Battlefield 1

Heb je genoeg van futuristische oorlogsvoering op surrealistische strijdvelden waar geen mens van weet of het ooit waarheid wordt? DICE geeft je helemaal gelijk en geeft gamers de kans om terug te keren naar het strijdtoneel van het meest authentieke slagveld. Maar kan het verleden met gekende afloop nog competeren met de onzekere toekomst?

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal - War Stories


More than 60 milion soldiers fought in "The War to End All Wars".
It ended nothing.

Zo opent Battlefield 1 zijn singleplayer campagne en het zet meteen de serene toon in de vijf kortverhalen die daarop volgen. Die kronieken nemen de speler mee naar enkele sleutelmomenten uit het leven van vijf individuen: Danny Edwards, Clyde Blackburn, Luca Vincenzo Cocchiola, Frederick Bishop, en Zara Ghufran. De meeste van die namen zullen waarschijnlijk geen belletjes doen rinkelen, maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze zo onfortuinlijk waren om te moeten strijden in een destructieve oorlog, en dat steeds aan de zijde van de Entente - even terzijde, was het zo vreemd geweest om ook het leed te tonen aan de zijde van de Centralen? Die vijf beknopte verhalen worden steeds met de nodige heroïek en toch ook wel overdrijving voorgesteld, maar de game neemt ook regelmatig de tijd om in te zoomen op de ellende die een oorlog met zich meebrengt. Hoe de verhalen aflopen, dat kunnen we met enige zekerheid voorspellen, maar de wijze waarop deze kronieken worden verhaald is aangrijpend, zeker voor een shooter te zijn die mikt op een breed publiek.




Deze aanpak met vijf kortverhalen is een benadering die we tot dusver nog niet hadden ervoeren in een Wereldoorlog shooter. Veel gamers herinneren zich waarschijnlijk nog de Medal of Honor en oudere Call of Duty games waar je de hele game lang met die ene oorlogsheld vocht en heel Europa rondreisde om Duitstalige opponenten te decimeren. Battlefield 1 kiest daarentegen voor een meer prozaïsche aanpak waarin de schaal van de afgelopen gebeurtenissen veel beter in beeld wordt gebracht. Elke soldaat is slechts één van die 60 miljoen strijders die op zichzelf geen relevante vat had op die afschuwelijke gebeurtenissen. Allen tezamen droegen ze wel op hun eigen manier hun steentje bij aan een duister stukje geschiedenis, hoe klein die bijdrage ook was.

Gameplay


Een terugkeer naar het verleden lijkt DICE dus uitmuntend te verteren op vlak van het verhaal, maar lukt dat ook op vlak van de gameplay? De huidige generatie shooters heeft nu eenmaal een duidelijk verwachtingspatroon gecreëerd waarbij gamers meegetrokken moeten worden in een adrenalinerush. Over en weer schieten met de prototypes van automatische geweren van de ene loopgraaf naar de andere lijkt daarentegen het tegenovergestelde te bieden van die flitsend shooters. Toch lukt het DICE aardig om aan het verwachtingspatroon te voldoen.

Per tank, per paard, of in de lucht


Ten eerste halen ze alles uit de kast wat betreft de technologie die voorhanden was rond het einde van Wereldoorlog I. Dat betekent dat je niet alleen de eerste mitrailleurs zal afvuren, maar dat je ook met alle soorten transportmiddelen aan de slag gaat. In het eerste kortverhaal, bijvoorbeeld, bestuur je een voor die tijd moderne tank door het gloeiende landschap van de Franse boerenbuiten. Daarbij moet je in de tank handig gebruik maken van de dekking die het landschap biedt en op tijd en stond terugtrekken om jouw voertuig terug pico bello in orde te monteren. Het is erg trage gameplay, maar omdat het op tijd wordt afgewisseld met segmenten waar je te voet moet verdergaan wordt het nooit vervelend. In het tweede verhaal ruil je dan weer het trage gepantserde voertuig in voor een fragiele vliegmachine, waar de actie een tikkeltje snelheid bijkrijgt. Bovendien wordt de vereiste adrenalinerush hier vooral gegarandeerd door de luchtveldslagen zo hectisch als mogelijk te houden en door een vlammenzee te creëren met de gigantische zeppelins. Verder geeft de game je ook nog de mogelijkheid om als menselijke tank en pletwals een volledig vijandelijk bataljon uit te schakelen, en kan je in Noord-Afrika de woestijn met een trouw ros doorkruisen. Genoeg opties dus om de game gevarieerd te houden en weg te halen van die mogelijks eentonige vuurgevechten in loopgraven.



