Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain

Met Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain krijgen we het laatste deel voorgeschoteld van Hideo Kojima's levenswerk. Is het een waardige afsluiter geworden? Dat lees je hier.

 

Even recapituleren


De Metal Gear saga draait al een hele tijd mee: de eerste game uit de franchise dateert reeds uit het jaar 1987. De ganse lore (de cultuur en historie) achter deze gamewereld is zelfs van dezelfde proportie als de alom gekende fantasy verhalen en staat gekend om het zeer ingewikkeld verhaal. De complexiteit van dat verhaal wordt bovendien sterk verhoogd doordat de verschillende games de ellenlange historie vertellen uit andere perspectieven, en nog niet eens in chronologische volgorde. Wie met Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain aan zijn vuurdoop is, neemt dan ook best een samenvatting ter hand. Pas echter op met verschillende wiki-pagina's, deze kunnen spoilers bevatten! Een verwittigde 'slang' is er twee waard.

We kregen natuurlijk al een voorsmaakje onder de vorm van een proloog genaamd, Metal Gear Solid: Ground Zeroes. De gebeurtenissen in deze game spelen zich af vlak na Metal Gear Solid: Peace Walker, in het jaar 1975. Negen jaar na Ground Zeroes krijg je The Phantom Pain op de tijdslijn.



Verhaal - Snakes in a Game


In het jaar 1984 ontwaak je uit een negenjarige coma waarin je was beland ten gevolge van de climax in Ground Zeroes. Cipher, de organisatie die hiervoor verantwoordelijk is, hield je voor dood. Maar het tegendeel blijkt waar, want men had je anoniem verstopt in een ziekenhuis in Cyprus. Je tegenstanders komen alsnog op de hoogte van je welzijn en dan duurt het niet lang vooraleer de hel los breekt. Je moet vluchten uit je veilige haven en na een spectaculaire ontsnapping ontmoet je Ocelot. Vervolgens keert je geheugen terug en besef je wie je bent en wat er gebeurt is. Jij bent namelijk Big Boss a.k.a. Venom Snake!



Ocelot licht jou in over de gebeurtenissen van de voorbije negen jaar. Rusland is namelijk Afghanistan binnen gevallen en er woedt een koude oorlog. Door die negen jaar durende coma is je lichaam natuurlijk niet meer zoals de Big Boss van weleer. Door het voorval in Ground Zeroes heb je immers je linker onderarm verloren. Nu heb je een bionische arm, een hoog-technologische prothese die natuurlijk wat gewenning nodig heeft. En om terug in je ritme te komen, bestaat jouw eerste taak erin om de gevangen genomen Kaz (Kazuhira Miller), je partner waarmee je een Private Force had opgericht ten tijde van Ground Zeroes, te bevrijden. Ocelot vertelt jou ook dat er ondertussen tientallen Private Forces zijn, kleine privé legers die ingehuurd worden door grote politieke leiders om hun vuile werk op te knappen.



Na het bevrijden van Kaz besluit je om samen wraak te nemen. Kaz was ondertussen al terug bezig met het oprichten van een Private Force en was aan de bouw gestart van een nieuwe Mother Base. Onder de naam Diamond Dogs besluit je om voor eens en altijd kom af te maken met Cipher.

Zoals reeds vermeld is het verhaal redelijk ingewikkeld, een echte Metal Gear fan zal dit zeker beamen. Je ontvangt doorheen de game ook veel cassetterecorders met uitgebreide dialoog en uitleg, zowel over bepaalde figuren als over politieke toestanden.

Gameplay - Listig als een slang


Terwijl Metal Gear Solid 4 twee vermeldigen heeft in het Guinness Book of World Records betreffende de lange cutscènes, gooit Kojima het nu over een andere boeg. De gameplay is namelijk quasi hetzelfde als in het voorsmaakje Ground Zeroes, en dat betekent dat de lineaire gameplay overboord is gegooid.

