Doel van het spel
Je moet de meeste prestigepunten behalen door het correct in kaart brengen van het eiland, de punten van je vermoedenskaarten en de regio's die je geclaimd hebt.
Setup
Het speelbord wordt in het midden gelegd. Afhankelijk van het aantal spelers zal je enkele jungle tegels plaatsen. Dit staat duidelijk afgebeeld op het bord zelf. De terreintegels liggen met hun benevelde kant naar boven op de daartoe bestemde plaatsen op het speelbord.
De vermoedenskaarten worden geschud, iedere speler ontvangt er vier en kiest er daarvan twee. De overige worden gedekt terug in de doos gelegd. Verwijder de schetskaarten naargelang het aantal spelers. De resterende worden geschud en vormen een trekstapel. Vijf kaarten worden open gelegd en vormen de 'vitrine'.
Elke speler kiest een kleur en krijgt een karakterkaart, een perkamentbord - dat je in dezelfde oriëntatie plaatst als het eiland -, een meeple en drie claim markers. Die laatste leg je op de daartoe bestemde plaats op je perkamentbord. Een eerste speler wordt gekozen.
Spelverloop
Een speelbeurt bestaat uit twee halve dagen. Elke halve dag is opgesplitst in verschillende fasen, die je in een specifieke volgorde moet doorlopen: bewegen (optioneel), dan een schetskaart kiezen (verplicht) en dan ofwel in kaart brengen of claimen (optioneel).
In de allereerste ronde bestaat jouw beweegactie erin je meeple te verplaatsen naar één van de vijf strandzones, eigenlijk buiten het speelbord.
Je mag niet op een leeg vakje bewegen, en je mag een plaats delen met de meeple van een andere speler. Bewegen doe je orthogonaal - dus niet diagonaal - en tenzij je op een steppetegel beland, mag je slechts één stapje zetten. Wanneer je op een steppeveld stapt - beneveld of niet - mag je het steppe effect toepassen. Je mag dan je meeple nog een stapje verzetten én de eigenschap van de tegel waar je op terechtkomt opnieuw toepassen. Op die manier kan je vele stappen zetten, op aangrenzende steppetegels.
Na het optioneel bewegen, kies je een schetskaart. Deze actie is verplicht. Wanneer je op een lagunategel bent beland, mag je dat effect ook eerst toepassen. De lagunetegel staat je toe om een schetskaart uit de vitrine onderaan de trekstapel te plaatsen, waarna je een nieuwe schetskaart mag openleggen op de vitrine van de trekstapel.
Daarna mag je een gebied in kaart brengen, ofwel claimen. Opgelet, want als je op een jungletegel bent beland, mag je niet in kaart brengen. Je mag dan enkel claimen, of niets doen. Als je wil in kaart brengen, dan mag je dat doen op de tegel waarop je staat, en elke orthogonale aangrenzende. Sta je op een bergtegel, dan mag dat eentje verder.
De schetskaart moet twee volledige perkamentvelden bedekken. Dat is dus op jouw eigen bord, en het mag niet buiten het eilandgebied vallen. De helft van deze kaart moet zo gelegd worden dat jouw cartograaf deze kan 'zien'. Denk hierbij aan de eigenschap van het gebergte! Je legt de kaart op orthogonale wijze. De samenstelling op jouw perkament mag verschillen van die van het eilandbord (maar dit levert je dan geen extra punten op aan het einde van het spel). Als je een schetskaart op jouw perkament hebt geplaatst, moet je tegels leggen of omdraaien op het eilandbord.
- Als het overeenkomstige vakje leeg is, dan moet de landschapstegel met de benevelde zijde naar boven worden gelegd.
- Ligt er al een tegel van hetzelfde type met de benevelde zijde naar boven, dan wordt deze omgedraaid en is het landschap als het ware bevestigt. Deze tegel zal niet meer veranderen doorheen het spel.
- Ligt er een andere landschapstegel met de benevelde zijde naar boven, dan wordt deze vervangen door de benevelde zijde van de landschapstegel die overeenkomt met jouw perkament.
- Ligt er al een andere tegel met de niet-benevelde kant naar boven, dan gebeurt er niets. Deze tegel is immers al bevestigt in een voorgaande beurt.
Naast het in kaart brengen kan je ook een regio claimen. Een regio is een gebied van dezelfde soort terreintegels die orthogonaal grenzen. De schetskaart die je genomen hebt, die verdwijnt dan uit het spel. Daarna plaats je één van je claim markers in het gebied. Hierbij moet je ook rekening houden met de volgende voorwaarden. De marker die je plaatst, plaats je bij je meeple op een bevestigde zijde van een terreintegel. Elke regio die je claimt moet van een ander type terrein zijn - je mag bijvoorbeeld niet twee keer een jungleregio claimen. Je mag geen claim verplaatsen, je mag geen gebied claimen dat een andere speler al heeft geclaimd en je hebt slechts drie markers, dus je kan slechts driemaal claimen.
