Bloodborne

Na twee succesnummers in de hardcore RPG business besloot Hidetaka Miyazaki om zijn lucratieve input in de Soulsaga stop te zetten. Bij Dark Souls 2 werd er dan maar op veilig gespeeld en maakte men een kopie van Dark Souls 1. Met Bloodborne keerde de man terug en beloofde hij de saga te herdefiniëren in een game die zich positief wou onderscheiden van zijn voorgangers.

 

Verhaal - Whatever happens you might think it's all a bad dream


Bloodborne neemt je mee naar een vervloekt oord genaamd Yharnam. Een Victoriaanse duistere stad waar menig mens al lang is vertrokken en waar monsters en vraatzuchtige beesten het straatbeeld overheersen. Jij neemt de vorm aan van een nobele onbekende die in Yharnam het jagen tot een bloederige kunst verheft. Om ongekende redenen ga je hopeloos op zoek naar een speciaal bloedtype, maar onderweg zal je heel wat hindernissen moeten overwinnen...

Alhoewel de sfeer in deze games altijd van het hoogste niveau is geweest, kon men zelden overtuigen met een meeslepend verhaal. Gelukkig bederft dit niet de pret! Integendeel, het gebrek aan een duidelijke verhaallijn draagt bij aan de dromerige sfeer. Dat gevoel dat je hebt wanneer je wakker wordt na een droom – in dit geval een nachtmerrie – wordt min of meer nagebootst. Je weet niet zo goed meer waarover je nachtmerrie ging, maar je kan wel nog enkele flarden herinneren. In het geval van Bloodborne zijn die vage herinneringen monsters, onheilspellende panorama's en onbeduidende opdrachten zoals: “Ascend to the chapel of Oedon.” Het overkoepelende verhaal doet er niet toe, je sfeervolle reis des te meer.




Gameplay - Dark Souls in bloedvorm


Neem en drink hiervan, want het is mijn bloed...


De gameplay van Bloodborne is sterk gebaseerd op Demon's Souls en Dark Souls, maar elk element heeft hetzij een visuele, hetzij een praktische make-over gekregen. Zoals de titel al doet vermoeden draait alles in deze game rond bloed, en niet langer rond zielen. Je levensbalkje wordt aangevuld door het drinken van bloedstalen (Blood Vials). Deze nieuwe vorm van health potions komen een pak meer voor dan de Health Flasks uit het verleden. Dit is ook nodig, want de combat van Bloodborne is enorm dynamisch en agressief geworden. Je wordt gedwongen om sneller op de vijand af te gaan, met als gevolg dat je ook sneller een hap uit je levensbalk zal verliezen. Dit wordt enerzijds gecompenseerd door de veelvuldig voorkomende Blood Vials, en anderzijds via een beloningssysteem na succesvolle counters. Kan je tijdig weerwraak nemen op de vijand die jou levens kostte, dan krijg je makkelijk tot de helft van die levens terug. Op die manier wordt de gamer gedwongen om zich niet als een lafaard terug te trekken, maar om de combat in één mooie flow te onderhouden.

Het thema 'bloed' vind je niet enkel terug in de Blood Vials, maar in allerhande aspecten. Het erts dat je gebruikt om wapens op te waarderen heet Blood Stone Shards, om rituelen uit te voeren gebruik je Ritual Blood, en om de vijanden te doden zal je liters bloed doen spillen. Verder bordurend op de visuele transformatie werden ook de Bonfires vervangen door paars-gloeiende lampen, Humanity maakt plaats voor Madmen's Knowlegde (waarmee je coöppartners oproept), en de veilige haven van waaruit je kan opereren heet nu The Hunter's Dream. Alles werd in een nieuw jasje gestoken, maar de veteranen van de reeks kunnen snel de link leggen met het verleden.



Do bring a Gun to a Sword Fight!


De wapens die je hanteert zijn wel grondig gewijzigd. Elk wapen krijgt een unieke touch, en je ontdekt niet zomaar om de haverklap een nieuw vernietigingstuig. Je primaire wapen kan je steeds op twee manieren hanteren, en elke modus voelt compleet verschillend aan. Zo kan je een doorsnee zwaard met één druk op de L1-schoudertoets transformeren in een getande zweep die ideaal is voor crowd control. Een ander zwaard kan je dan weer uitrusten met een uit de kluiten gewassen hamer, die zelfs de grotere vijanden de baas kan. Door steeds passend te wisselen met de verschillende modi slaagt Bloodborne er in om de combat vloeiend en aantrekkelijker te maken. Je secundaire wapen heeft maar één modus en kan je idealiter gebruiken om de tegenstanders af te schrikken of om ze tijdelijk te verlammen. Met een fakkel kan je hersenloze beesten afhouden die niet meer gewend zijn om het licht te aanschouwen. Met een vuurwapen kan je tegenstanders tijdelijk vertragen waardoor ze vatbaarder worden voor een tegenaanval. Je twee wapens in combinaties hanteren is dus ook noodzakelijk om de game tot een goed einde te brengen.