It's a big world out there


Er is veel meer bewegingsvrijheid dan in de vorige MGS games. Elk missie objectief bevindt zich ergens op de wijde landkaart van Afghanistan en Afrika. In de praktijk komt dit erop neer dat je in grote arena's opereert waardoor het nu mogelijk is om missies vanuit verschillende hoeken te benaderen en op je eigen wijze te ondernemen. Hoewel de grote knooppunten of arena's steeds leuk en tactisch zijn opgebouwd, zijn de wegen die de knooppunten verbinden eerder eentonig en lineair. Op die verbindingswegen staat er namelijk steeds een controlepost die je ofwel moet ontwijken of neutraliseren. Die wegen voelen daardoor een beetje aan als een geforceerd element tussen de "echte" levels om het open-wereld gegeven te garanderen. Daarentegen voegt deze open speelstijl een extra gelaagdheid toe aan de stealth-discipline. Zo moet je nu rekening houden met het dag-nacht ritme en met weerseffecten.  Het is soms veel interessanter om een basis te infiltreren als je het voordeel hebt van de duisternis, of zijn zandstormen het ideaal moment om het op een lopen te zetten. Bovendien veranderen de patronen van de tegenstanders bij de dag-nacht overgang, dus wordt het interessant om je missie te voltooien binnen een beperkt tijdsbestek.



From here on out, you're on your own


De verschillende missies in The Phantom Pain zijn onderverdeeld als ware het verschillende afleveringen uit een televisiereeks. Als Big Boss neem je daarin niet alleen de rol van hoofdacteur op, maar ga je bij wijze van spreken ook in de regisseursstoel zitten. Bij elke missie bepaal je voor een groot deel zelf hoe het verhaal zal lopen of zoals Ocelot – je raadsman – steeds zegt: “How you deal with the mission is completely up to you”. De meest voor de hand liggende optie is sluipenderwijs je missieobjectief vervullen. Alle geruisloze wapens en gadgets zijn terug ter beschikking. Maar neem je het liever iets bombastischer op dan kan je bijvoorbeeld ook tactisch gebruik maken van C4 om tijdens je ontsnappingsroute richting extractiepunt de tegenstand op een explosief toemaatje te trakteren. Dramaqueens onder ons kunnen zelfs Ride of the Valkyries onder hun tactisch plannetje componeren om die overwinning des te zoeter te doen smaken.

Op sommige momenten daarentegen kan er iets onverwacht gebeuren, zoals een voertuig dat plots toekomt op jouw doelbestemming, met extra troepen die jou gemakkelijk kunnen spotten. Op die momenten wordt de dynamiek van deze game mooi geïllustreerd. Plots verandert jouw onverhinderde sluipgang in een klopjacht met Big Boss als aas. Op die manier worden de skills van de gamer op alle fronten getest en vloeit elk gameplayelement van de game naadloos in elkaar over.



Guarding the fort


Zoals het een goeie Private Force beaamt, opereer je vanuit een uitvalsbasis of Mother Base, die de verschillende onderdelen van de gameplay aan elkaar lijmt. Vanuit deze basis kan je namelijk de missies voorbereiden en zet je jouw teams aan de slag voor verschillende militaire activiteiten. Je beschikt over een R&D, een Intel, een Support en een Base Development Team. Zo is de voorname rol van het R&D personeel om technologische innovaties te ontwikkelen en zal het Intel team potentiële dreigingen op het terrein al op voorhand identificeren. Deze teams heb je niet automatisch ter beschikking. Je moet eerst en vooral personeel rekruteren en dat doe je door simpelweg uitgeschakelde tegenstanders naar je basis te "transporteren". Hiervoor gebruik je een ludieke vorm van heliumballonnetjes die het gewenste personeel of materiaal veiligstellen. Grondstoffen verzamelen is ook een belangrijk aspect van de game geworden. Dit heb je nodig zodat jouw Mother Base zijn verschillende functies kan uitvoeren. Zonder grondstoffen kan je nu eenmaal geen nieuwe wapens en gadgets produceren.



