Verhaal - Een Vicieuze Cirkel
Iedereen kent ongetwijfeld al het hele concept achter de gameplay van Dark Souls 3. Je herrijst uit de dood, je vlam wakkert, en je onderneemt een nieuwe poging om vordering te maken in het spel. Meermaals zal jouw poging eindigen in een vruchteloze dood, zal jouw vlam of vlammetje - afhankelijk van je (wan)hoopniveau - doven, en zal je de hele cyclus moeten hernemen. En wat waar is voor het gameplayconcept, geldt ook voor het verhaal. Voor dat laatste projecteert deze cyclus niet alleen op jouw insignificante personage, maar op de hele leefwereld waarin je existeert. We maakten het al eerder mee in Lordran en Drangleic en nu beleven we dezelfde wanhoopscyclus opnieuw in Lothric. Dit hele rijk maakte duidelijk een periode van bloei mee, waarin het licht van de eerste vlam hevig scheen. Het was een periode waarin het levensvuur opflakkerde en hevig woedde, maar dat vuur dreigt te doven en de wereld is in verval. Enkel as en gloeiende sintel resteren, en de elegantie van de wereld die ooit was heeft plaats gemaakt voor ellende en chaos. Het is een wereld waarin jij, Unkindled - de zwakste levensvorm die er bestaat - op zoek moet gaan naar de zielen van de Lords of Cinder, om het licht van de eerste vlam verder te laten branden of voorgoed te laten doven.
Het is een verhaal dat geen originaliteitsprijzen zal winnen, maar de game komt er goed mee weg om ons opnieuw dezelfde kroniek voor te kauwen. Het plot schemert nu eenmaal subtiel doorheen de game en het wordt nooit de voortdrijvende factor. De talrijke NPC's die je tegenkomt tijdens al je queesten vormen daarentegen wel een voortdrijvend element. Het zijverhaal van deze mysterieuze figuren is misbaar, en dan wil je natuurlijk alles in het werk stellen om hun verhaal te ontdekken. Als je alle verborgen puzzelstukjes met elkaar kan verbinden, dan ligt er op het einde van die zijverhalen misschien een mooie prijs op jou te wachten.
Gameplay - The character of a man lies not in his body but in his soul(s)
De basismechanismen van deze reeks hebben we in het verleden al genoeg besproken en vind je o.a. terug in de reviews van Dark Souls 2 en Bloodborne. Maar wat is er nu veranderd in het finalestuk?
Vechtsysteem in bloedvorm
Om te beginnen is de snelheid waarmee je doorheen de gevechten manoeuvreert in zekere mate aangepast. Al heb je dat misschien niet direct beet bij het begin van de game. Je kan nog steeds de tragere gameplay van Dark Souls 1 en 2 hanteren, door zoetjes aan de levels te verkennen met een opgetrokken schild in je ene hand en een eenvoudig wapen in je andere. Maar door het veelvuldiger voorkomen van tegenstanders en door het ontdekken van interessantere wapens bevordert de game een ietwat snellere speelstijl. En na een tijdje bevordert het niet alleen de snellere reflexen, het wordt haast verplicht om te leren op de meest efficiënte manier met een wapen om te gaan. De snelle offensieve speelstijl van Bloodborne blijft evenwel enkel weggelegd voor de spreekwoordelijke beroepsspelers, en dus blijft het interessant om op tijd en stond een schild boven te halen, of zelfs het hazenpad te kiezen.
Efficiënt leren omgaan met een wapen is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want, terwijl het vinden vinden van wapentuig in Bloodborne nog een uniek gebeuren was, vind je nu foltertuig bij de vleet. In het begin van de game kan dit voor een aantal gamers aanvoelen als een downgrade. Want, zeg nu eerlijk, als je kon kiezen tussen een zwaard dat kan transformeren in een wapen dat volledig anders aanvoelt of een gewoon zwaard, dan kies je bijna altijd dat eerste. Gelukkig wordt dit redelijk snel goedgemaakt door de eveneens sterk uitgebreide mogelijkheden om je wapens te upgraden, en de mogelijkheid om stoere, unieke wapens te creëren met de zielen van de verslagen eindbazen. Vooral die laatste wapens zullen veelvuldig gebruikt worden in de loop van het spel en in het PvP-onderdeel.
Focus, Goddamnit
Een nieuw element in het vechtsysteem dat zorgt voor extra variatie in de strijd, maar vooral voor extra klasse, zijn de zogenaamde Weapon Arts. Wanneer je jouw wapens hanteert met beide handen en vervolgens gebruik maakt van de L2-schoudertoets dan activeer je sierlijke trucjes, die in de handen van een getrainde gamer behoorlijk dodelijk kunnen zijn. Het enige waar je rekening mee moet houden is dat het gebruik van deze Weapon Arts gepaard gaat met de consumptie van Focus Points. Zeg maar de magie van de reeks, of de blauwe balk onder je levensbalk. Dit betekent dat ook rasechte ridders nu baat hebben bij het upgraden van hun magische vaardigheden, en dat het nu moeilijker dan ooit kiezen is welke vaardigheden je wilt upgraden. Bovendien moeten ook de magiërs in het gezelschap rekening houden met een blauwe focusbalk die volledig verbruikt kan worden, en zullen ze toch moeten leren met een zwaard om te gaan. Het gelimiteerde verbruik van de Focus Points wordt echter nooit frustrerend, omdat met de introductie van een nieuw item, genaamd Ashen Estus, het nu mogelijk wordt om jouw Focus Points opnieuw bij te vullen.