I did it my way


Wanneer je geen voertuig bestuurt, of wanneer je geen abnormaal sterk harnas draagt, dan geeft de game je doorgaans voldoende vrijheid om op je eigen manier de "looplevels" af te werken. Ofwel schiet je gewoon alles neer dat beweegt, ofwel opereer je met iets meer securiteit. Dat laatste wordt mogelijk gemaakt doordat je met jouw verrekijker gebieden kan verkennen en doordat je met kleine belletjes vijanden kan lokken om ze dan stilletjes met een mêlee-aanval om te leggen. Bovendien zijn er voldoende wapens doorheen de levels te vinden zodat je de actie zowel vanop afstand als van dichtbij kan beleven. Die wapens uit het verleden, of het nu een sniper of een shotgun is, schieten verrassend genoeg met dezelfde accuraatheid als de wapens uit de toekomst. Alhoewel dan niet echt realistisch is garandeert het wel het plezier dat je van een shooter verwacht.

Als er dan toch één minpunt kan aangehaald worden is het wel dat de AI van de vijanden in sommige situaties beter kan. Wanneer de tegenstanders met man en macht achter je aan zitten, maar ze jou gedurende enkele seconden niet meer kunnen spotten, dan kan het toch niet zijn dat ze vervolgens weer overgaan naar de gewone gang van zaken?! Ze zouden alert moeten blijven tot ze jou hebben gevonden, maar in plaats daarvan blijft het even gemakkelijk om ze opnieuw één voor één te lokken met een belletje.

Online oorlogje spelen


Zonder iets af te doen van de waarde van de singleplayer campagne, kan je dat luik ook beschouwen als een uitgebreide verhalende tutorial voor de multiplayer, waar je eveneens aan de slag gaat met alle mogelijke transportmogelijkheden op grote kaarten die accommodatie bieden voor maximaal 64 spelers. In die multiplayer wordt alles weer tot zijn eenvoud herleid zonder uitgebreide perks en andere franjes, maar gewoon een gamer en zijn schietvaardigheden.

Die online vingervaardigheid kan je uittesten in zes verschillende gamemodi. Dat gaat van de gekende recepten - die we nu even niet bespreken - als Conquest, Domination, Rush, en Team Deathmatch tot de twee nieuwe onderdelen Operations, en War Pigeons. In die laatste modus bikkel je met tegenstanders om dezelfde postduif. Die vliegende rat heeft elk team nodig om de coördinaten van de tegenstanders door te geven aan het eigen luchtoffensief. Eens jouw team de duif bezit, moet je die teamgenoot beschermen die de duif voorbereid voor zijn vlucht. Als je die fase succesvol doorloopt dan vliegt de duif naar jouw artillerie, maar dan kan de tegenstand de witte hoop nog steeds uit de lucht schieten. War Pigeons is dus zo'n modus die uit verschillende tactische fases bestaat en de vaardigheden van jouw team op alle vlakken test. Operations, ten slotte, is misschien nog de modus die het gevoel van oorlogsvoering het dichtst benadert. Elke kaart wordt onderverdeeld in segmenten en het is aan het aanvallende team om tactische punten te veroveren. Slagen ze hierin dan wordt het volgende segment vrijgespeeld en herhaalt het proces. Net als een oprukkend leger dus! Bovendien vermijdt deze modus dat de strijd te sterk verspreid wordt over de hele kaart, want, laat ons eerlijk zijn, als je een bijvoorbeeld een Team Deatchmatch speelt met een kleine groep op een grote kaart, dan kan deze game online soms veel weg hebben van een loopsimulator.