Online


Metal Gear Online (MGO) die sommigen misschien wel kennen van in Metal Gear Solid 4 zal pas in oktober beschikbaar zijn. Nu heb je wel al Forward Operating Base (F.O.B.), een online variant van je Mother Base, die je pas na missie 21 vrij speelt. Bij deze mode is het de bedoeling om de basis te verdedigen of een andere aan te vallen om zo de nodige grondstoffen te behouden of te stelen. We brengen jullie na de release van MGO echter nog een uitgebreide review over het online aspect.

Graphics & Sound


Het visuele aspect mag omschreven worden als zeer goed. Konami brengt ons pracht en praal boven de middelmaat. De vele mooi afgewerkte details, licht- en stofeffecten, Venom Snake die er bebloed uitziet en na een douche weer lekker fris; alles ziet er strak uit. Wanneer je uit de schaduw komt en in de brandende zon treedt ben je zelfs een momentje verblind. Echter zijn we reeds veel gewoon op onze hedendaagse console en Metal Gear Solid 5 doet dan ook niet meer dan dat we al eerder zagen van recente top titels. Dit komt misschien mede ook doordat de game multiplatform is en eveneens ook op het oudere broertje de PlayStation 3 te verkrijgen is.

Op auditief vlak is het zeer zeker 'top notch'. De vele gesproken dialogen zijn van topkwaliteit, eveneens als de (Russische) gesprekken tussen de non-playable-characters (NPC's). Ook de omgevingsgeluiden die verschillen tussen dag en nacht en natuurlijk waar de MGS reeks om bekend staat, de muziek. De muziektapes die je kan verzamelen en beluisteren via je iDroid bevatten voornamelijk nostalgische jaren tachtig klassiekers en zijn een streling voor het oor terwijl je al sluipend bezig bent met een missie.



Conclusie


diknmuis, heeft MGS(PS1), MGS2(PS2), MGS3(PS2), MGS4(PS3), MGSGZ en MGS5 gespeeld:
Ikzelf stond eerder wat sceptisch tegenover de nieuwe aanpak, ik hield namelijk van de lange cutscènes en dacht dat de open-wereld gameplay niet ging zijn wat ik van MGS gewend ben. Niks is echter minder waar. Door die nieuwigheden heb je veel meer vrijheid en kan je de game spelen zoals jezelf wilt. Een goede verandering die een breder publiek zal aanspreken. Al is het verhaal misschien niet zo makkelijk en toegankelijk voor iedereen, dit is een game die je moet in huis halen. Door de grote herspeelbaarheid van de vele missies zal je immers vele uren als 'slang' achter je scherm gekluisterd zitten. Dank u wel Hideo Kojima voor de 'reeds' vele jaren van prachtige entertainment.

Kenneth was aan zijn proefstuk toe met The Phantom Pain:
Voor gamers die niet gekend zijn met de reeks kan het verhaal overweldigend overkomen en de lijkt de combinatie van techno-fantasy en slapstick humor wat absurd. Maar na enkele levels wordt al snel duidelijk waarom deze game zo gelauwerd wordt. Dit is stealth op z'n beste niveau. Zelden voelt iets van deze game geforceerd en je kan tijdens de verschillende missies je eigen "verhaal" schrijven. De open-wereld aanpak voelt niet verkeerd aan en voegt op het tactische niveau zelfs een extra gelaagdheid toe die je nooit kan creëren met een lineaire speelstijl. Ook al heb je nooit eerder een MGS game gespeeld, je moet niet twijfelen om deze game in huis te halen.



Pluspunten


  • Veel missies / grote herspeelbaarheid
  • Elk gameplayelement voelt op z'n plaats
  • Tactische sluipwerk op z'n hoogste niveau


Minpunten


  • Verhaal blijft ingewikkeld
  • Eentonige "verbingsstukken" tussen missie objectieven







Reviewers: diknmuis - Kenneth

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
9/10
Geluid
9/10
Duur
9.5/10

Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain

Release
di 01 sep, 2015
Genre
Actie
Platform
ps4
Uitgever
Konami
Ontwikkelaar
Kojima Productions

Score

Verhaal
9/10
Gameplay
9.5/10
Grafisch
9/10
Geluid
9/10
Duur
9.5/10