Thomas Anderson is een getormenteerde game-ontwikkelaar die veel succes had met zijn game 'The Matrix' en hij is nu bezig met een ander project. Thomas heeft moeite met de realiteit van fictie te onderscheiden, want ergens in zijn hoofd denkt hij dat de evenementen van zijn game echt gebeurd zijn. Gelukkig staat zijn psychiater hem steeds bij als hij hulp nodig heeft. Het gaat de verkeerde kant op wanneer zijn baas nieuw leven wil blazen in die hit van toen. Het gaat Mr. Anderson niet goed af en zijn waanbeelden steken opnieuw de kop op. En dan ontmoet hij Bugs, die hem uit de Matrix wil trekken. Waanbeeld of niet, en wat zal Thomas doen?
We kunnen niet anders dan Ressurections vergelijken met zijn drie voorgangers. De film voelt zeker aan als eentje uit de franchise, maar in een ander jasje, en dat jasje voelt niet altijd even vertrouwd aan. We hebben natuurlijk Neo en Trinity, de protagonisten van toen, met de bijhorende rimpeltjes en grijze haren, maar een nieuwe, onbekende cast, helpt Neo op zijn weg. Hoewel de keuze uiteraard begrijpelijk is, voelt dit voor degene die de oorspronkelijke films mocht ervaren, afstandelijk aan. De oude films zaten bomvol actie en Ressurections neemt een ietwat trager tempo aan. De film focust wat meer op het verhaal en de gebeurtenissen die zich afspeelden wanneer Neo nog in The Matrix zat. Ook de relatie met de machines krijgt een nieuw laagje. Het verhaal en de intrige worden bijgestaan door de nieuwste special effects, die uiteraard van het scherm knallen.
We mogen zeggen dat deze film enerzijds vrij vertrouwd aanvoelt, en op anderzijds een andere insteek en gelaagdheid krijgt.