Bloedbroeders


Online borduurt de game lustig verder op de bestaande principes. Als het nodig is - en het is nodig! - dan kan je de hulp inroepen van één of twee coöppartner(s). In ruil offer je dan Madmen's Knowledge op, die je kan terug verdienen door andere gamers te helpen in hun persoonlijke wereld. Ditmaal laat je geen boodschappen achter, maar resoneer je met een belletje. Hierdoor is het niet langer nodig om op zoek te gaan naar Summon Signs, maar het kan gebeuren dat je hulp op een ongekende locatie tevoorschijn komt. Met die extra hulp worden de vijanden opnieuw een stuk gemakkelijker, misschien zelfs een beetje te gemakkelijk. Je tijdelijke kompanen helpen niet alleen in het verslaan van de eindbazen, maar je kan hun kennis ook gebruiken om nieuwe tactieken te hanteren of om verborgen sluipwegen te lokaliseren. Vijandige jagers zijn ook weer van de partij, want ze horen nu eenmaal bij de uitgebreide online ervaring waar de game zo gekend voor is.

Een compleet nieuw aspect is de introductie van arenalevels of Chalice Dungeons. Met voorwerpen die je lokaliseert in Yharnam is de gamer in staat om willekeurig gegenereerde kerkers te simuleren. Deze kerkers zijn opgebouwd uit verschillende levels en het spreekt voor zich dat elk level meer delicate situaties met zich meebrengt. Deze levels vervolledigen is niet noodzakelijk voor het verdere verhaalverloop, en dat is maar goed ook want de moeilijkheidsgraad van de kerkers is niet minnetjes. Wie wil kan deze kerkers alleen doorkruisen, maar het wordt pas leuker als je wat hulp krijgt. Bovendien kan je door middel van paswoord-beveiligde levels nu online met vrienden!



Bloed, zweet en tranen


Is Bloodborne nu toegankelijker geworden dan zijn voorgangers? Eigenlijk niet. De casual gamer heeft hier nog altijd weinig te zoeken. Het is steeds balanceren op een slappe koord tussen de frustratie van steeds opnieuw te sterven en het bevredigend gevoel van de overwinning. Als je niet voldoende gamet dan zal je van die slappe koord sukkelen; als je daarentegen een veteraan bent voor deze reeks, dan zal het lijken alsof Bloodborne makkelijker is dan zijn voorgangers. Intussen weten we al hoe de steel in de vork zit en je kan al op voorhand voorspellen wat er te wachten staat. Voor bekenden zal het dan ook ongeveer 40 uur duren om de game te voltooien. Stap je als nieuweling in de boot, dan kan die speeltijd misschien zelfs verdubbelen.

Graphics & Sound - Bloedmooi


De grafische conclusie kunnen we eigenlijk volledig recupereren van zijn voorgangers: qua grafische engine is het geen hoogstandje, maar de sfeervolle omgeving en de creaturen die er in huizen maken het mooie weer. In tegenstelling tot de voorgangers vindt Bloodborne plaats in een volledig nieuwe atmosfeer, met een 18de-eeuwse gotische horrorstijl in plaats van de gewoonlijke enge fantasy setting. De eindbazen zijn zoals vanouds de “toeristische trekpleisters” en je zal graag enkele seconden tijd nemen om ze te aanschouwen. Maar niet te lang, want voor je het weet schiet er niet meer dan een bloedplek van je over. Ook tijdens je pelgrimtocht door Yharnam zal je af en toe de tijd willen nemen om het mooie leveldesign te prijzen. De panorama's wisselen zich af met nauwe passages en op sommige momenten is je weg bezaaid met enge standbeelden en een doodse stilte. Je waant je als het ware in een aflevering van Doctor Who, want je vreest ieder moment dat die standbeelden tot leven schieten en je langs achteren besluipen.





Met geluid werd weer schaars omgesprongen. Een soundtrack wordt enkel gebruikt op scharniermomenten, zoals bij een eindbaas en op je veilige nest (The Hunter's Dream). Voor de rest hoor je enkel de functionele stilte, jouw voetstappen, het knetterende geluid van je fakkel en het gehuil, gebrul en geschreeuw van al de schepsels die op jou wachten.

Conclusie - Broodnodige PS4 klassieker


Bloodborne is geen herdefiniëring geworden die de ontwikkelaars promoten, maar gewoon een ijzersterke vierde game in de reeks. Omdat de sfeer en omgeving en sommige elementen van de gameplay voldoende in een nieuw jasje werden gestoken, is Bloodborne een verfrissende vierde game geworden, misschien wel op dezelfde hoogte als Dark Souls 1. De fantasy-setting werd vervangen door een gotische horrorstijl, en de combat werd een stuk dynamischer gemaakt.

Na het tegenvallende The Order: 1886, is Bloodborne een oerdegelijke PS4 exclusieve geworden die de console broodnodig had om zijn animo te versterken.

Pluspunten


  • Nieuwe setting is een schot in de roos
  • Dynamische vechtstijl
  • Deze game is op alle puntjes afgewerkt!


Minpunten


  • Lange laadtijden
  • Er schiet nog maar weinig voer over om nog een trilogie te maken




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
8.5/10
Gameplay
9/10
Grafisch
9/10
Geluid
9/10
Duur
10/10

Bloodborne

Release
wo 25 mrt, 2015
Genre
Hack-n-Slash
Platform
ps4
Uitgever
Sony Computer Entertainment
Ontwikkelaar
From Software

Score

Verhaal
8.5/10
Gameplay
9/10
Grafisch
9/10
Geluid
9/10
Duur
10/10

Bloodborne kopen?