De geteste versie is de PS4 versie.
Verhaal
Zafkiel, een vrouwelijke afgevaardigde van een engel, is samen met haar schildknaap Gabriel, op tocht om demonen, weerbeesten en ander gespuis neer te halen. Zij ontmoeten veel afgevaardigden van Münster, maar toch lijkt het alsof iemand anders de touwtjes in handen heeft.
Het verhaal dat voorgesteld wordt als een drieluik biedt achtergrondinformatie over alle speelbare personages, aaneengewoven door tussenfilmpjes, en begeleid door een morbide vrouwenstem die steeds in raadsels praat. Het verhaal wordt gebracht alsof je naar een filmtrilogie kijkt waarbij je begint met de tweede film. Er lijkt veel meer aan de hand dan je weet en wat er uit de doeken wordt gedaan, en er lijkt nog een hoop te gebeuren als je door de verhaalmodus bent. Ondanks dat deze modus kort van aard is (een tweetal uur) laat deze je vrij verward, en met een hoop vragen achter.
Gameplay
Deze vechtgame kiest voor een 2D-aanpak. Deze lijkt goed te werken in het algemeen want bekendere franchises keren terug van het 3D-principe. Daarnaast vind je ook de verplichte modi terug, zoals een verhaalmodus, 1VS1, arcade en een online luik.
De game kiest voor een eenvoudige besturing, die analoog is voor elk personage. De basisbewegingen en de meeste van de speciale aanvallen voer je uit op dezelfde manier, maar als je de combo's aan elkaar wil rijgen zal je toch wat meer moeten oefenen. Omen of Sorrow voert ons terug naar het legendarische tijdperk van Killer Instinct en Mortal Kombat 2 à 3. Jammer genoeg vinden we daardoor ook het voorname minpunt. Het concept is niet veel vernieuwend. Daar waar grotere franchises inzetten op vernieuwing op de één of andere manier, blijft deze achter. Metertjes die vullen, waardoor je speciale bewegingen kan uitvoeren op een bepaalde manier, we hebben het allemaal al gezien.
Toch neemt dat niet weg dat deze Omen een vermakelijk spel is. Dr. Hyde die verschillende vechtstijlen heeft, en een atletische quasimodo zorgen voor een nieuwe interpretatie van bekende figuren. Zelfs Gabriel heeft wat weg van het hoofdspersonage van Lords of Shadow. Op het eerste zicht lijkt button bashen het te halen, maar je zal dan toch de duimen moeten leggen tegenover iemand die handig gebruik maakt van zijn speciale aanvallen en die op de goede momenten kan uitvoeren.
Graphics & Sound
Net zoals de gameplay ons enkele jaren terugvoert, doet het audiovisuele element dat ook. We moeten wel eerlijk blijven en deze indiegame niet vergelijken met een Injustice, of de laatste Tekken. Al bij al doet deze game wel wat het moet doen, maar jammer genoeg wat minder gestroomlijnd. Figuren zijn te statisch en de achtergrondbeweging blijft beperkt, wat misschien geen nadeel is. Bovendien mocht de dame die de ronden aankondigt net iets enthousiaster zijn.
Conclusie
Omen of Sorrow is een vermakelijke brawler, en zeker niet slecht voor een nieuwe IP komende van een indie-ontwikkelaar. Ondanks dat het verhaal wat te vaag blijft en te cryptisch uit de doeken wordt gedaan, heeft het zeker een bepaalde aantrekkingskracht. De gameplay op zich is solide genoeg, maar misschien niet vernieuwend ten opzichte van de grote spelers op de markt.
Pluspunten
- Nieuwe IP kunnen we alleen maar aanmoedigen
- Doet ons denken aan de gouden tijd van de brawlers...
Minpunten
- maar jammer genoeg op iets te veel vlakken
- Online functie werkt niet goed
Reviewer: Heer_Vonck