Kingdom Come: Deliverance

Kingdom Come: Deliverance had voor de release wel een heel sterk verkoopargument. Gamers zouden de Middeleeuwen op een authentieke en realistische manier kunnen beleven in open-wereld actie-RPG. Of de schildknaap uithangen in de vijftiende eeuw ook echt de moeite waard is, lees je in deze review.

 

De geteste versie is de PS4 versie.

Verhaal


Kingdom Come Deliverance neemt ons mee voor een geschiedenisles naar een streek die voor weinigen onder ons bekend is. Het jaar is 1403 en koning Charles, die regeerde over Bohemia - het huidige Tsjechië - is vredig gestorven. Hij was een koning met een neus voor regeren waardoor hij het respect had verdiend van zowel adel als plebs. De troonopvolger en eerste zoon van wijlen koning Charles deelt niet dezelfde positieve reputatie als zijn vader. Huidig koning Wenceslaus houdt zich liever bezig met frivoliteiten dan met staatszaken waardoor de adel revolteert en hulp zoekt bij koning Sigismund van Hongarije. Die laatste doet een beroep op meer drastische maatregelingen en marcheert met zijn leger richting Bohemia.

In een klein dorpje genaamd Skalitz ontmoeten we intussen Henry, de zoon van een vooraanstaande smid. Henry en zijn dorpsgenoten zijn een van de eersten die zich beroofd zien van hun vredige bestaan wanneer een massieve legermacht hun dorp plundert en bijna al haar inwoners naar hun God stuurt. Henry is een van de weinigen die ternauwernood kan ontkomen, maar verliest wel al zijn dierbaren. Hij zoekt daarom een nieuwe bestaansreden en treedt in dienst van zijn lokale heer.



Kingdom Come Deliverance kiest op alle vlakken voor realisme, niet het minste bij het verhaal. Alhoewel deze game de Middeleeuwen in een zekere mate romantiseert, wordt het geheel wel met trouw aan de geschiedkundige overleving verteld en gevisualiseerd. Een bijkomend voorbeeld dat de drang naar realisme onderstreept, is het hoofdpersonage. Terwijl je in de meeste RPG’s de rol aanneemt van een uitverkorene, treed je nu in de voetsporen van een simpele “boerenzoon”, die in zijn eerzucht de dood wil wreken van zijn ouders. Henry heeft echter amper geleerd een zwaard te hanteren en staat daardoor voor een heuse klus. Zijn queeste zal met andere woorden tijd kosten, en dat gegeven drukt zich door onder de vorm van een tragere vertelling met meer ruimte voor het relaas van de eenvoudigere mens in tijden van oorlog.

Gameplay


Die traagheid in verhaalvertelling en die voorstelling van het normale leven drukt ook zijn stempel op de gameplay. Alhoewel de vergelijking snel gemaakt is met een game als Skyrim, doordat je ook nu in het eerstepersoonsperspectief speelt, valt het direct op dat Kingdom Come Deliverance zich een stuk moeilijker laat hanteren als zijn genregenoten. Vooraleer je de basis van de gamemechanismen hebt geleerd, ben je al direct een paar uur verder en dan nog is de kans groot dat je er weinig van bakt. Het start al bij je eerste vuistgevecht, dat je meer dan waarschijnlijk verliest. Je moet uithalen en verdedigen met de schouderknoppen maar je moet goed lezen wanneer je welke beweging kan uitvoeren want als je op een verkeerd moment aanvalt dan loop je vrij gemakkelijk op een counter. Hetzelfde systeem trekt zich door naar de dodelijke zwaardgevechten. Winnen gaat moeilijk en als je dreigt te verliezen is het soms beter om je eervol over te geven of om weg te vluchten. Een zwaardgevecht tegen twee tegenstanders is al helemaal een herculeswerk. Er zit dus niks anders op dan veel tijd te investeren om de mechanismen te beheersen en te levelen, maar het frustrerende en ironische is dat de game je daarvoor niet altijd genoeg tijd geeft.



Bij de start van de game moet je met andere woorden al prutsend vordering maken, want de moeilijke en levensechte gameplaymechanismen trekken zich op allerlei manieren door. Bij het boogschieten, bijvoorbeeld, heb je geen vizier. Henry zit wat ongemakkelijk heen en weer te schudden terwijl hij zijn boog opspant en jij moet dan eerder op gevoel de pijl afvuren terwijl je rekening houdt met de afstand naar jouw doelwit. Het loont wel de moeite om dit boogschieten onder de knie te krijgen want als je vijanden goed raakt dan kan je ze met één pijl uitschakelen. Sloten openen is nog zo’n specialistenwerk. Om dat succesvol te doen moet je dynamisch blijven bewegen met beide knuppels van je controller. Helaas staan die zo gevoelig ingesteld dat je in het begin veel van je vergrendelhaken zal beschadigen. Je zou kunnen stellen dat je dan maar een checkpoint creëert door te saven, maar dat gaat niet zomaar. De game savet wel op voorgeprogrammeerde momenten maar als je zelf je voortgang wil opslaan dan moet je schnaps drinken, waarvan je een beperkte voorraad hebt. Klein nadeel, Henry is nog jong en hij kan nog niet zo stevig drinken, dus als je jouw game opslaat dan moet je verder gamen in een dronken toestand. Gelukkig is alcohol drinken ook een vaardigheid die Henry kan leren door het simpelweg te oefenen, en wordt het – net als alle andere vaardigheden – iets makkelijker naarmate je vordert.

