws in vergelijking met zijn voorganger, en daar is absoluut niks mis mee. Je krijgt opnieuw een geslaagde mix tussen (stealth) combat, exploratie en bloedstollende platforming afgewerkt met een dun laagje RPG-elementen.
Cover-based shooter?
De basis start uiteraard van een goeie third-person shooter, maar in tegenstelling tot de meeste games binnen dat genre wordt er geopteerd om je met jouw neus pal op de brute actie te duwen. Je kan namelijk zelf geen dekking zoeken. Lara zal wel automatisch hurken achter kleinere muurtjes en kratten, maar van zodra je in actie treedt heb je doorgaans weinig beschutting. Je hebt dan twee opties om daarmee om te gaan. Ofwel probeer je iedereen sluipenderwijs uit te schakelen, ofwel gebruik je gevarieerd wapentuig gaande van een stijlvolle pijl en boog tot een brute shotgun. De eerste stijl past bij Lara Croft als geen ander. Het oogt erg waarheidsgetrouw wanneer Lara als een katachtige haar prooien besluipt of wanneer ze de tegenstand keer op keer een geruisloze pijl in het hoofd schiet. De stealth optie is bovendien de meest gunstige optie voor je voorraad medkits, maar is niet altijd even gemakkelijk uit te voeren. Dat hangt namelijk sterk af van de omgeving die je voor de voeten krijgt. Verticaliteit en bosjes om in te schuilen vergemakkelijken de stealth gameplay, al zijn geduld en skills ook belangrijke factoren.
Word je toch gespot of heb je gewoon erg veel zin om met getrokken geweren binnen te vallen, dan kan je kiezen tussen een ruim aanbod wapens, zoals een zwakker automatisch geweer of een sterke revolver. Al blijft het signatuurwapen van deze reeks, de pijl en boog, de leukste optie. Het is niet alleen het middel bij uitstek om headshots te scoren, dankzij de secundaire pijlen kan je de tegenstanders ook vergiftigen, in brand steken of doen exploderen. En voor de druk bezette combatsegmenten kan je eveneens een beroep doen op molotovcocktails, eenvoudige granaten, en rookbommen. Erg analoog dus aan gelijksoortige games.
Lara Crofts Ultimate Survival
Het tweede onderdeel van de gameplay geeft deze Tomb Raider reeks een toets van survival. Om haar wapens van munitie en upgrades te voorzien en om medkits en kampvuurtjes te maken, moet Lara de omgeving afschuimen om grondstoffen zoals hout, dierenhuiden en ertsen te verzamelen. Al moet je daar nooit uitgebreid naar op zoek, want je strompelt vanzelf op alle benodigdheden terwijl je de verhaalmissies doorloopt. Aan je gemaakte kampvuurtjes kan je dan - net als in een RPG - jouw wapens en andere voorwerpen opwaarderen naar keuze. Pas wel op als je in de wildernis op zoek gaat naar die zachte dierenpelsen, want gevaarlijke roofdieren liggen frequent op de loer.
Cinematische gameplay
Het derde element kan tegenwoordig niet ontbreken in een moderne Action/Adventure, namelijk de zinderende filmische gameplay. In dit geval zijn dat de lineaire gameplaysegmenten waarbij Lara letterlijk moet rennen voor haar leven. Dan denken we onder andere aan de spring- en klautersequenties waarbij Lara op de vlucht slaat voor een lawine, op de vlucht slaat van een instortend gewelf, of op de vlucht slaat van een tot op de tand gewapende gevechtshelikopter. Tijdens die adrenalinerush moet Lara niet enkel gebruik maken van haar twee benen, maar ook van haar uitgebreid klimmateriaal waarmee ze de ijzige of rotsige muren beklautert. Ondertussen voorziet de omgeving ons van de mooiste dynamische achtergronden en verzichten. Te veel van deze snelle platforming zou natuurlijk de kernspelmechanismen dreigen te ondergraven, maar Square Enix heeft de correcte balans gevonden om deze flitsende gameplay te presenteren.
Hiep hiep hoera
Voor wie het gemist heeft, Lara Croft is 20 jaar oud geworden, en dat viert Square Enix met een 20 Year Celebration editie van Rise of the Tomb Raider. Dat betekent dat Playstation gamers naast het hoofdverhaal direct aan de slag kunnen gaan met alle DLC.
- In het extra verhaal Blood Ties kan je aan de slag gaan met de PSVR om meer te weten te komen over Lara's jeugd.
- In de zombiemodus Blood Ties Nightmare neemt Lara het op tegen een horde zombies in haar eigen landhuis. Want, jawel, zelfs Lara Croft moet bezwijken onder de zombiehype die heerst in het gamelandschap. Het hangt vooral af van je zombiemoeheid of je iets aan deze DLC hebt.
- In de co-op Endurance Mode ga je online aan de slag met je vrienden. Hierbij moet je het zo lang mogelijk uithouden in een desolaat gebied. Overdag moet je grondstoffen verzamelen om je munitie en medkits bij te vulen en 's nachts word je overrompeld door steeds pittigere hordes tegenstanders van menselijke of dierlijke aard. Een leuke toevoeging dus om te kijken wie de beste skills heeft.
- Ten slotte krijg je ook nog eens te maken met Baba Yaga (neen, niet John Wick) in The Temple of the Witch DLC. Een leuk extraatje dat het bovennatuurlijke aspect van de Tomb Raider verhalen dieper uit spit.
Graphics & Sound
En dan komen we bij het laatste element van de ideale Action/Adventure game, de audiovisuele setting. Ook hier sluit Rise of the Tomb Raider aan met de top. De grafische engine loopt vloeiend en Lara Croft tuimelt van de ene bezienswaardigheid in de andere. Dan hebben we het niet alleen over het glooiende landschap maar ook over de gevarieerde schattenkamers die elk een distinctief, soms haast een knus gevoel creëren. Bovendien beseffen ze nu ook bij Square Enix dat de hoogste scores gesprokkeld worden als men investeert in detailleuze afwerking. in dit geval gaat dat over haast onmerkbare dingetjes zoals Lara die haar haartooi opnieuw goed legt na het zwemmen, of diep uitzakkende sneeuwsporen in het Siberische landschap. Het enige minpuntje is dat bij sommige primitieve bouwwerken de grijswaarden nogal sterk overheersen.
De soundtrack is in orde, maar zeker niet uitmuntend. Ondergetekende kon bij het schrijven van de review geen enkel kenmerkend thema terugroepen. Camilla Luddington zet dan weer een uitstekende Lara Croft neer met een zwierig Engels accent, en van ons part mag ze dat nog een tijdje blijven doen.
Conclusie
Rise of the Tomb raider doet niks nieuws, maar doet het wel helemaal goed. De game onderscheidt zich bijna niet van zijn voorganger maar laat op geen enkel aspect zware steken vallen en werkt zowel de gameplay als de visuele afwerking detailleus uit. Daarnaast wordt de afwisseling tussen flitsende platforming en kerngameplay gebalanceerd uitgewerkt. Iets waar de Uncharted reeks een vereiste van heeft gemaakt in de moderne avonturengame. Lara Croft moet nog steeds een tikkeltje onderdoen voor Nathan Drake, vooral op gebied van verhaalvertelling, maar maakt dat voor een groot deel goed dankzij het distinctieve survival gevoel.
Pluspunten
- Gameplay wordt overgoten met een survival gevoel
- Ideale balans tussen de verschillende gameplaytypes
- Grafisch gedetailleerd
Minpunten
- Verhaal iets te voorspelbaar
Reviewer: Kenneth