Daarnaast kan je bij de meeste online modi grofweg kiezen tussen acht verschillende klassen: Assault, Medic, Support, Scout, Tanker, Pilot, Cavalry, en Elite. Die eerste vier bestaan uit het gewone voetvolk en kan je respectievelijk beschouwen als de soldaat op de frontlinies, de medische assistentie, de soldaten van de tweede lijn die hun collega's kunnen voorzien van extra munitie, en de soldaten van het langeafstandswerk die de tegenstanders kunnen markeren op de kaart. De ruiters en de bestuurders van tanken en vliegtuigen zijn niet altijd beschikbaar maar het spreekt voor zich wat hun rol is op de online slagvelden. De elitesoldaten, als laatste, kan je niet standaard kiezen, maar verschijnen als upgrade willekeurig op de kaart. Een mooi voorbeeld van de eliteklasse is de mogelijkheid om vijanden in lichterlaaie te steken met de eerste vlammenwerpers. Er zijn dus genoeg mogelijkheden om de tactiek van de online slagvelden naar je wil te buigen, al heb je best wat hulp nodig van je vrienden.

Graphics & Sound


Wil je de audiovisuele uitwerking van Battlefield 1 in één woord beschrijven? Indrukwekkend! Star Wars: Battlefront kwam al dicht in de buurt van het hoogste goed dat je ooit op de PS4 hebt gezien, en omdat Battlefield 1 offline geen rekenkracht moet verbruiken om de sessies vloeiend te laten verlopen komt de grafische engine volledig tot zijn recht in de War Stories. Dan spreken we enerzijds over impressionante decors, maar ook over kleine details zoals het glijden van de regendruppels over de omgeving en over je wapen. De decors zijn over de vijf verhalen heen van een hoog niveau maar de meest beklijvende beelden komen nog van het tweede verhaal waar je, bijvoorbeeld, met jouw vliegtuig duikt langsheen rotswanden van een zonovergoten, besneeuwde berg. Vooral het laatste level van dat verhaal zal bij veel gamers nog even blijven plakken. Dan vult een kleurrijke hemel bij zonsondergang zich met een lichtshow van oplichtend afweergeschut en de vlammenzee van vliegtuigen en zeppelins die in lichterlaaie staan. Zeker even de tijd nemen om rond te kijken! DICE werkt die spectaculaire beelden bovendien nog eens af met de nodige heroïsche en zwaarmoedige klanken met muziek zoals we die kennen uit oorlogsreeksen als Band of Brothers.




Een andere element dat niet kan ontbreken in een Battlefield game is het kunnen vernietigen van de omgeving. Het is nog steeds mogelijk om voorgeprogrammeerde instortingen te onderscheiden, maar als je er niet voortdurend minutieus op let dan voelt al die vernietiging enorm realistisch aan. Voeg daar nog eens aan toe dat het geluid van je afgevuurde wapens en de impacttonen van het zwaardere geschut helemaal juist klinkt, en dan waan je je helemaal terug in Wereldoorlog I. Daar kan de VR ervaring voorlopig nog niet aan tippen.

Conclusie - Oorlogsklassieker


Battlefield 1 doet wat veel gamers hadden gehoopt. Het haalt het shootergenre weg uit de afgezaagde futuristische setting en brengt het genre terug naar zijn roots. Bovendien doet DICE dat zonder in de val te lopen van een game te maken die te oubollig zou zijn, want de adrenalinerush die je van shooters verwacht die blijft wel degelijk aanwezig. Online wordt de game terug tot zijn basisrecepten herleid en moet je berusten op de correcte tactieken om victorie te kraaien. Offline krijgen de vijf kortverhalen het voor elkaar om de singleplayer opnieuw relevant te maken in een tijd waar shooters enkel nog focussen op het online luik. Al moet je de kantnoot noteren dat een totale speelduur van ongeveer vijf uur voor de verhaalmodus gewoon veel te kort is!

Alle elementen tezamen maken van deze Battlefield reboot een ideale oorlogsklassieker die terug een beetje verscheidenheid brengt in het shootergenre op de PS4.

Pluspunten


  • Verhaal wordt met respect voor de oorlog verteld
  • Gevarieerde gameplay
  • Offline campagne terug relevant
  • Audiovisueel meesterstuk


Minpunten


  • AI niet altijd slim
  • Speelduur van verhaal veel te kort




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9/10
Grafisch
10/10
Geluid
10/10
Duur
7/10

Battlefield 1

Release
vr 21 okt, 2016
Platform
ps4
Uitgever
Electronic Arts
Ontwikkelaar
DICE

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9/10
Grafisch
10/10
Geluid
10/10
Duur
7/10