Wanneer de beurt ten einde is, wordt de vitrine aangevuld. Normaal liggen er nog drie kaarten, dus worden er twee bijgetrokken. De volgende speler links is nu aan de beurt.
Het eindspel wordt ingezet wanneer:
- Alle tegels op het eiland bevestigd zijn;
- Er geen schetskaarten meer zijn in de trekstapel en de vitrine;
- Je alle velden op je perkament hebt bedekt.
De ronde wordt verdergezet zodat iedereen evenveel aan de beurt komt.
Daarna worden de punten geteld. We verwijderen eerst alle tegels met de benevelde zijde naar boven. Als er meerdere claim markers in eenzelfde regio zijn, worden die van het bord verwijderd - dit kan voorvallen wanneer twee geclaimde gebieden plots verbonden worden. De puntentelling gaat als volgt:
- Twee punten per perkamentveld dat overeenkomt met de landschapstegel per gebied;
- Eén minpunt per leeg gebied op je perkament;
- De eventuele punten van je vermoedenskaarten - let op: deze kijken enkel naar je perkament, niet naar het eilandbord;
- Twee punten per tegel in je geclaimde regio's.
De speler met de meeste punten wint. Bij gelijkstand wint de speler die het meest waarheidsgetrouw zijn perkament heeft gevuld ten opzichte van het eiland. Indien nog steeds gelijkstand, dan delen de spelers de overwinning.
Meester Cartografen
In deze versie kan je nog extra punten scoren. Je scoort drie punten per waarheidsgetrouwe rij en kolom.
Solomodus
Naast het spelen met één tot drie andere spelers, kan je het spel ook alleen spelen. Hierbij haal je de Otomakaarten uit het spel en speel je tegen één virtuele speler. Bij zowel de setup als het spelverloop zijn er kleine wijzigingen. Op de kaarten staan coördinaten vermeld en terreintypes en deze geven ook aan wanneer je een tegel kan bevestigen, plaatsen, of zelfs een regio claimen. De regels staan uitvoerig en duidelijk uitgelegd in het regelboek.
Materialen
De gebruikte materialen dragen allemaal bij tot de algemene sfeerschepping van het spel. De artwork van het eiland dat doet denken aan tropische oorden en het perkament dat gebruikssporen vertoont, tot zelfs het zogezegde potloodje dat bevestigt is aan je schetsbord. Het spel is taalonafhankelijk en de iconografie is vrij duidelijk. De vermoedenskaarten moeten in het begin wel wat worden opgezocht, maar eens je door hebt hoe de icoontjes werken, kan je ze gemakkelijk ontcijferen. Een pluim ook voor het regelboek, want dat is niet alleen duidelijk, maar geeft ook nog eens voorbeeldronden en licht bepaalde situaties die kunnen voorvallen goed toe. Op de achterkant staat ook nog eens kort het spelverloop en de eigenschappen van de verschillende terreintegels. De gebruikte kaarten zij van degelijke kwaliteit en komen in verschillende formaten. De schetstegels zijn klein, smal maar lang, de vermoedenskaarten zijn dan weer een pak groter en de Otoma's zijn vierkant van formaat. De gebruikte meeples en markeerders zijn simpel, maar van degelijke kwaliteit.
Conclusie
Maps of Misterra doet je een eiland, gehuld in mist, in kaart brengen. Dit kan je alleen doen, maar het is uiteraard leuker met meerdere spelers. Het valt op dat de chaos toeneemt naargelang het aantal spelers stijgt. Als je het spel met twee speelt, kan je rustig je eigen gangetje gaan en speel je grotendeels je eigen spel. Speel je met vier, dan loop je elkaar vrijwel voortdurend voor de voeten en zal je je plannen meermaals moeten aanpassen in functie van wat je medespelers doen. Het contrast tussen twee en vier spelers is vrij groot, met drie spelers als soort middenmoot. Het spel is in de kern een tile placement spelletje, maar biedt het uniek element dat je tegels eerst moet spelen en daarna bevestigen. Je moet ook goed afwegen voor welke soort puntentelling je gaat, want je vermoedenskaarten kunnen veel punten opleveren, maar die moet je dan goed in het oog houden. Als je een mooie combo uit je mouw kan schudden is dat mooi meegenomen. Maps of Misterra is een luchtig, leuk spelletje waarbij de spelersinteractie toeneemt, met het aantal spelers.
Overzicht
| Speelduur | Ongeveer 30-40 minuten |
| Aantal Spelers | Eén tot vier |
| Moeilijkheidsgraad | Gemakkelijk - medium |
| Voor wie? | Afhankelijk met hoeveel spelers je het wil spelen. Mensen die graag met twee spelen, ervaren een rustig spelletje, spelers die met drie of vier spelen zullen meer chaos ervaren en ad hoc hun strategie moeten aanpassen. Op de doos staat +10 en dat is correct. |
Wij danken Sit Down Games voor het ontvangen van een reviewexemplaar.