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
De game geeft je dus voldoende buskruit om alleen in Lothric rond te dwalen op voorwaarde dat je voldoende de tijd neemt om de controls te beheersen en om de volledige wereld te verkennen. En als je het echt niet meer ziet zitten dat is er nog altijd het beroemde coöpsysteem om je hachje te redden. Dit systeem is vereenvoudigd, van Dark Souls naar Bloodborne niveau. Humanity werd deze keer vervangen door Embers, die je niet alleen nodig hebt om je levensvatbaardere vorm aan te nemen, maar ook om jouw coöphulp gemakkelijk ter plaatse te roepen. Tegenover deze gebruiksvriendelijkere multiplayer ervaring, staan dan weer de extra Convenants die aan het multiplayerluik werden toegevoegd. Een kleine hint, de paarse Mad Phantoms hebben het niet zo goed met jou voor! Al bij al voegen deze Convenants niet veel nieuws toe, maar het blijft een unieke ervaring voor deze gamereeks.
Special Guests
Een opvallende neiging in deze Dark Souls 3 is het aanbieden van fan-service. Het brengt een ode aan zijn voorgangers door nu en dan een “best of” compilatie te verweven in de nieuwe setting. Dat gaat van vertrouwde NPC’s en het gewone of minder gewone vijandelijke voetvolk tot onvergetelijke eindbazen en zelfs volledige delen van een level. Sommige fans gaan hier compleet nostalgisch van worden, terwijl anderen dit zullen categoriseren als een onbegrijpelijke zet. De reeks heeft altijd een deel van zijn charisma geput uit de aantrekkingskracht van het ongekende, en door nu zo sterk in te zetten op fan-service (het gekende) biedt de game eigenlijk een type gameplay aan waar het nooit voor stond. Al is het toch leuk om nog eens zij aan zij te strijden met die olijke dikkerd Siegmeyer of Catarina. Of is het Siegward?
Graphics & Sound
De zanderige graphics, waar de eerste twee titels nog onder leden, zijn voorgoed verleden tijd. Sinds de overgang naar de PS4 werd de grafische kwaliteit van deze reeks naar een hoger niveau getild waardoor het perfect de aansluiting maakt met de grafische top voor open-wereld games. De duistere wereld van Bloodborne laat deze game volledig achter zich en het keert naar het ietwat kleurrijkere fantasy universum. Dit varieert van donkere moerassen en van licht verstoken kerkers tot kleurrijke landgoederen en verloren gewaande bossen waar wanhoopstaferelen nooit ver weg lijken. Maar naast de omgevingen heb je natuurlijk nog het elegante verdorven design van je tegenstanders. Geen idee hoe ze bij From Software die lugubere creaturen blijven verzinnen, maar het lijkt er sterk op dat sommige van hun werknemers uit het gekkenhuis werden geplukt.
Conclusie - Goed voor de Ziel
Al bij al lijkt het erop dat Dark Souls 3 weinig nieuws brengt, en dat From Software het op veilig speelt in hun onafgebroken reeks van ijzersterke action-RPG's. Dark Souls 1 en Bloodborne blijven de hoogtepunten van de reeks omdat ze een unieke vorm van ongekendheid brachten die je, mede door het frequent aanbieden van fan service, niet meer terugvindt in Dark Souls 3. Daartegenover staat dat het vechtsysteem naar het summum van zijn kunnen wordt gebracht. Met de introductie van het meest uitgebreide wapenarsenaal tot dusver, en met het gebruik van de vinnige en sierlijke Weapon Arts kan er niet veel meer gedaan worden om de strijd nog aantrekkelijker te maken. Al wie de reeks goed kent, moet zeker niet twijfelen, en kan zich alvast opmaken voor een nieuwe (en nostalgische) trip naar een oord van wanhoop.
Dark Souls 3 blijft evenwel, net als zijn voorgangers, een uitgestoken middenvinger naar de mainstream casual gamer. Het reikt de hand naar gamers die op zoek zijn naar een diepgaande uitdaging en een middel om hun exploratiedrang te bevredigen. Hierdoor trekt de game je steeds opnieuw terug naar de wereld van Lothric om Dark Souls 3 niet één, maar op z’n minst twee keer uit te spelen.
Pluspunten
- Vechtsysteem op toppunt van kunnen
- Ruim wapenaanbod met Weapon Arts
- Exploratiedrang en voldoening gevende gameplay
Minpunten
- Weinig verrassingen meer na vijf analoge excursies
- Af en toe framerate problemen
Reviewer: Kenneth