Zoals je dus kan lezen, introduceert Kingdom Come Deliverance een aantal unieke, maar potentieel frustrerende speelstijlen waardoor fans van actie-RPG’s niet noodzakelijk fan zijn van deze game. Je moet er mee om kunnen gaan dat de dingen in het echte leven niet zo vanzelfsprekend gaan als de meeste games soms doen vermoeden. Waarin Kindom Come Deliverance nog verschilt van de concurrentie is dat de gameplay niet noodzakelijk steeds op actie is gericht. Enkel een idioot doet altijd een beroep op zijn vuisten, zeker wanneer je maar een simpele man bent, en dus moet je leren inzien wanneer je best overgaat tot onderhandelen. Gelukkig gaat dat iets makkelijker zolang jouw onderhandelingsniveau hoger is dan dat van je gesprekspartner. Je moet er wel rekening mee houden dat je charisma ook hand in hand gaat met je voorkomen, dus het loont, wanneer je na een vuistgevecht in de modder, een badhuis opzoekt om je te wassen en je kleren te fatsoeneren. Leuk gevonden!



Graphics & Sound


Kingdom Come Deliverance – je raadt het al – straalt op alle vlakken een middeleeuwse sfeer uit, zowel in de menu’s, die leuk afgewerkt zijn alsof het een soort glasraam betreft uit een Gotische kerk, als in de game zelf. De inwoners van deze virtuele wereld dragen de klederdracht die typisch is voor de vijftiende eeuw en ze spreken elkaar aan in die charmante, vromelijk wijze zoals de christelijke levensstijl het voorschrijft. Er is weinig moeite gespaard om het leven van de gewone man en vrouw op een onberispelijke manier weer te geven. Wat de Middeleeuwen echter het meeste typeert zijn de kastelen en ridders, en die worden zowaar nog beter voorgesteld dan het boerenbestaan. Zoals het hoort zijn de ridders uitgerust met een harnas en maliënkolder die ons doen vermoeden dat mensen vroeger een stukje sterker waren. De motieven op het harnas zijn mooi versierd in de kleuren van de kasteelheer voor wie de ridder vecht, en hoe meer vooraanstaand de rol van de ridder, hoe meer impressionant zijn harnas er uit ziet. Met de middeleeuwse sfeer zit het wel goed in deze game.

Opnieuw heeft de ambitie om alles zo realistisch mogelijk weer te geven echter een keerzijde. De gebouwen in de kleine boerendorpjes zijn eerder simpel, donker en saai. Naast de grote kastelen mist de omgeving enkele aantrekkelijke trekpleisters. Terwijl je in games als The Witcher 3 en Dragon Age van de ene opmerkelijke omgeving in de andere tuimelt, oogt alles zo gewoontjes in deze game. Het is alsof je in een middeleeuwse versie van Vlaanderen zou wandelen. Alhoewel dat zeker en vast waarheidsgetrouw is, mist de game daardoor enkele visuele toppunten.



Bovendien schiet de game simpelweg te kort in de grafische rekenkracht. De texturen zijn weinig gedetailleerd en de verre landschappen missen diepgang, waardoor het soms lijkt alsof je in een schilderij wandelt. Dat zou allemaal nog zo erg niet zijn als de omgeving correct en vlot zou inladen, maar het laden duurt soms minutenlang en er treden regelmatig grafische glitches op. Bovendien ziet Kingdom Come Deliverance er zeker niet zo goed uit als de trailers deden vermoeden, waardoor het visuele aspect vaak het grootste pijnpunt wordt van deze game. Gelukkig brengt het ontwikkelingsteam van Warhorse Studios nog patches uit die de grootste glitches uit de game halen, en dat is maar best ook.

Conclusie


Het team achter Kingdom Come Deliverance had een duidelijke missie: hun game zo realistisch als mogelijk maken op alle vlakken. Een Middeleeuwensimulator is daarvan het resultaat! Dit betekent in de eerste plaats dat je geen epos krijgt van een uitverkorene, maar een wraakverhaal van een niemendal. Voor de gameplay wordt er daarnaast een frêle marge opgezocht tussen gameplaymechanismen die verfrissend en levensecht aanvoelen enerzijds, maar vaak ook ronduit complex en frustrerend worden anderzijds. Voor gamers die de gameplayprincipes snel onder de knie krijgen zal de game eerder overhellen naar de verfrissende kant, maar voor een groot deel mensen zal frustratie vaak het leeuwendeel zijn. Dat is best zonde want deze game verdient beter dan te worden neergelegd uit frustratie. Op visueel vlak, ten slotte, krijg je een drang naar geschiedkundige waarheid, maar de game oogt wat onafgewerkt en bevat een ruime portie glitches. Kortom, al het unieke en levensechte van Kingdom Come Deliverance gaat hand in hand met complexe en soms irritante gameplaymechanismen. Het zijn twee zijden van dezelfde medaille, waardoor het een erg persoonlijke keuze wordt of deze game jou al dan niet weet te charmeren.

Pluspunten


  • Middeleeuwse sfeer kan bijna niet beter
  • Knap gebracht verhaal op het niveau van de gewone man tijdens de Middeleeuwen
  • Levensechte gameplayprincipes ...


Minpunten


  • ... die helaas de nodige frustraties met zich meebrengen
  • Grafische bugs en lange laadtijden




Reviewer: Kenneth

Score

Verhaal
8.5/10
Gameplay
6/10
Grafisch
4/10
Geluid
7/10
Duur
9/10

Kingdom Come: Deliverance

Release
di 13 feb, 2018
Genre
RPG
Platform
ps4
Uitgever
Deep Silver
Ontwikkelaar
Warhorse Studios

Score

Verhaal
8.5/10
Gameplay
6/10
Grafisch
4/10
Geluid
7/10
Duur
9/10