Hell or High Water

Hell or High Water

In Hell or High Water jaagt een Texas Ranger op twee broers die hun schulden bij de bank proberen af te lossen met de buit van hun bankovervallen.



De broers Tanner (Ben Foster) en Toby (Chris Pine) staan op het punt om de ouderlijke ranch te verliezen aan de bank. De tijd is niet aan hun zijde en er resteren hen nog weinig mogelijkheden om met de nodige dollars op de proppen te komen. Ze starten een tocht door Texas en beginnen een wanhopige reeks overvallen op kleine lokale bankfilialen. Omdat het steeds om relatief kleine bedragen gaat, hopen Tanner en Toby buiten schot te blijven. Texas Ranger Marcus (Jeff Bridges) gooit echter roet in het eten...

Alleen al de muziek bij de voortiteling is voldoende om je mee te zuigen in het verhaal. De muziek (Nick Cave en Warren Ellis) blijft trouwens heel de film door een belangrijk onderdeel van de sfeerschepping die het verhaal zo mooi maakt. Naast de muziek zorgt de locatie - het verhaalt speelt zich af in Texas maar werd gedraaid in New Mexico - voor wondermooie beelden in all-American style.

Tanner en Toby zijn geen softies en zijn getekend door hun jeugd. De vertolking van Tanner door Ben Foster, gekend van o.a. Warcraft en Pandorum is geslaagd. Tanner heeft nog weinig te verliezen en compenseert zijn eigen verlies in de onvoorwaardelijke band met zijn broer Toby. Chris Pine, bij ons vooral bekend van de rol van Captain Kirk in Star Trek, is de zachtere broer maar wil toch ook zijn doel bereiken.

Het ritme van de film is zalig vloeiend. De momenten waarop de spanning even op de achtergrond verdwijnt, breken helemaal niet het gevoel van de rollercoaster waarop je waant te zitten in een grandioos decor van olievelden, slaapstadjes, American diners en stereotype cow boys.

Marcus, gespeeld door Jeff Bridges, zit de broers op de hielen hierbij bijgestaan door zijn partner Alberto (Gil Birmingham) die heel wat racistische grapjes van zijn kompaan Marcus moet slikken. Marcus is fin de carrière en ziet het vervolg van zijn leven, na zijn nakende pensionering, niet echt zitten. Af en toe zo cynisch, dat je je afvraagt hoe Alberto dit allemaal kan blijven ondergaan.

Moet je deze film zien? Ja hoor! De stereotypes en de soms wat voorspelbare verhaallijn verhinderen niet dat dit zonder twijfel een pareltje van een film mag genoemd worden.
Nog een tip: focus niet teveel op de vertaling in de ondertiteling maar geniet van de zalige originele teksten.

Steun playstationclan.be